สมัยเด็ก ๆ จำได้ว่าจะมี ถ่าน หลัว (ฟืน) และไม้เกี๊ยะ ไม้เกี๊ยะจะซอยเป็นซี่ เป็นแผ่น ใส่ถุงไว้ สีของไม้จะออกส้ม ๆ ลาย ๆ เวลาจุดหรือใช้ "ดังไฟ" ก็จะหอมยางสน อารมณ์คล้าย ๆ ยางสนสำหรับทาไม้สีเครื่องดนตรี (เอ็นพลาสติคหรือขนหางม้า) หรือเทียนยางสน

แต่ถ้าไม่มีไม้เกี๊ยะ ก็ใช้ไม้แห้ง หรือไม้ที่ถากเป็นซี่ ๆ เสี้ยน ๆ แหลม ๆ จุด หรือกระดาษเหลือใช้ สมัยนี้ร้านหมูกระทะก็จะใช้พวกเบิร์นเนอร์หรือคบเพลิงแก๊สพ่น ๆ ลงในถ่านเลย

เลยสงสัยว่า

1. ไม้เกี๊ยะ ไปเสื่อมความนิยมในตอนไหนคะ คนที่ทำอาชีพตัด ตาก ถาก ไม้สนเกี๊ยะขาย ไปหยุดทำกันตอนไหนค่ะ

2. แล้วสนเกี๊ยะนี่ อันเดียวกับที่คนญี่ปุ่นใช้ทำรองเท้าไม้หรือเปล่าคะ เห็นใช้ศัพท์คำเดียวกัน แต่สีและลายไม้ดูไม่เหมือน