วันนี้จะมาแชร์กับการทำงานในการเป็นผู้จัดการของตัวเองซึ่งบอกเลยว่าทำให้เสียสุขภาพจิตเยอะมากการเป็นผู้จัดการมันไม่ได้ง่ายเลยที่จะต้องควบคุมลูกน้องพนักงานหลายๆคนที่อยู่รวมกันร้อยพ่อพันแม่ เพราะเวลาเกิดเรื่องอะไรลูกน้องพนักงานไม่ได้มาโดนด่าผู้จัดการต่อให้เราทำหน้าที่ของเราดีมากสักแค่ไหนว่าจะเป็นเรื่องสอนงานวิธีการทำงานเราถ่ายทอดเราสอนให้หมดทุกคนเท่าเทียมกัน แต่พนักงานเขาเป็นลูกน้องเขาไม่ได้งานรับผิดชอบหรือเต็มที่กับเราเพราะเขาไม่ได้โดนด่าเหมือนเรา บางทีเราก็ไม่ได้อยากให้ทำงานแบบอึดอัดกัน ที่ต้องมาคอยด่าก็บ่นทุกวันแต่ถ้าไม่ทำอย่างนั้นลูกน้องบางคนก็ไม่คิดจะปรับปรุงตัว อย่างเช่นกรณีเราสั่งงานไว้แล้วบอกวิธีเป๊ะเวอร์ทุกอย่างให้ทำแบบที่เราวางไว้แต่ก็มีฉลาดกว่าเราไม่ทำตามที่เราบอกด้วยความขี้เกียจทำให้มันเสร็จๆ  พองานไปถึงหน้าบริษัทคนที่โดนด่าก็ไม่ใช่ลูกน้องอยู่ดีก็คือเรา ด้วยความที่เรารับผิดชอบงานทุกอย่างภายในองค์กรนั้น แต่เมื่อเรามีผู้ช่วยเราผู้ช่วยก็ต้องเป็นเลขาที่ดีในการซัพพอร์ตเรา ไม่ใช่ให้เราตามแก้งานทุกอย่างซึ่งเราไม่อยากไล่ใครออกเพราะเราเข้าใจว่าเศรษฐกิจเดี๋ยวนี้ในยุค covid นี้มันหางานยาก ทุกคนมีวิธีที่แก้ปัญหาอย่างนี้ยังไงกับพนักงานที่เห็นแก่ตัวความรับผิดชอบไม่เคยมีซึ่งเราลองทั้งพูดดีแล้วทั้งด่าแล้ว ก็ปรับปรุงตัวแค่วันสองวันอย่างมากก็อาทิตย์นึงหรือเราไม่เด็ดขาดพอ   ยิ่งตำแหน่งสูงความกดดันยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เรากลัวเสียสุขภาพจิต ลูกน้องไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้หัวหน้าแต่ล่ะคนมีวิธีการรับมือกันยังไงบ้างค่ะ