ตั้งแต่หนูจำความได้คือตอนที่หนูอายุ4 ขวบ พ่อกับแม่ให้หนูนอนตรงคล้ายๆกับเตียงไม้แล้วมันตะปูปักอยู่ หนูรู้สึกว่าหนูกลัวมากกลัวตะปู กลัวมาตั้งแต่เด็กแล้วก็ไม่รู้เหตุผล เรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครรู้เพราะบอกใครใครก็ไม่เชื่อ อาการกลัวจะกำเริบตอนฝนตก หรือตอนที่อยู่ในห้องน้ำ มันทำให้หนูกลัวไม่อยากไปห้องน้ำ บางครืงเวลาจะอาบน้ำเหมือนต้องทำใจก่อนอะค่ะพออาบเสร็จออกมาตัวสั่นเลยไม่ใช่หนาวนะคะ บางครั้งก็อยากกรี๊ดแต่กรี๊ดไม่มีเสียง บางครั้งคิดถึงสิ่งนี้แล้วนอนไม่หลับเลยกวนใจมาก รังเกียจยิ่งกว่าสิ่งไหนๆ แล้วก็รู้สึกว่าไม่อยากรักษาหรือหายกลัวเพราะว่าไม่อยากให้ร่างกายตัวเองไปแตะมัน คือมันทั้งเกลียดทั้งกลัวอะค่ะ ไม่มีใครเข้าใจเลย เก็บไว้คนเดียวมาตลอด ตอนนี้มันก็กำเริบเพราะมันเป็นน่าฝน ตอนนี้มันก็กวนใจหนูหนูกลัวมากไม่กล้าอาบน้ำ เมื่อก่อนประตูห้องน้ำมันไมมีตะปูอะค่ะ เกลียดยิ่งกว่าขี้ ยอมแตะขี้ดีกว่า หนูไม่รู้จะอธิบายความเกลียดนี้ยังไง ก็คงไม่มีใครเข้าใจแล้วตอบได้อะค่ะว่าหนูเป็นอะไร หนูยังไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