เราอายุ 27 แล้วค่ะ ทะเลาะกับแม่มาได้ 5-6 เดือนแล้ว
สาเหตุที่ทะเลาะมันเรื่องเล็กมาก แค่เราถามว่าทำไมยังเห็นแม่บ้านซักผ้าให้หลาน เท่านั้นแหละบ้านแตก!

ต้องเกริ่นนิดนึงว่าที่บ้านเราอยู่กับแบบบ้านใครบ้านมันในพื้นที่เดียวกัน
บ้านที่อยู่ตอนนี้มีเนื้อที่ประมาณ 10 ไร่ มีบ้านเราหลังนึง บ้านพี่ชายหลังนึง แล้วก็บ้านพ่อกับแม่หลังนึง ทั้งหมดอยู่ในพื้นที่ 10 ไร่นี้
แล้วพ่อกับแม่เราก็เลี้ยงหลาน (ลูกของพี่ชายมาตั้งแต่เล็กๆ) แกตามใจหลานมากกก มากจนจะเสียคนอยู่แล้ว

วันที่เกิดเรื่องที่เราทะเลาะกับแม่ วันนั้นหลานเราไปเหยียบเศษแก้ว พี่ชายเราก็เลยพาไปโรงพยาบาล
พอพ่อกับแม่กลับมาบ้านเราก็บอกว่าหลานแกเหยียบแก้ว เย็บหลายเข็ม
แล้วแม่เราก็เริ่มโทษคนอื่น บอกว่าเพื่อนหลานมาเล่นที่บ้านแล้วก็ทำซนแก้วแตก จนหลานเราไปเหยียบ บลาๆๆ
เราฟังแล้วเราก็เอือม ๆ อ่ะ บอกตรง ๆ แกต้องหาคนผิดให้หลานตลอด แทนที่จะบอกให้มันระวังกลับไปโทษคนอื่นเฉย 
เราเลยพูดขึ้นมาว่า เนี่ยไหนตอนนั้นคุยกันว่าจะให้มันฝึกวินัย ซักผ้าของตัวเองไง เมื่อวานยังเห็นแม่บ้านซักผ้าให้อยู่เลย
เท่านั้นแหละค่ะ แม่เราก็เริ่มโวยวายใส่เรา หาว่าเราหาเรื่อง จะไปรู้อะไรหลานเป็นเด็กดีจะตาย อะไรทำนองนี้แหละ
เราก็อารมณ์ขึ้นเหมือนกันที่แม่เอาแต่ตะโกนใส่เรา เราเลยตะโกนกลับไปบ้าง
สรุปวันนั้นจบที่ แม่เดินหนี แล้วสั่งให้หลานไม่ต้องมาอะไรกับเรา กับพี่ชายเรา (ซึ่งเป็นพ่อแท้ๆของหลานด้วย)

จุดเริ่มต้นสงครามเย็นมันเริ่มตั้งแต่นี้

แม่เราไปพูดกับพ่อว่าเราด่าแกแบบหยาบคาย สิงสาราสัตว์มาหมด
ซึ่งจริงๆเราไม่ได้ด่า ไม่มีเลยสักคำ แค่ตะโกนกลับไป แล้วพ่อก็ไม่คิดจะมาถามเราด้วย
ประเด็นคือแม่ไม่ได้บอกแบบนั้นกับพ่อคนแค่เดียว แม่ป่าวประกาศไปทั่วว่าเราด่าเค้า จนจะรู้กันทั้งอำเภออยู่แล้ว
เราก็ไม่ได้อะไร คือไม่สนใจจะตามไปอธิบายอะไรกับใครอยู่แล้ว ก็เฉยๆไป แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น

ที่บ้านเราจะมีครัวกลาง ที่ 3 บ้านนี้ใช้ร่วมกัน
แม่เราย้ายครัวเข้าไปไว้ในบ้านแกคนเดียว บอกแม่บ้านไม่ต้องมาทำความสะอาด หรือวุ่นวายอะไรกับเรา
เราก็อ่ะ โอเคตามใจแก เราก็เลยจ้างช่างมาทำครัวใหม่ในบ้านที่เราอยู่

แต่ก็ไม่จบอีก พอดีเราติดแอร์เพิ่มในห้องทำงานเราตัวนึง
แม่ให้พ่อมาบอกว่าให้เราจ่ายค่าไฟ 70% ของบิลเพราะเราติดแอร์เพิ่ม 1 ตัว
ซึ่งบิลค่าไฟมันรวมกัน 2 บ้าน (พี่ชายเราแยกหม้อไปต่างหาก)
เราก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราให้การไฟฟ้ามาแยกหม้อไปเลย จะได้เหลือบ้านแกบ้านเดียว
สรุปเราก็เสียเงินมาติดหม้อเพิ่ม ติดมิเตอร์แยก ก็จบไป จ่ายค่าไฟเอง 
แล้วค่าน้ำก็มา  เราก็จ่ายไป ให้จ่ายเท่าไหร่ก็เท่านั้น ขี้เกียจแยกแล้ว (ปกติบ้านเราไม่ได้อะไรกับเรื่องหยุมหยิมพวกนี้นะ)

