เป็นกะทู้ที่มาเขียนเพราะว่าอยากระบายความคิดแบบนี้ออกจากหัวค่ะ มันยาวไปไม่มีสาระด้วยไม่ต้องอ่านก็ได้นะคะ;-; แต่ว่าใครอ่านถึงตรงนี้แล้วก็อ่านต่อไปเถอค่ะ5555 #ผู้ชายคนนี้หายไปไหน?

สวัสดีค่ะ วันนี้ก็จะมาเล่าเรื่องของผู้ชายคนนึ่งเข้ามาในชีวิตเรา ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปตลอดกาล ก็คือเรื่องจะเล่ามาตั้งแต่ตอนนั้นเราอยู่ม 2 เว้ยแล้วทีนี้มีพี่มอ 4 เข้ามาใหม่ เป็นเด็กใหม่จากขอนแก่น พี่เขามาจากโรงเรียนในเมือง แล้วกรี๊ดกว่านั้นก็คือนางเป็นคนดัง ในเฟซ ก็คือตอนนั้นก็ไม่ได้อะไรไง เพราะว่าเคยเห็นพี่เขาในเฟซอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้คิดด้วยเพราะว่าพี่เขาก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย แต่ไม่รู้อะไรมันโดนใจ ตกหลุมรักพี่ก็เฉยเลย แล้วมันตกเผอิญช่วงนั้นเฟสเรา Popular มาพอดี แอดเฟสพี่จะไป พยายามมากพยายามแบบเข้าใกล้ที่สุด มาโรงเรียนให้เช้าที่สุด แล้วช่วงมอ.ต้นไงมันจะมีเขตรับผิดชอบของใครของมันของแต่ละชั้นเรียนน่ะก็คือเขตรับผิดชอบของเราอ่ะอยู่ข้างเสาธง ทุกๆเช้าของการมาโรงเรียน แล้วจะมาโรงเรียน ก่อนเพื่อนเสมอเพื่อไปนั่งรอพี่เขาขับรถผ่าน ตรงเขตรับผิดชอบของห้องเรา เพื่อจะเห็นหน้าแค่เสี้ยววินาที ก็พอใจแล้ว พอถึงตอนเลิกเรียน เราก็จะไปนั่งอยู่ที่เดิม ถ้าวันนั้นพี่เขายังไม่กลับบ้านเราก็อยากจะไม่กลับบ้านเหมือนกัน พี่เขาต้องกลับบ้านก่อนเราเสมอ *แต่บอกไว้ก่อนเลยนะเราไม่ได้กลับบ้านตามพี่เขานะบ้านพี่เขากลับบ้านเราอยู่คนละทางเลย*
ตลกเนาะ5555 แล้วคือพอตอนเลิกเรียนอ่ะตอนค่ำๆประมาณ 4-5 โมงอ่ะมันจะมีแถวบ้านเราเรียกว่าบึงอ่ะ ก็คือมันจะเป็นสวนสาธารณะเอาไว้ให้คนเดินออกกำลังกายกัน แล้วคือบ้านเราน่ะอยู่ใกล้ตรงนั้น เราเลยไปทุกเย็น แล้วเราไปปั่นจักรยาน วันนั้นจำได้ขึ้นใจเลย เราไปกับเพื่อน 2 คนซ้อนท้ายกันไปแล้วพี่เขาน่ะมานั่งอยู่ตรงที่ประจำเรา แล้วก็นั้นน่ะเราอินกับเพลงของ Bodyslam ด้วยก็เลยเปิดเพลงย้ำของ bodyslam ไป เข้าใจอะไรอารมณ์ คนแอบชอบใครสักคนป่ะ ก็คือปั่นผ่านไปอ่ะพี่เขาแซวแล้วอีนี่น้วยมาก เขินหนักมาก5555 มันแอบชอบหนักขึ้นเรื่อยๆเพราะ ว่าเราเรียนโรงเรียน เดียวกันไง เราก็แบบทำทุกอย่างซื้อขนมมายัดไว้ใต้โต๊ะมาจัดโต๊ะให้พี่เขา เพราะโต๊ะพี่เขาน่ะ โคตรลกเลยขี้เกียจจะบรรยายอ่ะ5555 ช่วงนี้เป็นช่วงที่แฮปปี้มากแล้วเพื่อนคือสนับสนุนอ่ะ5555 แล้วคือตอนนั้นมีเพื่อนเป็นนักสืบจ๊ะ ถามไรตอบได้ ก็ทำแบบนั้นน่ะอยู่เรื่อยๆ แต่ตอนนั้นน่ะในหัวน่ะไม่ได้คิดอะไรเลยนะคิดแค่ว่าฉันชอบพี่เขา