คือเราเหมือนมีอาการของโรคซึมเศร้า​ค่ะ เราไปทดสอบมา เขาบอกมีภาวะปานกลาง แต่เราไม่แน่ใจที่เราสังเกตุ​ตีวเรามานะคะ คือเรานอนดึก หลับๆตื่นๆ เดี๋ยว​หิวเดี๋ยว​ไม่หิว กินเยอะบ้าง กินน้ิยบ้าง  บางครั้งก็รู้สึกเหนื่อยกับชีวิต อยากตายบ้าง อยากอยู่บ้าง ตอนนี้เราอายุ14ปี2เดือน จะขึ้นม.3แล้ว เราเราจะทนไปอีก1ปีก็จะได้จบม.3

*เราถึงความเป็นมา

ตอนเด็กๆประมาณ​อนุบาล เราอยู่กับน้าและยาย พ่อแม่เลิกทางกัน แต่ยังติดต่อกันได้ แต่ก็มาอยู่ฝ่ายแม่แต่แม่ก็ทิ้งให้อยู่กับยายและน้า ตอนอนุบาลนั้นคือเราเป็นเด็กเงียบๆไม่พูดไม่จา ชอบเล่นคนเดียวไม่ยิ้มแย้มเหมือนคนอื่น เวลากลับบ้านมาน้าจะคอยสอนการบ้าน หรือบังคับให้อ่านเอบีซี เวลาเราอ่านไม่ได้อ่านผิดก็จะใช้ไม้แขวนเสื้อตีจนหลังลาย แต่มียายคอยห้ามตลอดเป็นแบบนี้จนเราอยู่ป.1ก็ย้ายไปอยู่กับย่า อยู่กับย่าดีทุกอย่างแต่ก็ลำบากเพราะพ่อไม่ค่อยส่งเงิน แล้วมีเราเป็นภาระเพิ่มอีก เราเลยย้ายไปอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงตอนป.3-5ก็ดีนิดหน่อยแม่เริ่มมีน้องมาก็สนใจแต่น้องเราก็เข้าใจว่าน้องยังเด็ก จนวันนึงเราโดนพ่อเลี้ยงจะข่มขืนโดนลวนลาม​แต่เราตื่นก่อนเพราะรู้สึกตัวเราเลยออกจากห้องแม่มาเพราะเราไปรอแม่ที่ห้อง เราไปอยู่ในห้องน้ำสักพักแม่ก็กลับมาแต่เราไม่กล้าบอกแม่ เราเลยรอพน. แต่พอพน.เราทะเลาะกับพ่อเลี้ยงเรื่องเมื่อคืนเราก็เลยพูดจารุนแรง แม่ก็เดินเข้ามาจะตบหน้าเรา ตอนนั้นเราเสียใจมาก พอมาป.6ก็อยู่กับยายดีทุกอย่าง จนเราม.1เราย้ายไปอยู่กับย่าต่อจนม.2ย้ายกลับเพราะปู่ชอบกินเหล้าแล้วมาโวยว้าย เราย้ายไปหายายต่อจนตอนนี้เรารู้สึกยายเปลี่ยนไปยายเอาแต่ด่าแต่ว่าเราไม่ถามเหตุผลเรา มาใช้เราตอนที่เราใกล้ตาย ไม่ค่อยอยากพาไปส่งโรงพยาบาล​ปล่อยให้เจียนตายจนแม่โทรมาบอกให้พาไปก็ไป และก็กลับบ้านมาต่อว่าเราต่อ เราเริ่มรู้สึกว่าทุกอย่างมันเริ่มแย่ลงทุกวันเราเหนื่อย เราท้อ เราเครียด เราอยากตายมากแต่เราก็ยังมีแฟนอยู่คบกันมา6-7เดือนคอยแลกปัญหา​ชีวิตกันตลอด เวลาเราเศร้าเค้าก็อยู่เป็นเพื่อน แต่ว่าเราสองคนอยู่ต่างจังหวัดกันเลยได้แค่ปลอบ ที่เรายังทนมาได้ก็ดพราะแฟน ตอนเราป.6เราก็ยังไม่มีความรู้สึกนึกคิดมาก จนมาม.1-3เราลองทบทวนก็รุ้สึกทุกอย่างเรามีความคิดเป็นของตัวเอง

#เราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเรื่องพวกนี้รึเปล่า ถ้าเราเป็นเราจะแก้ยังไง ขอร้องทุกคนช่วยทีนะคะ ขอบคุณ​ค่ะ🤕😊