ผมกับแฟนคบกันมาได้สองปีกว่าแล้วครับ ในตอนนี้เราทั้งสองคนเลิกกันได้สักพักหนึ่งแล้ว โดยสาเหตุที่ผมกับแฟนเลิกกันเพราะผมงี่เง่าและติดแฟนมากเกินไปจนทำให้เค้ารู้สึกอึดอัดครับ โดยผมกับเค้าในตอนนี้เราทั้งสองยังคงเป็นเพื่อนกันและพูดคุยกันได้ปกติครับ หลังจากที่เราทั้งสองคนตัดสินใจแยกทางกันผมยังไม่มีแฟนใหม่เนื่องจากผมยังรู้สึกรักผู้หญิงคนนี้อยู่ และผมคิดว่าในตอนนี้เธอก็น่าจะยังไม่มีแฟนเช่นกันครับ 

          ตลอดช่วงเวลาที่เราทั้งคู่คบกันผมกับเธอมีความเป็นตัวเองสูงมากอาจจะเพราะเราทั้งสองเป็นคนดื้อด้วยกันทั้งคู่ ฉะนั้นเราจึงมีมุมที่เราชนกันกันอยู่เรื่อยๆ แต่ช่วงเวลาที่เรามีกันและกันสำหรับผมแล้วมันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากครับ มันมีบางวันที่เราทั้งคู่ทำตัวไม่น่ารักใส่กันบ้าง มีบางวันเราก็ยิ้มใส่กัน บางวันที่เราไม่อยากมองหน้ากัน บางวันก็เข้าเรากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย มันมีทั้งสุขมันมีทั้งทุกข์มีทั้งหัวเราะมีทั้งร้องไห้ มีหันหน้าใส่กัน มีหันหลังใส่กัน มีปิดประตูใส่กันดัง ๆ และหนักสุดน่าจะเป็นการหนีออกจากห้องครับ แต่เมื่อเราทั้งสองคนทะเลาะกันเราก็ให้อภัยกันและคืนดีกันทุกครั้ง ผมจึงมองว่าชีวิตคู่สุขทุกข์เป็นเรื่องธรรมชาติ มันคงจะมีบางคู่ที่โชคดีและเข้ากันได้แบบไม่มีมุมแหลมหากัน เค้าเข้ากันได้ เค้าเข้าหากัน เค้ารักกัน และยิ้มให้กันในทุก ๆ วัน ซึ่งคู่แบบนั้นผมเชื่อว่ามีแต่มันไม่ใช้คู่ของเราครับ

ผมเลยอยากทราบว่ายังมีความเป็นไปได้ไหมครับที่เราทั้งสองคนจะกลับมาเป็นแฟนกันได้อีกครั้ง