สวัสดีค่ะ  คือเราสงสัยมาตลอด รบกวนถามหน่อยค่ะ  ว่าการที่เราเป็นคนไม่มีเพื่อนสนิทเลย เราเป็นคนแปลกมากมั้ยค่ะ
คือตั้งแต่เด็กจนถึงสมัยเรียนปวช. เป็นคนที่มีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มเล็กตลอด แค่ 3-4 คน เท่านั้น ก็คบกันตามปกติค่ะ  แต่พอจบปวช. เราเรียนต่อที่มสธ.+ ทำงานเลี้ยงครอบครัวเพื่อส่งน้องเรียน เลยไม่ได้เจอเพื่อนๆเลย สมัยนั้นมือถือกับโซเชียลก็ไม่มี ก็เลยหายๆกันไปค่ะ  แต่พอยุคที่มือถือกับโซเชี่ยลเข้ามา ได้เจอเพื่อนๆทางโซเชี่ยลแต่ก็เหมือนความสนิทมันเจือจางไปแล้ว นัดกันทีไรก็ไม่เคยมาเจอ ล่มตลอด แต่โดยนิสัยของพวกเราเป็นคนสันโดษเหมือนกัน เลยคบกันได้มั้งในตอนนี้  เราเป็นคนที่ไม่ได้ปิดกันถ้าเพื่อนคนไหนอยากเจอ พร้อมออกไปเสมอ เวลาเพื่อนมีปัญหาแล้วโทรมาบอกเราก็ไปเสมอ  แต่เวลาที่เพื่อนมีความสุข เพื่อนไม่เคยนึกถึงเราเลย จะชวนออกไปแค่ตอนฟังเค้าระบายเรื่องราวเท่านั้น  เราเลยรู้สึกไม่อยากฟังไม่อยากออกไป นับจากนั้นเราก็กลายเป็นคนไม่มีเพื่อนค่ะ  ไม่มีใครโทรมาอีกเลย แต่โดยนิสัยส่วนตัวเรารู้สึกมีความสุขเวลาที่ได้นอนพักอยู่บ้านคนเดียว เวลาออกไปเจอเพื่อนได้ไม่นานหรือแม้แต่ใครมาหาได้ไม่นาน เราก็แอบคิดในใจว่าอยากกลับ อยากนอนอ่านหนังสือคนเดียวแล้ว ทุกวันนี้อยู่คนเดียวมีความสุขดีค่ะ บางครั้งเราก็รู้สึกเหงาๆนะ แต่เราแค่อยากรู้ว่าเราผิดตรงไหน หรือเราเป็นคนแปลกค่ะ  ถึงไม่มีเพื่อนเลย

# ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