เราคบกับแฟนคนนี้มา 2 ปี (เป็นช่วงเวลาที่นานที่สุดมากกว่าที่ผ่านมาสำหรับเรา ไม่รู้ว่าสำหรับคู่อื่นจะคิดแบบไหนนะ) เราห่างเหินกันไปตั้งแต่เดือนมีนา (ก่อนโควิดนิดหน่อย) แต่ก็ได้เจอกันบ้าง

แฟนเราทำงานที่บ้าน อยู่กับครอบครัว ไม่ค่อยได้ออกไปไหน อยู่ดี ๆ มาบอกเราว่าอยากอยู่คนเดียว พอได้อยู่คนเดียวแล้วสบายใจกว่า รู้สึกอิสระมากขึ้น เลยอยากลดสถานะมาอยู่คนเดียว

แต่เรางง ว่าทำไมรู้สึกสบายใจขึ้น ทั้ง ๆ ที่เราก็ไม่ได้ไปรบกวนหรือเป็นภาระอะไรให้เลย ตั้งแต่ล่าสุดที่ผ่านมา ให้อิสระก็ให้ ไม่ได้ห้ามอะไรเลย ไม่ได้กักขังหน่วงเหนี่ยวความต้องการ แล้วก็คุยกันดีปกติมาตลอด แต่ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เราได้แต่โทษตัวเองว่า เพราะเราไม่ได้ไปหาบ่อย ๆ รึเปล่า? เพราะเราไม่ได้เอาใจใส่เท่าที่ควรรึเปล่า? แฟนเราก็บอกว่าไม่ใช่ อย่าโทษตัวเองเลย นี่เป็นความเห็นแก่ตัวของเขาเอง เขาก็บอกว่าเสียใจที่ต้องบอกแบบนี้ แล้วเขาก็ขอโทษ

แต่เราไม่เข้าใจเลย ทำไมไม่คบกันไปดี ๆ เรื่อย ๆ ปกติเหมือนเดิม อยากทำอะไรก็ทำ ไม่เห็นต้องเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยังยืน เพราะเขาบอกว่าความรู้สึกอยากอยู่คนเดียวมันเยอะกว่าแล้ว เขาได้คิด และตัดสินใจมาก่อนหน้านี้แล้ว

เรางง และสับสนมาก พร้อมกับซึมเศร้าเสียใจ แต่เราก็หัวเราะไปด้วยระหว่างร้องไห้หนัก เพื่อปลอบใจตัวเอง เขาก็บอกว่าขอโทษ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราก็บอกว่ามีอะไรเราก็พร้อมยกโทษให้เสมออยู่แล้ว แต่นี่ขอโทษแล้วยังจะไป คืออะไร แล้วจะไม่ให้เราโทษตัวเองได้ยังไง เราไม่อยากเป็นเหมือนคู่อื่นที่เคยเห็น เราไม่อยากเป็นเหมือนกับคนอื่นที่ผ่านมาอีกแล้ว

แล้วเราก็ถามว่าตลอดช่วงเวลาดี ๆ ที่ผ่านมานั้นมันไม่มีค่าอะไรเลยหรอ? การเลิกกันแบบนี้มันง่ายมากขนาดนั้นเลยหรอ? แฟนเราก็บอกว่ามันก็การเลิกกันมันก็ไม่ได้ง่ายหรอก ที่ผ่านมามันมีค่า และดีมาก ๆ เลย ไม่มีอะไรที่ไม่ดีเลย เขาก็ขอบคุณมาก ๆ แต่เขาก็ได้ตัดสินใจไปแล้ว บอกว่าอยากเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกัน แต่ก็ยังคงให้กำลังใจให้กันและกันได้

เราก็ไม่รู้ว่าจะยื้อเขาไว้ยังไงแล้ว ทั้งส่งรูปภาพเก่า ๆ ที่เป็นความทรงจำดี ๆ ให้ดู พูดถึงตลอดเวลาที่ผ่านมาเรารักกันมากแค่ไหน ตัวติดกันมากแค่ไหน มีอะไรก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะทุกข์จะสุขจะลำบากอะไรกันแค่ไหน ก็ดูแลเอาใจใส่ให้กันและกันดีมาตลอด สุดท้ายเขาก็ยังยืนยันคำตอบเดิม แล้วก็บอกว่า ถ้ามันใช่ มันจะกลับมา (เราคิดในใจว่า ที่ผ่านมามันยังไม่ใช่อีกหรอ?)

ที่เรามาระบายในนี้เพราะว่าเราไม่อยากระบายให้คนรอบข้างฟัง เรายังไม่พร้อมที่จะยอมรับมัน เรารับไม่ไหวจริง ๆ เราไม่ค่อยอยากจะเชื่อ เลยพยายามให้ตัวเองคิดว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย แต่สุดท้ายมันก็คือความจริง

หลายคนที่อ่านที่เราบอกว่าเรารับไม่ไหว และอยากให้มันเป็นแค่ฝันร้าย อาจจะดูเว่อร์นะ แต่สำหรับความรู้สึกของเรามันเป็นแบบนั้นจริง ๆ คู่ของเราที่ผ่านมาเรารักกันดีมากจริง ๆ สนิทกันมากเลย เราถึงรู้สึกแบบนั้น

วันนี้ตื่นมาก็ไม่ได้มีความสดชื่นอะไรเลย แต่ก็ตัดสินใจที่จะมาระบาย (เพราะเมื่อวานไม่มีเวลามาระบาย ได้แต่ร้องไห้) ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบด้วยนะครับ ขอบคุณครับ