เราเป็นลูกคนเดียว มีพ่อที่ไม่เคยหาเลี้ยงครอบครัว บ้านเราเป็นร้านอาหารนะคะแต่เจ้าของร้านจริงๆยังเป็นชื่อย่าอยู่ ส่วนแม่เราก็ไปเป็นลูกจ้างย่าอีกที ส่วนพ่อเค้าเอาแต่นั่งๆนอนๆอยู่บ้าน แล้วรอให้ย่าให้ตังใช้
พอแม่บอกว่าให้ไปหางานทำ เค้าก็จะพูดว่า มีธุรกิจอยู่แล้วจะไปทำทำไม ทั้งๆที่เงินที่ได้จากร้านมันก็ไม่พอใช้หรอกค่ะ เค้าไม่เคยสนใจปัญหาในบ้านเลย เค้าได้ตังค์จากย่าแต่เค้าไม่ใช้นะคะ ค่าใช้จ่ายต่างๆแม่เป็นคนจ่าย แล้ววันที่แม่เป็นหนี้ เค้าบอกกับแม่ว่าให้ไปเอาชื่อออกจากทะเบียนบ้าน เพราะกลัวมีปัญหาถึงครอบครัวเค้า สงสารแม่มาก พอแม่บอกว่า ก็พ่อไม่เคยช่วยหาเลย เค้าก็จะเถียงกลับว่า แต่กูไม่ได้เป็นหนี้ (แถมยังชอบด่าแม่ว่ามันกระจอก เพราะแม่เป็นหนี้)
คนเราเวลาจะรักใคร มันต้องมีเหตุผลซัพพอร์ตก็คือคนนั้นดีกับเราใช่มั้ยคะ แต่เค้าไม่เคยดีกับเราเลย (เค้ารักเรานะคะแต่ไม่เคยช่วยอะไรเลยจริงๆ แค่รักมันไม่พออ่ะค่ะ) เค้าทำหน้าที่พ่อและสามีได้ไม่ดี ทำให้เรากับแม่ทุกข์ใจตลอด ผิดมากมั้ยคะ ถ้าเราไม่รักและไม่อยากเป็นลูกเค้าแล้ว อยากหนีไปไกลๆ