พอดีมีเพื่อนชาวฮีสปานิคนในเฟซบุ๊คแชร์เรื่องนี้มาแล้วเรารู้สึกมันน่าสะเทือนใจมากๆเลยเอามาแปลให้ฟังกัน

และเข้าใจเลยว่าทำไมคนผิวดำจึงมีความเซนซิทีฟกับเรื่องแบบนี้มาก

ในปี1944 จอร์ช สตินนี่ George Stinney วัยเพียง14ปี เป็นเด็กผู้ชายอัฟริกันที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องสาวอายุ8ขวบคือ แอมมี่ Amie และญาติๆในบ้านของบริษัทที่พ่อแม่ทำงานด้วยในชุมชนที่ทำโรงเลื่อยและไร่ฝ้ายในเมือง Alcolu ในรัฐ South Carolina โดยมีทางรถไฟตัดผ่านตรงกลางป่าที่แบ่งแยกชุมชนคนขาวออกเป็นฝั่งหนึ่งและชุมชนคนดำอยู่อีกฝั่งหนึ่ง…… ในสมัยนั้นทั้ง โบสถ์ โรงเรียน ฯลฯของทั้งคนดำและคนขาวจะอยู่แยกกันแม้แต่บาทหลวงและครูที่สอนหนังสือเด็กก็จะแยก



แม่ของจอร์ชเป็นแม่ครัวที่โรงเรียนเด็กผิวสีส่วนพ่อทำงานเป็นช่างโรงสี….. ทุกเช้าพ่อแม่ของจอร์ชจะไปทำงานในขณะที่เด็กทั้งสองก็ช่วยทำงานโดยการเอาวัวของนายจ้างชาวผิวขาวไปเลี้ยงในทุ่งในยามเช้าท้ามกลางปุยละอองของฝ้ายที่ปลิวคลุ้งสวยงามตัดกับขอบฟ้า

แต่แล้วชีวิตของจอร์ชก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่อในวันหนึ่งที่เขาและน้องสาวได้พาวัวของเจ้านายผิวขาวไปกินหญ้าริมทางรถไฟ ระหว่างนั้นเองเป็นเวลาเลิกเรียนในตอนเย็นก็มีเด็กผู้หญิงฝรั่งสองคนกลับจากโรงเรียนพร้อมจักรยานที่ผ่านมาทางที่จอร์ชและน้องเลี้ยงวัวอยู่ เด็กผู้หญิงผิวขาวคนที่อายุ11ขวบชื่อว่าเบ็ตตี้ จูน บินนิคเกอร์ Betty June Binnicker เป็นเด็กผู้หญิงผมหยักศกสีทอง ส่วนเด็กผู้หญิงอีกคนอายุแค่7ขวบเธอชื่อว่า แมรี่ เอมมา ทาเมส Mary Emma Thames เป็นเด็กหญิงผมสีน้ำตาล ซึ่งมาด้วยกัน ทั้งสองหยุดถามจอร์ชและน้องสาวว่าแถวนั้นมีดอกเมย์ป็อปอยู่ตรงไหนเพราะพวกเธออยากจะไปเก็บดอกไม้ท้องถิ่นนี้ ซึ่งเป็นดอกไม้ที่ผลิตผลไม้รสชาติอร่อยซึ่งนำไปทำขนมกินได้และเด็กๆที่โรงเรียนนิยม

เบ็ตตี้ จูน วัย 11ขวบ



แต่ทั้งจอร์ชและแอมมี่น้องสาวไม่รู้จึงแค่ตอบไปว่า พวกเขาไม่รู้หลังจากนั้นเด็กหญิงทั่งสองก็ปั่นจักรยานผ่านไป
เรื่องราวดูจะมีเพียงเท่านี้ หากไม่เป็นเพราะจอร์ชเป็นคนซื่อเขาก็คงไม่ถูกเอี่ยวเข้าไปกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเพราะในเย็นวันนั้นเด็กผู้หญิงคนขาวทั้งสองคนไม่ได้กลับไปบ้านทำให้พ่อแม่ของพวกเธอต้องเกณฑ์คนในชุมชนช่วยกันตามหาในขณะที่พ่อแม่ของจอร์ชมีงานเลี้ยงสังสรรค์อยู่ในเขตชุมชนคนผิวสีที่อีกฟากของทางรถไฟและจอร์ชกับน้องอยู่ที่บ้านในเย็นวันนั้นลูกพี่ลูกน้องวัยใกล้เคียงกันกับจอร์ชได้มาเล่นที่บ้านและนอนค้างที่บ้านของพวกเขา 

แมรี่ เอมมา 7 ขวบชุดชมพู



กลุ่มค้นหาเด็กหายชาวผิวขาวนับ200คนได้ไปที่งานเลี้ยงในชุมชนคนผิวสีที่พ่อกับแม่ของจอร์ชไปร่วมเพื่อบอกให้ช่วยตามหาซึ่งถ้าไม่เป็นเพราะว่าจอร์ชบอกกับพ่อแม่ว่าเขาเห็นเด็กผู้หญิงผิวขาวสองคนปั่นจักรยานมาแล้วถามว่าหาดอกเมย์ป็อปว่าเจอได้ที่ไหน ป่านนี้จอร์ชก็คงไม่ต้องเข้าไปเอี่ยวในคดีนี้

พวกเขาพยามค้นหาเด็กหญิงผิวขาวทั่งสองคนจนเช้าตรู่ในเช้าวันรุ่ง จอร์ช เบิร์ค ซีเนียร์ หัวหน้าโรงเลื่อยไม้ได้ให้คนงานออกตามหาจนในที่สุดกลุ่มของพวกเขาก็พบเด็กหญิงทั้งสองเสียชีวิตอยู่ในคูน้ำบริเวณป่าโดยมีจักรยานที่พวกเธอปั่นทับร่างไว้



 บ่ายวันนั้นจอร์ชและแอมมี่กลับมาบ้านกับจอห์นนี่ลูกพี่ลูกน้องที่มานอนค้างด้วยเมื่อคืน เพราะจอห์นนี่มาเยี่ยมบ้านของคุณยายในเมืองไพน์วู้ดใกล้ ๆ  พ่อแม่ของจอร์ชและแอมมี่ออกไปข้างนอกและชาร์ลส์ญาติที่อยู่บ้านเดียวกันไปร้านเสริมสวยกับ
แคทเธอรีนน้องสาว