คือคบกับแฟนย่อมต้องดูแล เลี้ยงดูกันเป็นธรรมดาอันนี้ข้าใจได้ครับ แต่มาวันนึงผมรู้สึกว่า ผมเป็นผู้ให้แทบจะฝ่ายเดียว ส่วนแฟนก็เป็นผู้รับแทบจะฝ่ายเดียวเช่นกัน ทำงานกันทั้งคู่ครับ เงินเดือนแฟนน้อยกว่า แต่ชอบช๊อปปิ้ง online เก็บเงินไม่ค่อยอยู่ หลายๆเรื่องจึงมีต้นเหตุจาก เงินครับ ขอยกตัวอย่างสักเล็กน้อยครับ
1. เรื่องเวลามีเรื่องอยากระบายผมจะตั้งใจรับฟังเสมอ แต่เวลาผมมีเรื่องไม่สบายใจผมกลับต้องเคลียความรู้สึกนั้นด้วยตนเอง เธอจะเล่นมือถือบ้าง คุยกะคนอื่นบ้าง ไม่กี่ครั้งที่เธอตั้งใจ
2. การช่วยเหลือสิ่งต่างๆ เวลาเห็นเธอจะทำนั่นนี่ที่ผมพอช่วยได้ หลายเรื่องผมแทบจะเสนอตัวช่วยก่อนที่เธอจะขอ เพราะมองแล้วว่าเธออาจจะไม่สะดวกทำเท่าผมช่วย
3. การเลี้ยงข้าว และการซื้อของ อันนี้รู้สึกด้วยความน้อยใจ ผมเต็มใจเลี้ยงเธอมาตลอด ผมเลี้ยงเธอ 90% ได้ที่เหลือหารกัน ซึ่งผมก็ให้พอเท่าที่จะให้ได้ ไม่ว่าจะกินหรือของอื่นๆ แต่เธอก็มักจะอยากได้นั่นนี่ แล้วก็ขอให้พาไป หรือซื้อให้ตลอด เหมือนกึ่งจริงกึ่งเล่น หลายครั้งเธอก็บอกว่าชอบกินนั่นนี่มั้ย ผมก็บอกชอบกินจะเลี้ยงหรอ เธอก็บอกไม่มีตัง ซึ่งผมแค่อยากได้ยินว่าเดี๋ยวพาไปก็ยังดี ซึ่งที่ผมอยากกินรับรองได้เลยว่าบางอย่างไม่ถึงร้อย
4. วันพิเศษ เธอมักอยากได้นั่นนี่เสมอ ผมก็หาของขวัญหรือพาไปกินอะไรดีๆตามโอกาส แต่เธอหมดไปกับการชอปปิ้งออนไลน์ และแทบไม่ได้มีการวางแผนใดๆที่จะหาสิ่งเล็กๆน้อยๆมาให้ผมบ้าง แล้วก็บอกว่าไม่มีเงินตามเคย
5. อารมณ์เสียใส่หรือโวยวายทั้งที่เข้าใจผิดเองจนรู้สึกไม่ดี แล้วไม่ถามผมสักคำว่าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเพราะอะไรที่ทำแบบนี้ เธอชอบมองผมในแง่ลบก่อนเสมอ แล้วทึกทักรู้สึกเอาเอง ค่อนข้างเซนซิทีฟ หรือไม่ก็เครียดเรื่องงานแล้วมาโวยที่ผม ผมก็พยายามเข้าใจนะ แล้วก็ให้อภัยมาตลอด แต่ผมเองก็ทำงานบางทีก็เหนื่อยจากที่ทำงานแล้วต้องมาเจอแบบนี้ ผมก็ไม่โอเค

เรื่องด้านบน บางเรื่องก็คุยกับเธอไปบ้างแล้วครับ แต่บางเรื่องก็ยอมรับตรงๆว่าไม่กล้าคุย มีอีกหลายๆเรื่องครับที่ผมรู้สึกว่าผมให้ด้วยความเต็มใจนะ แต่บางครั้งก็อยากเป็นผู้รับบ้าง แค่ให้ความใส่ใจมากกว่านี้ โพสนี้เหมือนกึ่งมาระบายครับ ใครเคยมีประสบการณ์​แนวๆนี้ แชร์หรือระบายได้นะครับ มีวิธีเปลี่ยนแนวคิดหรือทำยังไงกันต่อ อยากเห็นเป็นแนวทางเช่นกัน