สวัสดีค่ะ เราอายุ 19 ปี เราอยู่ครอบครัวนึงที่เป็นครวบครัวใหญ่
(พ่อกับแม่เราเสียตั้งแต่เรายังเด็ก)
ตอนเรายังเด็ก เรามีนิสัยที่โกหก ไม่รู้เกิดขึ้นเพราะอะไร เราไม่เคยมีความสุขเลย เราหนีออกจากบ้าน ตั้งแต่ อายุ 13 ปี แล้วถ้าที่บ้านเจอเราเค้าจะ กระทืบเรา ตีเรา ไม่ให้เราพูด ไม่ให้เราอธิบาย จนเราอายุ 15 ปี เราได้มีครอบครัว จน อายุ 16 เรามีลูก เราก็ได้แต่งงานแล้วย้ายไปอยู่บ้านฝ่ายชาย แม่ย่าเราไม่ชอบขี้หน้าเราเท่าไหร่เค้าบอกเรายังเด็ก เค้าบอกเราไม่ควรเป็นแม่ของหลานเค้า จนเราคลอดลูกได้ปีกว่า
เราได้เลิกกับพ่อของลูกเเล้วมีแฟนใหม่
( ก่อนเราจะเลิกกันกับพ่อของลูก ลุงคนที่เคยกระทืบเราซึ่งเค้าเป็นลุงแท้ๆๆ ได้บอกกับเราว่า "ไม่ให้เลิกกับพ่อของลูก" แต่คนเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ต้องเลิกกันอยู่ดี )
พอเรามีคนใหม่ทุกคนในบ้านเราก็ไม่ต้อนรับเค้า แต่ตรงกันข้าม บ้านของแฟนเรากับรับเราได้แถมรักลูกเรามากอีกด้วย
เราเลยไปอยู่กับเค้า ที่ กทม.ประมาน 5-6 เดือน จนเราไม่สบายบ่อยเข้าโรงพยาบาลบ่อย ค่าใช้จ่ายเยอะมาก เราเลยกับมาอยู่บ้านยาย เราบอกกับยายก่อนที่เราจะมาอยู่กับยายว่า จะไปเช่าห้องอยู่ ยายเค้าก็ไม่อะไรนะ แต่พอเรามาอยู่เท่านั้นละ เรื่องก็เริ่มใหญ่ขึ้น จากที่เราเอาลูกมาเลี้ยง (ตอนเเรกเราไปเลี้ยงอยู่ที่บ้านพ่อเค้า แล้วเลิกกันเราเลยให้เค้าเลี้ยงเดือนนึงจะรับมาอยู่กับเรา ประมาณ 10-20 วัน)
ลุงเราบังคับให้เรายกลูกให้กับพ่อเค้า ทุกวันนี้ทะเลาะกับยายทุกวันไม่ว่าจะ
เรื่องเงิน เรื่องลูก เรื่องกิน อยู่ เรื่องแฟนเรา ทะเลาะกันกี่ครั้งเราก็บอกจะออกไปอยู่ข้างนอก เพราะเราอึดอัดมากกกกก ที่ต้องมาทะเลาะกันทุกวัน เราไม่รู้ต้องทำไงแล้ว เราเคยคิดว่าชีวิตเราควรกำหนดเอง แต่นี่อะไรก็ไม่รู้ มากำหนดให้เราทุกอย่าง
ลุงก็บอกแค่ว่า ต้องเอาลูกไปให้ทางปู่กับย่าเค้าเลี้ยง จิตใจเราไม่อยู่กับตัวเลย เราเป็นอาการทางจิตหรือเปล่าคะ
หรือเราคิดมากไปเอง ตอนนี้ไม่รู้จะไปทางไหนก่อนเลยค่ะ เราอยากอยู่เงียบๆๆ
เราอยากอยู่กับลูกกับแฟน เราอยากอยู่กับครอบครัวที่เรากำหนดไว้เเล้ว เราไม่อยากจะต้องมาทะเลาะกับแฟนเพราะคนในบ้านอีกแล้วเราเหนื่อย
(ถ้าอ่านจบแล้วขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ)
#ขอขอบคุณค่ะ
###เราอายุ 19 ปี วัยรุ่นที่ต้องการครอบครัวไม่ใช่เจ้าชีวิต
