เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องเงินๆ ทองๆ ของชั้นปี แต่ด้วยกิเลสและตัณหา นำเงินที่ได้จากเพื่อนๆ มาใช้สอยอย่างฟุ่มเฟือย แล้วมาฉุกคิดได้ว่ามันไม่ใช่เงินของเรา จึงเริ่มหาทางแก้ไขที่จะนำเงินมาคืนเพื่อนๆ จึงหันไปหาเงินกู้นอกระบบดอกเบี้ยแพงเท่าไหร่ก็ยอม เพราะคิดว่าตัวเองจะหางานทำแล้วนำมาคืน แต่กลับทำงานไม่ไหวเนื่องจากเรียนหนัก จึงมีเงินไม่พอที่จะมาส่งหนี้ ก็เริ่มเข้าสู่วงการการพนัน ได้ๆ เสียๆ (ส่วนมากจะเสีย) เงินเริ่มหมด เงินที่บ้านส่งมาก็หมด เริ่มหายืมคนนั้นมาคืนคนนี้ วนไปหนี้นอกระบบ หนี้ยืมเพื่อน พี่ น้อง ต่างๆ เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ตัวเองเริ่มเครียดสะสม ความสุข ความร่าเริงเริ่มหายไป เริ่มซึมเศร้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ไม่อยากเล่าปัญหาให้ใครฟัง 

สักพักเริ่มเข้าปรึกษากับอาจารย์ว่าควรทำอย่างไรดี อาจารย์ให้เล่าปัญหาให้ครอบครัวฟัง ครอบครัวน่าจะมีทางออกที่ดีได้ ผมเริ่มรู้สึกเครียดหนักกว่าเดิมอีก คิดวนไปวนมาว่าจะบอกที่บ้านอย่างไร บอกไปก็กลัวโดนดุ ด่า กลัวที่บ้านเสียใจที่เราเป็นคนแบบนี้ เริ่มคิดอยากฆ่าตัวตาย เริ่มอยากทำร้ายตัวเองให้ตายๆ ไปซะ อย่างน้อยทางบ้านก็คงเสียใจทีเดียวตอนเราตาย ดีกว่ามีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วเห็นทางบ้านเสียใจกับเราไปอีกนาน ดีกว่ามีชีวิตอยู่แล้วสร้างปัญหาให้กับทางบ้านอีก ตอนนี้ทางตันเจ้าหนี้ก็ตามเงิน เราก็ไม่มีเงินไม่มีจะกิน ไม่กล้าบอกที่บ้าน ควรทำอย่างไรดี ชีวิตตอนนี้เริ่มแย่ลงเหมือนตายทั้งเป็น