ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เราแค่อยากมาระบายเฉยๆ😥
 
เคยไหม ทำดีร้อยครั้งไม่มีใครเห็น พอเราทำผิดครั้งเดียวเหมือนเราเป็นตัวอะไรไม่รู้  คือ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงด้านที่แย่ๆ ให้ครอบครัวเห็นเลย แม้แต่เวลาที่เราเครียดมากๆ ก็ไม่เคยที่จะให้เขาได้รู้ไม่เคยปรึกษา เพราะ เรารู้ว่าปรึกษาไปเขาก็ด่าเราซ้ำ. บางทีก็เคยคิดนะ ทำไมไม่เข้าใจเราบ้าง ไม่เคยให้กำลังใจเราบ้าง บางทีเราก็น้อยใจ แต่ไม่เป็นไร😀
พ่อกับแม่ แยกทางกัน ทั้งสองต่างมีครอบครัวใหม่ทั้ง2  ปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าเขามีความสุขกันก็ดีแล้ว ไม่ต้องคิดถึงความรู้สึกเราหรอกมันไม่สำคัญกับเขาทั้งสองอยู่แล้ว. แม้ว่าเราจะตั้งใจเรียนเท่าไหนเกรดดีขึ้นทุกปีพ่อเราไม่เคยสนใจเราสักนิด.  เขาอยู่บ้านกับเเฟนใหม่เขาก็คือบ้านเก่าคือเรามีบ้าน2หลังพึ่งย้ายออกไม่นาน พอเรามาบ้านเขา เขาอยู่กินกันสองคนจานไม่ล้าง แต่มาด่าเราทั้งๆที่เราก็ทำงานอีกบ้านนึงมาก็หนักไหนจะ ต้องทำงาน แฟนใหม่เขาจะทำอะไร อยากกินอะไรเขาซื้อให้หมดแคร์ความรู้สึกแฟนใหม่เขามาก. แล้วเราก็ลองหันมาดูตัวเองมันก็น่าสมเพชนะ55 เป็นลูกแท้ๆ อะไรก็ผิด  ทำดีแค่ไหนเขาไม่เคยเห็นเลยจริงๆ มันท้อนะ แบบเราทำอะไรตั้งมากมายแต่เขากลับมามองข้อเสียจึดเดียวของเรา ไม่ดูสิ่งที่เราเคยทำมา เอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น  มันเหนื่อย ท้อมาก และเราเกิดมาจากความผิดพลาดของทั้งสองด้วยแหละ55  ส่วนครอบครัวใหม่ของทั้งคู่ก็เกิดจากความตั้งใจ เขาคงมีความสุขกันมาก  เราก็ยินดีกับเขาทั้งสอง555😀 ส่วนตัวเราเองก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองไม่ให้คิดมากไปวันๆ  คนพูดก็พูดออกมาไม่คิดถึงความรู้สึกของคนฟังเลย  แม้แต่กินข้าว เรากินคนละอย่างกับเขา เขากลับไล่เราไปนั่งอีกโต๊ะ ทุกวันนี้ก็กินข้าวคนเดียว ทำอะไรตัวคนเดียวจนชินแล้ว
 
คือเราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ร้องไห้คนเดียวตลอด อยากเลิกคิดมากสักที 
 
เหนื่อยกับชีวิตครั้งนี้เต็มทน *เดี๋ยวมันก็ผ่านไป*