ครอบครัวต้องเป็นแบบไหนกันเเน่
(พ่อกับแม่เราเสียตั้งแต่เรายังเด็ก)
ตอนเรายังเด็ก เรามีนิสัยที่โกหก ไม่รู้เกิดขึ้นเพราะอะไร เราไม่เคยมีความสุขเลย เราหนีออกจากบ้าน ตั้งแต่ อายุ 13 ปี แล้วถ้าที่บ้านเจอเราเค้าจะ กระทืบเรา ตีเรา ไม่ให้เราพูด ไม่ให้เราอธิบาย จนเราอายุ 15 ปี เราได้มีครอบครัว จน อายุ 16 เรามีลูก เราก็ได้แต่งงานแล้วย้ายไปอยู่บ้านฝ่ายชาย แม่ย่าเราไม่ชอบขี้หน้าเราเท่าไหร่เค้าบอกเรายังเด็ก เค้าบอกเราไม่ควรเป็นแม่ของหลานเค้า จนเราคลอดลูกได้ปีกว่า
เราได้เลิกกับพ่อของลูกเเล้วมีแฟนใหม่
( ก่อนเราจะเลิกกันกับพ่อของลูก ลุงคนที่เคยกระทืบเราซึ่งเค้าเป็นลุงแท้ๆๆ ได้บอกกับเราว่า "ไม่ให้เลิกกับพ่อของลูก" แต่คนเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ต้องเลิกกันอยู่ดี )
พอเรามีคนใหม่ทุกคนในบ้านเราก็ไม่ต้อนรับเค้า แต่ตรงกันข้าม บ้านของแฟนเรากับรับเราได้แถมรักลูกเรามากอีกด้วย
เราเลยไปอยู่กับเค้า ที่ กทม.ประมาน 5-6 เดือน จนเราไม่สบายบ่อยเข้าโรงพยาบาลบ่อย ค่าใช้จ่ายเยอะมาก เราเลยกับมาอยู่บ้านยาย เราบอกกับยายก่อนที่เราจะมาอยู่กับยายว่า จะไปเช่าห้องอยู่ ยายเค้าก็ไม่อะไรนะ แต่พอเรามาอยู่เท่านั้นละ เรื่องก็เริ่มใหญ่ขึ้น จากที่เราเอาลูกมาเลี้ยง (ตอนเเรกเราไปเลี้ยงอยู่ที่บ้านพ่อเค้า แล้วเลิกกันเราเลยให้เค้าเลี้ยงเดือนนึงจะรับมาอยู่กับเรา ประมาณ 10-20 วัน)
ลุงเราบังคับให้เรายกลูกให้กับพ่อเค้า ทุกวันนี้ทะเลาะกับยายทุกวันไม่ว่าจะ
เรื่องเงิน เรื่องลูก เรื่องกิน อยู่ เรื่องแฟนเรา ทะเลาะกันกี่ครั้งเราก็บอกจะออกไปอยู่ข้างนอก เพราะเราอึดอัดมากกกกก ที่ต้องมาทะเลาะกันทุกวัน เราไม่รู้ต้องทำไงแล้ว เราเคยคิดว่าชีวิตเราควรกำหนดเอง แต่นี่อะไรก็ไม่รู้ มากำหนดให้เราทุกอย่าง
ลุงก็บอกแค่ว่า ต้องเอาลูกไปให้ทางปู่กับย่าเค้าเลี้ยง จิตใจเราไม่อยู่กับตัวเลย เราเป็นอาการทางจิตหรือเปล่าคะ
หรือเราคิดมากไปเอง ตอนนี้ไม่รู้จะไปทางไหนก่อนเลยค่ะ เราอยากอยู่เงียบๆๆ
เราอยากอยู่กับลูกกับแฟน เราอยากอยู่กับครอบครัวที่เรากำหนดไว้เเล้ว เราไม่อยากจะต้องมาทะเลาะกับแฟนเพราะคนในบ้านอีกแล้วเราเหนื่อย
(ถ้าอ่านจบแล้วขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ)
#ขอขอบคุณค่ะ
###เราอายุ 19 ปี วัยรุ่นที่ต้องการครอบครัวไม่ใช่เจ้าชีวิต