ช่วง covid ระบาดแฟนเรามาเก็บตัวอยู่กับเรา แม่เราคุยกับแฟนเราดีนะ แต่ไม่คุยกับเราซะงั้น
แล้วก็เล่าให้แฟนเราฟังว่า เค้าเสียใจมากที่เราไปด่าเค้า ทั้งๆที่เราไม่ได้ด่า
แล้วก็พูดเหมือนให้แฟนเราระแวงว่าเราจะมีคนอื่น เพราะอยู่ไกลกันอะไรประมาณนั้นอ่ะ เรางงมากว่าทำไปเพื่ออะไร

ทีนี้จุดพีคคือเรามีรถ 2 คันต้องผ่อน 1 คันเป็นชื่อพ่อ พ่อเราเป็นคนออก เป็นคนดาวน์รถ วางเงินดาวน์ไป 40%
พ่อขับคันนี้ได้ 3 เดือน แกก็ไปออกคันใหม่เพราะขับแล้วไม่ชอบ แต่เราชอบ
เราเลยบอกว่าจะผ่อนที่เหลือต่อเอง เราผ่อนมา 80% แล้ว พ่อบอกว่าผ่อนหมดจะโอนเป็นชื่อเรา

ประเด็นคือ เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว วันเกิดแม่ แม่เราก็จัดงานวันเกิดปกติเหมือนทุกปี แต่ปีนี้ทะเลาะกันไงเราเลยเฉยๆ
พ่อเดินมาบอกเราว่า วันนี้วันเกิดแม่นะ เราเลยบอกไปว่า ไม่ว่างต้องรีบเคลียร์งานให้ลูกค้า 
เท่านั้นแหละ เป็นเรื่อง วันรุ่งขึ้น พ่อเดินมาเอากุญแจรถกับเรา แล้วก็เอาไปเลย ไม่ให้เราใช้รถ ทั้งๆที่เราเป็นคนผ่อนมาตลอด
แล้วตอนนี้เราก็ไม่มีรถใช้ เพราะรถอีกคันเราให้แฟนเราขับกลับกรุงเทพ เพราะขามาเค้านั่งเครื่องบินมา
จะไปซื้อกาแฟกินต้องเดินไปอ่ะค่ะคิดดู เกือบกิโล รถทุกคันในบ้านแม้กระทั่งมอเตอร์ไซค์ แกไม่ให้เราใช้เลย 

เรื่องอื่นไม่เครียดเท่าต้องเดินไปซื้อกาแฟกินเกือบกิโล
วันนี้เราไม่ไหวจะเดินแล้ว เลยตัดสินใจจะไปซื้อมอเตอร์ไซค์ไว้ขับไปซื้อกาแฟ ไป 7-11
เราเดินไปขอทะเบียนบ้านกับแม่ แต่แม่ไม่ให้ ปวดหัวมากกกกกกกก

เราไม่เข้าใจว่าพ่อกับแม่ทำแบบนี้กับเราเพื่ออะไร ต้องการอะไรจากเรา
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราทะเลาะกับพ่อแม่หนักๆ
แม่เราเป็นคนชอบควบคุม ต้องคอนโทรลทุกอย่างไว้ในมือได้
ตอนที่เค้าบังคับให้เราเรียนคณะที่เค้าอยากให้เรียน เราก็ต่อต้าน เค้าก็บีบเราแต่ไม่หนักขนาดนี้
สุดท้ายเราก็เรียนคณะที่เราอยากเรียนอยู่ดี
ก่อนหน้านี้ เค้าก็เคยบีบเราจนเราย้ายออกไป
ผ่านไปปีนึงเค้าก็ขอให้เรากลับมาอยู่บ้าน เพราะเค้าบอกว่าเค้าคิดถึงเรา แก่แล้วอยากอยู่กับลูกบ้าง
เราก็กลับมาอยู่บ้านได้สัก 2 ปีแล้ว อะไรเล็กๆน้อยๆยอมได้เราก็ยอมมาตลอด
แต่ครั้งนี้เราไม่อยากยอมแล้วไง เค้าก็บีบเราอีก เพื่อให้เราออกไปเหรอ?

ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องรถ เรารู้สึกเหมือนตัวเองถูกขังอยู่ในบ้าน
แล้วรถที่เราผ่อนมาตลอด เค้าก็บอกว่าต่อจากนี้ไปจะผ่อนเอง จะไม่โอนเป็นชื่อเราแล้ว
เราเลยบอกว่าเดี๋ยวจ่ายเงินดาวน์ 40% ให้ เค้าก็ไม่เอา 
พอพูดเรื่องเราผ่อนจนจะหมดอยู่แล้ว เค้าก็ทวงบุญคุณซะงั้น
เราไม่อยากคุยอะไรแล้ว เพราะทางออกเดียวที่เค้าต้องการคือทุกคนต้องยอม ต้องวิ่งตามเค้าทุกอย่าง
ปัญหาที่เกิดขึ้นมันเลยไม่เคยได้รับการแก้ไขสักที

เรากะจะย้ายออกประมาณสิ้นปี ตอนนี้เรายังไม่พร้อมจะย้ายออกค่ะ ติดหลายอย่าง
ใครมีทางออกจากสถานการณ์แบบนี้แนะนำเราบ้างมั้ยคะ
เราเครียดจนประสาทจะแตกอยู่แล้ว ปัญหาเรื่องอื่นก็มีให้คิดเยอะมากพอแล้ว
อยู่บ้านยังเจอสงครามเย็นกับคนที่เราตอบโต้เค้าไม่ได้อีก 

ขอโทษด้วยที่พิมพ์ยาวมาก เราเครียดจริงๆ