แล้วพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว อารมณ์เหมือนชอบไอดอลเกาหลีอ่ะชอบแต่ว่าไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ แค่ได้มองก็พอ แค่ได้เห็นพี่เขากับแฟนน่ะเออรักกันมีความสุขแค่นี้เราก็อิ่มใจอ่ะ แต่ก็ผ่านไปได้ไม่ถึงปีหรอกนะ แล้วคือมีวันนึงอ่ะ พี่เขาทักแชทส่วนตัวมาหาเราเว้ย คือทักมาแบบน่าตกใจมาก จำได้โครตแม่นเลยประโยคที่พี่เขาทักมา "น้องคับ" ตอนนั้นกูดูทีวีอยู่บ้านย่า กูปิดเครื่อง แล้วเดินกลับบ้านเลยจ้ะไม่สนอะไรทั้งนั้น แล้วกลับมานั่งในห้องตัวเองตั้งสติแล้วเปิดเครื่องและตอบพี่เขา พอกูได้เข้า Messenger เท่านั้นแหละกูไปนั่งอ่านข้อความที่พี่เขาส่งมา น้ำตาไหลน้ำตาของเด็กอายุ 14 ไหลจ้ะ555555 พี่เขาบอกว่าขอบคุณที่เราทำแบบนั้นให้ ใดๆก็ไม่เคยมีคนทำให้พี่เขาแบบนั้นใช่ป่ะล่ะคนบ้าที่ไหนจะไปทำอะไรแบบนี้ให้คนที่เพิ่งเจอกันได้ละนอกจากคนบ้าจิงๆ(กูบ้าเอง) พี่เขาก็ขอบคุณเราเว้ย เราก็ไม่เป็นไรตอบได้แค่ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไรค่ะจิงๆ หนูแอบชอบพี่ เราก็บอกพี่เขาไปแบบนี้แบบนั้น แล้วอีกอย่างนึงจำได้เลยวันนั้นเป็นวันชาติอาเซียน ได้ถ่ายรูปกับพี่เขาด้วย55555 อยู่ๆความฝันพังทลาย อยู่ๆพี่เค้าก็หายไปจากชีวิตเรา แล้วช่วงเวลานั้นน่ะเป็นเวลาที่กูที่เราเศร้าที่สุดในช่วงมอ.ต้น แต่ก็คือเพื่อนพาเที่ยว แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนอ่ะ เราจะเจอพี่เขาตลอดเลยเว้ย ไปเดินตลาด ไปเที่ยวเขื่อน แล้วมีครั้งนึงอ่ะเพื่อนพาไปที่ไหนไม่รู้เว้ยเพื่อนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปที่ไหนที่นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปที่ไหนขับไปเรื่อยๆอยู่ๆไปเจอบ้านแฟนพี่เขาเฉยเลย*เนื้อหาต่อไปขอไม่เล่าต่อนะมันเจ็บปวด* ตอนนี้คือปัจจุบันที่จะเล่าถึงความรู้สึกที่มีให้คนที่หายสาบสูญไป ตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ก็คือเป็นคนที่เข้ามาในชีวิตกู แล้วทำให้ชีวิตกูเป็นแบบนี้ เป็นติ่ง ก็คือตอนแรกกูรักเขาไงกูรักเขามากๆเหมือนเขาเป็นรักแรกของกูป่ะวะ เลยทำให้กูลืมเขาไม่ได้ แล้วกูก็ไม่มีแฟนอีกเลย จากนั้น ก็เลยเริ่มติ่งมั้งตั้งแต่ม 2 ม 3 แล้วคือก่อนหน้านี้ ก็คือเมื่อวานแหละในฝัน ก็คือนี่ฝันหลายเรื่องมาก แล้วมันมีเเว็บนึงแหละ ในฝัน เห็นว่าพี่เขาว่ะ มาสมัครเรียนที่วิทยาลัย ที่เราอ่ะศึกษาอยู่ ตอนแรกก็เอ๊ะไม่ใช่หรอ มองดีๆเออใช่ อีนี่ก็เดินไปทักไงแต่ไม่ได้ทักธรรมดาจ้ะ.... เราน่ะเดินเข้าอ้อมไปข้างหลังพี่เขา