เหล่าผู้จัดงานพากันรวมตัวจับเข่าคุยกัน
เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น รวมถึงการรับมือ
"โทรศัพท์ก็ใช้งานไม่ได้
เราไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย"
ชิราโทริ เรย์โอะ (29) พนง.จาก เดนโปโด
บริษัทที่ตีคู่ทำงานเปิดตัวร่วมกับบริษัทที่ฮาจิเมะทำงานอยู่พูด
"มีแต่ต้องรอรถที่กำลังจะมารับเท่านั้น..."
"นั่นสินะครับ"
คุโระฮาระ ฟุโตชิ (25) ลูกน้องของชิราโทริเห็นพ้อง
"อา...คุณชิราโทริ ผมขอกลับห้องไปอาบน้ำได้ไหมครับ"
ลูกน้องถามนาย
"ได้สิ ฉันก็ว่าจะไปเหมือนกัน"
เจ้านายหญิงรับ
"เอ๋...ที่ห้องพักมีที่อาบน้ำด้วยเหรอคะ"
มาริน รุ่นน้องของฮาจิเมะที่ทำงานถาม
"ที่ห้องพักของพวกคุณคงจะไม่มีสินะ"
ชิราโทริออกความเห็น
"ห้องหับและระบบต่างๆยังเป็นแค่แบบชั่วคราว
จึงไม่ได้มีทุกอย่างในทุกที่
เพราะฉะนั้นลูกค้าต้องมาก่อน เข้าใจตรงกันนะ?"
"ค-ค่ะ...
คุณลูกค้าต้องมา..."
(ตะ-แต่ว่า -- พวกคุณ...!?)
"เข้าใจแล้วครับ
ถ้าอย่างงั้นเราจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก
พวกคุณกลับห้องเลยก็ได้ครับ
ถ้าเรามีอะไร เราจะไปหาเอง"
"ขอตัวก่อนนะครับ"
ลูกน้องหันมากล่าวอย่างมีมารยาท
ขณะที่คนเป็นนายเดินเชิดออกไปในทันใด
"หัวหน้าเนี่ย...!
ก็เข้าใจว่าบริษัทเราไม่ใช่ต้นงาน
แต่ทำตัวอย่างกับลูกน้องเค้าเต็มตัวแบบนี้มัน..."
"น่า...!
ถ้าจะให้อยู่กับสองคนนั้นก็อึดอัดใช่ไหมล่ะ"
"ก็จริงนะคะ...
แต่คืนนี้อยู่คนเดียว
จะนอนหลับลงมั้ยนะ"
(อยู่คนเดียวนอนไม่หลับอย่างงั้นเหรอ
พูดอะไรแปลกๆออกมาอีกแล้ว ยัยเด็กนี่...)
"หัวหน้า...
อยู่คนเดียวฉันนอนไม่หลับเลยค่ะ"
"คิดอะไรอยู่เนี่ยเรา...!"
"หัวหน้าเป็นอะไรไปคะ ส่ายหัวดุ้กดิ้ก"
ลูกน้องได้แต่งงกับหัวหน้าที่จินตนาการเตลิดเปิดเปิง
"อะฮ้า...!
หรือหัวหน้ากลัวที่จะนอนคนเดียวหรือเปล่าคะ"
"พูดอะไรบ้าๆ...!
ผู้ใหญ่ไม่กลัวเรื่องผีสางแบบพวกเด็กๆหรอกน่า"
"อีกอย่าง...มันก็ยังไม่แน่นี่?"
คุณลุงวัย 37 โพสท่าคิดเสียจนเด็กน้อยหวั่นไหว
"มะ-ไม่แน่เหรอคะ..."
"เทียนที่จุดขึ้นเอง แก้วไวน์ขยับแล้วตกลงมาแตก
สะพานที่เผาตัวเอง
บางทีมันอาจเป็น ทริค"
"นี่เป็นแค่ความคิดของฉัน..."
"มีคนที่ รอ พวกเราอยู่ที่นี่มาตั้งแต่แรกแล้วจริงๆ
แต่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็น ความตั้งใจ ของ คน
บางทีอาจทำเพื่อใครคนนั้นล่ะมั้ง...?
นี่อาจเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น"
.
.
ชิคาโนะ มิอุ (36) จิตรกรหญิงกำลังวาดบางอย่างอยู่ในห้องพัก
.
.
"นี่เป็น ปรากฏการณ์พ็อลเทอร์ไกสท์ จริงๆอย่างงั้นเหรอ"
"คิก...คิก"
นิวาโมโตะ ไทกะ (29) บริษัทอสังหาริมทรัพย์
ดื่มอะไรในห้องของตัวเอง แล้วแค่นยิ้มร้ายกาจ
.
.
"เฮ้อ..."
ชิราโทริถอนหายใจออกมา หลังอาบน้ำเสร็จ
หนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
แมวดำ
เขียนโดย เอดการ์ แอลลัน โพ
.
.
ฮัทสึนากะ อิบุ (23) นางแบบหน้าใหม่
ยกร่างเปลือยเปล่าขึ้นจากอ่างอาบน้ำ
เผยให้เห็นรอยแผลแปลกๆบนแผ่นหลัง
.
.
"...คิดถึงจังเลยนะ"
นาคาเนะซาวะ โกโร่ (50) บริษัทนำเข้าสินค้ายุโรป
พูดกับรูปปั้นเทวดาตัวน้อย
.
.
ซาคุมะ โยเฮย์ (45) นักเขียนข่าว
จัดกองหนังสือที่วางอยู่ข้างโน้ตบุ๊คบนโต๊ะ
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาเปิดหน้าๆหนึ่ง
จ้องด้วยสายตาที่คาดเดาได้ยากว่ากำลังคิดอะไรอยู่
.
.
"ฮึก...
ฉันไม่ผิดนะ
ใช่แล้ว"
"ตอนนั้น ฉันก็แค่..."
คาราซากิ โมเนะ (27) ภรรยาของคนที่ถูกศรขยับมาแทงเอง
ต่อหน้าต่อตาคนอื่น
ฟูมฟายคนเดียว
.
.
อาซากะ คุมง (25) นอนคลุมโปงอยู่บนเตียง
"ทะ- ทุกคนก็ผิด เหมือนกันนั่นแหละ...!"
"สึคิโมริ จิฮายะ
ระ-หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะกลายเป็น ผี แล้วกลับมา..."
(ก๊อก
ก๊อก)
"ค-คะ...?"
"อ้าว?"
"กะ-ก็เมื่อกี้นี้ยัง..."
(โครม...!)
"ว้าย...! มะ-มีเสียงดังมาจากข้างบน"
"เสียงอะไรน่ะ"
"คุณอาซากะ ใช่มั้ยครับ?
ผมคินดะอิจิครับ มีเสียงดังมากมาจากในห้องของคุณ
มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ละ-ล็อค..."
"คุโระฮาระ ไปเอากุญแจมา"
เห็นฮาจิเมะเปิดไม่ได้ ชิราโทริจึงสั่งลูกน้อง
"ขอประทานโทษนะครับ..."
.
.
"ว้าก...!
คุณอาซากะ"
"มีอะไรกันเหรอคะ..."
"ไม่ได้ อย่ามอง!"
"หยา...!"
"กรี้ด...!"
ชิราโทริที่เห็นภาพนองเลือดกรีดร้องออกมา
คินดะอิจิ 37 - ถึงตัวจะอายุสามสิบเจ็ด แต่ความทะลึ่งยังเหมือนตอนอายุสิบเจ็ด อภิมหาฉากวาบหวิวตรึม และเหยื่อรายที่สอง