เรารู้สึก อึดอัด ตลอดเวลาอยุ่กับเพื่อน เกร็ง ไม่มีความสุข อยากร้องไห้ อยากกลับบ้าน หรืออยู่ในสังคมที่คนอื่นๆคุยกัน ส่วนเรานั่งเงียบๆ เหมือนเพื่อนไม่คบ มีเเต่คนบอกว่า นั่งเฉยๆเเล้วเพื่อนจะมาหาไหม ทำไมไม่เข้าหาเพื่อน ถ้าเค้าเป็นเราจะรู้ พอจะคุย มันทั้งกลัว กังวล อึดอัด คิดคำพูดไม่ออก มือสั่น  อยากหนีไปไกลๆ ไม่กล้ามองหน้าเพื่อน กลัวทำผิด หรือไม่ถูกใจใคร ไม่กล้าเป็นตัวเองเลย เวลาเพื่อนถามอะไร ก็ได้เเต่ยิ้ม เเหะๆ เเล้วรีบหนีไป เกรียจตัวเองที่เป็นเเบบนี้ ทำไมพูดเเบบปกติไม่ได้ พูดเหมือนที่คุยกับพ่อเเม่ไม่ได้  เเละก็ไม่กล้าที่จะเปลี่ยน คิดว่ายังไงก็เปลี่ยนไม่ได้ เราไปปรึกษาหมอ เเต่ก็เหมือนไม่ดีขึ้นเลย ทานยาเเต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ทุกคนก็ยังคุยกัน หัวเราะกัน เหมือนเดิม มีเเต่เราที่เเตกต่าง ไม่เข้าพวก เราไม่อยากดูเเย่ ดูไม่มีคนคบ ไม่อยากไม่มีกลุ่มอยู่ เวลามีงานกลุ่ม อยากมีที่ยืน อยากคุยได้ไม่ใช่นั่งเป็นเงียบๆ เเล้วก็กลัวนู่นนี่นั่น ว่าเค้าจะคิดกับเรายังไง เค้ามองเราทำไม เค้าคิดว่าเราไม่มีเพื่อนหรือเปล่า  ใครอยู่ใกล้เราคงอึดอัดมาก เพราะเราเข้ากับใครไม่ได้เลย มันเหมือนไม่ใช่ตัวเองที่ชอบพูดนู่นพูดนี่ 
เราเคยมีเพื่อน ตอนม.2 เป็นกลุ่มใหญ่เลย เราคุยได้ทุกคน สนิทกับทุกคน เป็นตัวเอง อยากพูดอะไรก็พูด อยากทำอะไรก็ทำ
เเต่พอขึ้นม.4 เราหาเพื่อนไม่ได้ ในวันเปิดเรียนวันเเรก เราก็รู้สึกเคว้งไปเลย กลัว กังวล อึดอัด มือสั่น ทำอะไรไม่ถูก เราคงยึดติดกับเพื่อน หรือเอาเพื่อนมาเป็นเกาะกำบังเกินไป เเต่ตอนนั้นมันเเย่จริงๆ เราร้องไห้ทุกวัน ก่อนไปโรงเรียน ทั้งตอนพักเที่ยง เเละตอนเย็น
เราคิดว่าเปิดเทอมวันนี้ เราเข้มเเข็งขึ้น เเต่ก็ไม่ใช่เลย เราเป็นเหมือนเดิม เราคุยกับใครไม่ได้
เราควรทำยังไง😭