แล้วจับมือพี่เขาแล้วเราก็พูดว่าคิดถึงนะ แล้วพี่เขาก็พูดอะไรนี่แหละเราจำไม่ได้แต่ว่าหน้าพี่เขายิ้มแล้วพี่เขาก็จับมือเราตอบก็คือพี่เขาจับมือเราแน่นมาก แล้วเราก็เดินขึ้นไปบนอาคารเรียน กับเพื่อน นี่คือฝันคราวๆที่เราจำได้ เกี่ยวกับพี่เขาแล้วคือตื่นขึ้นมาอีกทีนึงอ่ะ ก็จำอะไรไม่ค่อยได้นะ จนตอนเข้างานเมื่อตอนเย็นน่ะ มีแว็บนึงจำได้ว่า เออใช่ฝันถึงพี่เขานะ แล้วพอกลับมาถึงหอ มานั่งคิดหาเฟสพี่เขา หาเจอแหละแต่ว่าไม่รู้ว่าพี่เขาเล่นอยู่ไหมเพราะว่ามันโพสต์เมื่อ 2 เดือนหรือเดือนที่แล้วนี่แหละมี 2 เฟสที่เห็น ก็คือมีอาการห่วงนิดๆเหมือนกัน เพราะว่าเหมือนพี่เขาเป็นรักแรกมั้ง เป็นรักแรกที่ ที่เรากล้าทำอะไรหลายๆอย่างให้พี่เขาเว้ย ทำทุกอย่างเลย เคยดูสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักป่ะ จนเราคิดว่าตัวเองเป็น ใบเฟิร์นพิมพ์ชนกอะแก55555 แล้วพี่เขาคือพี่โชน พูดก็พูดเถอะเวลานั้นน่ะตอนที่เราแอบชอบพี่เขาอ่ะมันดีมาก จนกระทั่ง พี่เขารู้ความจริงว่าเราชอบ..... มันดีนะที่เราได้บอกความรู้สึกกับคนที่เราชอบไปอ่ะ แล้วพี่เขาก็เคยพิมพ์ประโยคนี้นะว่าเราอ่ะเหมือนน้ำ น้ำในหนังอ่ะ ก็คือใบเฟิร์น55555 นี่เลยตอบไปว่า ก็หนูไม่ได้สวยเหมือนใบเฟิร์นนี่5555 ก็อยากให้พี่เขาได้อ่านนะที่เราพูดไปทั้งหมดเอาไปทั้งหมดอ่ะ ความรู้สึกเราตอนนี้มันตีกลับมาเว้ยก็คือเรายังรู้สึกเหมือนเดิมกับพี่เขาตั้งแต่วันแรกที่เจอ ถึงเวลามันจะผ่านไปนานมาก แล้วตั้งแต่เลิกคุยกับพี่เขาอ่ะ ก็ไม่ได้คุยกับใครเลยนะ คุยแต่ว่าไม่ได้จริงจังเพราะว่ามันยังลืมไม่ได้อ่ะแล้วก็ติด พันธที่เราเป็นติ่งด้วยแหละ ด้วยความเรารักศิลปินของเราแล้วเราก็ยังคิดถึงพี่เขาลึกๆ หลายคนอ่านแล้วอาจจะเข้าใจแหละเราเชื่อแบบนั้น555555 ปัจจุบัน เราอายุ 18 จะ 19 แล้ว สาเหตุที่ยังโสดจนถึงตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะพี่คนนี้ด้วยละมั้ง อีกสาเหตุนึงก็กลัวการเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน จนคิดว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงาน เรื่องนี้ปรึกษาพ่อกับแม่แล้วเรียบร้อยแล้วทุกคนรับรู้เพื่อนรู้ พี่กับน้องรู้ แล้วพ่อกับแม่ก็โอเค🥰 อาจจะมีสักวัน ที่เราได้โพสต์กระทูลงไปในPantipถ้าพี่เขาได้เห็นหรือได้อ่าน หนูก็อยากให้พี่รู้นะคะว่า หนูคือน้องคนนั้น น้องคนที่เคยไปจัดโต๊ะในห้องเรียน4/2ให้พี่เคยขโมยรูปภาพพี่ไป เคยทำทุกอย่างเหมือนน้ำ ในหนังสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก ถึงตอนนั้น พี่คงจำได้ว่าหนูเป็นใคร