คือเราอายุ 18 พ่อแม่ก็อายุ 57 58 จะปลดเกษียณ อีกไม่กี่ปีข้างหน้าแล้ว

เราต้องไปเรียนมหาลัย เราจบมา พ่อแม่คงอายุประมาณ60นิดๆ คือเราเป็นห่วงว่าเวลาเราไปเรียนใครจะดูแลท่านคะ แม่ป่วยเป็นเบาหวานซะด้วย น้ำตาลขึ้นๆลงๆตามอาหารที่ทาน ต้องไปหาหมอทุกๆ4-6เดือน พ่อก็เริ่มวัยทองกับแม่   ตาก็เริ่มมองได้ไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ ไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนแต่ก่อนแล้ว  รอยตีนกามาเต็ม คือเราเป็นห่วงพ่อแม่ เวลาเราไปเรียนมหาลัยอ่ะค่ะ ใครจะมาดูแลท่าน ทุกวันนี้เราชอบทำความสะอาดบ้านรอพ่อแม่ ทำอาหารรอ  พอเราไปท่านคงเหงาแย่เลย  Homesick มากๆค่ะ 

ถ้าพ่อแม่อายุน้อยๆก็คงดีค่ะ เราจะได้ไม่ห่วง นี่อายุเยอะแล้วไงคะ มีลูกช้าไปหน่อย อิอิๆ

ตารางเรียนก็แน่นมากค่ะ อยากกลับบ้านมากๆ คิดถึงผ้าห่ม เตียงนุ่มๆ กับข้าวอร่อยๆ  ห้องน้ำ น้องหมา ต้นไม้ คิดถึงหมดเลยค่ะ ไม่อยากให้ท่านเหงาด้วยเวลาเราไป เพราะเราคือตัวเชื่อมกัน ตัวเฮฮาในบ้านอ่ะค่ะ  ร้องไห้มาหลายเดือนแล้ว ขนาดยังไม่ได้ไปมหาลัย 

บ้านกับมหาลัยเราห่างกันประมาณ400กิโลเมตรค่ะ  จะให้พ่อขับมาหาทุกเดือนท่านคงเหนื่อยแย่ ทำไงให้หายคิดถึงดีคะ หรือ ทำไงให้ท่านหายคิดถึงเราไหมคะ  หรือว่าเดี๋ยวนานท่านคงชิน   แต่ถ้าเราจบมหาลัยเราตั้งใจจะกลับไปบ้านไปอยู่กับพ่อแม่ดูแลท่านให้คุ้มค่าที่สุดค่ะ