เราไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากเศร้า มันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยู่ในใจ เราเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนไหวง่ายมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กๆแม่เคยบอกว่า เราร่าเริง แข็งแรง แต่พอโตมาเรากลับไม่พูดไม่แสดงอาการอะไรชอบอยู่คนเดียว เก็บตัว เราไม่รู้จะอธิบายยังไง เราอธิบายไม่เก่ง มันมีหลายอย่างที่อยู่ข้างในใจ เราคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งแต่สุดท้ายก็มาหาวิธีทำให้ ตายแบบไม่รู้สึกอะไร ตอนแขวนคอมันทรมารนะ เชือกที่มันตรึงคอจนเลือกขึ้นหน้า กรีดแขนมันก็เฉยๆ เราเคยเซิร์สหาซื้อยาที่เคยใช้สำหรับนักโทษประหารด้วยแต่ก็ไม่ได้มีขายทั่วไปเลยตัดไป กระโดดตึกก็เคยจะลองแล้ว แต่เรากลัวความสูงกลัวไม่ตายเป็นอัมพาตอีก มันทำให้ต้องล้มเลิกไป จนตัดสินใจว่าจะให้พ่อแม่ลองพาไปหาหมอดู เราอยากให้เค้าเข้าใจอาการของเราค่ะ แต่เราค่อนข้างมีปัญหาเรื่องเงินเราแค่อยากได้คำปรึกษาถ้ามันร้ายแรงมาก เราคิดว่าพ่อแม่จะต้องช่วยเหลือเราล่ะมั่ง ^^ (หวังว่า..แม่เคยพูดว่าขนาดกูไม่มีพ่อกูยังไม่มีปัญหาแบบเลย) เราควรทำยังไงดี? รึเราแค่อ่อนแอไป..