ม้านั่งเก่ามุมหนึ่งที่ในสวน เปิดสมุดทวนบทกลอนมาย้อนอ่าน สีกระดาษค่อนเหลืองเก็บเรื่องนาน กว่าสิบปีเลยผ่านฉันจดจำ บทกลอนไม่หวานซึ้งตราตรึงหรอก บทเย้าหยอกขุ่นเคืองทั้งเรื่องขำ บทที่แสนวุ่นวายหลายคนทำ บท

ปีใหม่เริ่ม หยิบเล่มเดิม หนังสืออ่านปีเก่าผ่าน ตามเวลา ที่พาหมุนแต่หัวใจ ที่ได้มอบ ให้แด่คุณไม่ต้องลุ้น จะปิดจบ เมื่อครบปี ยังเปิดอ่าน ซ้ำอีกครา เหมือนหนังสือเล่มติดมือ อ่านคราใด ใจสุขีถ้อยค