ตามที่บอกเลยค่ะ รู้สึกเกลียดพ่อค่ะ เริ่มเกลียดมากขึ้นเรื่อย ๆ ความทรงจำดี ๆ ที่เคยมีกับเขารู้สึกว่าโดนทำลายไปหมดเเล้ว คือ ตอนนี้เรียนอยู่ปีหนึ่งค่ะ กำลังจะขึ้นปีสอง เรียนพยาบาลค่ะ คือเพราะโควิดทำให้เราต้องกลับมาเรียนที่บ้านใช่ไหมคะ ตอนเเรกดีใจมากที่ได้กลับมาอยู่บ้าน จะได้ช่วยลดค่าใช้จ่ายเเม่ เเต่พอมาอยู่ก็รู้สึกท้อค่ะ เหนื่อยกับพ่อมาก พ่อเป็นคนดื่มเหล้าค่ะ ก่อนที่จะไปเรียนเราขอให้พ่อสัญญาเเล้วว่าจะเลิกเหล้า เเต่พอกลับมาเเล้วพ่อกลับเเย่กว่าเก่า การที่เราเลือกจะเรียนทำให้เเม่ที่จากเคยเป็นเเม่บ้านต้องออกมาทำงานค่ะ ซึ่งเเม่ก็จบเเค่ ป.6 เลยไปทำงานเป็นเเม่บ้าน หรือก็เรียกว่าคนรับใช้ในบ้านคนรวยนั่นเเหละค่ะ ซึ่งมันก็ยิ่งกว่าละครอีก โดนโขกสับ โดนดูถูก เเต่เเม่ก็ยอมเพื่อให้เราได้เรียน เเต่พ่อ เขาเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ค่ะ พ่อติดเหล้า  ติดเพื่อน  เงินเดือนก็เอาไปเลี้ยงเพื่อนเกือบหมด พ่อกลับไปสูบบุหรี่อีก เเม่บอกว่าเคยเห็นเขาเคยเสพยาด้วยเเต่ไม่รู้ว่าจริงไหม เขาเปลี่ยนไปจนเเทบกลายเป็นคนที่เราไม่รู้จัก อารมณ์ร้ายใส่ตนในครอบครัว ตอนต้นเดือนที่มีเงิน บ้านช่องเเทบไม่กลับ กินเหล้าทุกวัน พบเงินหมดก็กลับมากินอยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม ตอนนี้ภาระค่าใช้จ่ายต่าง ๆก็หนักมาก ค่ากินค่าอยู่ ค่างวดรถ ค่าดอกเบี้ยที่กู้มา พอหักจากเงินเดือนเเม่ก็คือไม่เหลือ เเต่พ่อเค้าก็ไม่สนใจ เค้ายังอยู่บ้านเดียวกับเรานะ บ้านที่อยู่ตอนนี้คือบ้านของตายายเรา คือพ่อเค้าไม่คิดย้ายออกด้วย เขามีความคิดที่เงินเดือนคือสิ่งที่เขาหามาได้ เเล้วเค้าก็ไม่ส่งเสียเรา  พอกินหมดก็กลับมาหาเเม่ เเต่พอมีเงินก็ไม่เคยคิดถึง เราอยากให้เเม่หย่ากับพ่อ เเต่เเม่รักพ่อมาก น้องก็รักพ่อมากเหมือนกัน น้องอายุ 11 ค่ะ เป็นผู้ชาย ก็เเอบสงสารน้องอยู่เหมือนกันที่ต้องเจออะไรเเบบนี้ตอนเด็ก ตอนเราเด็ก ๆ เขาเป็นพ่อที่ดีมากเลยค่ะ ก็เลยพอมีความทรงจำดี ๆ อยู่บ้าง เเต่ตอนนี้ความรู้สึกที่มีให้เค้าคือความรังเกียจค่ะ เขาอายุ 47 เเล้วเเต่กลับทำตัวเเบบนี้ สงสารน้อง สงสารเเม่ เพราะสองคนนี้อยู่กับเขาตลอด ต้องรองรับอารมณ์เค้า  เเม่เป็นผู้หญิงที่พึ่งสามีตลอด เค้าเลยไม่อยากหย่ากับพ่อมีพ่ออยู่ก็อุ่นใจที่มีผู้ชายในบ้าน เราเกลียดความคิดนี้ของเเม่มาก  พ่อไม่เคยคิดถึงคนในครอบครัวเลยว่าจะเป็นยังไง ถ้าเเม่ต้องกลับดึกเขาจะกลับดึกกว่าเเม่ ทิ้งยายเราที่อายุ 87 กับน้องชายอายุ 11 ไว้บ้านตามลำพัง  เรื่องการกินก็เอาเเต่ปากท้องตัวเอง  คือตอนนี้เรารู้สึกเกลียดเขามาก  เเล้วก็ท้อเเท้มาก เราเลือกทำทุกอย่างที่คิดว่าจะทำให้ครอบครัวดีขึ้น เลือกเรียนพยาบาลก็เพราะอยากจะยกระดับชีวิตครอบครัวเรา ไม่อยากให้ใครมาดูถูกครอบครัวเราอีก เเต่กลับต้องมาเจออะไรเเบบนี้ เเทนที่พ่อจะช่วยกันเพื่อให้ครอบครัวดีขึ้น เเต่กลับฉุดทุกอย่างลงเหว  รุ้สึกท้อใจมาก