คือแบบนี้ครับผมเรียนอยู่ม.ปลายตอนนี้ ส่วนตัวผมคิดว่าเราเองก็ค่อนข้างเฟรนลี่ แล้วก็รักอิสระบวกกับมีโลกส่วนตัวสูงนิดหน่อย ต้องเล่าก่อนว่าตั้งแต่ผมเป็นเด็กประถมผมก็มีเพื่อนอยู่ครับ แต่ไม่ได้ถึงกับสนิทกันขนาดนั้นแค่เป็นเพื่อนที่คุยกันเล่นกันที่โรงเรียน พอกลับถึงบ้านผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับเพื่อนๆเท่าไหร่มีแค่แชทกันนิดๆหน่อยๆแค่บางช่วงแต่ว่าด้วยความเป็นเด็กผมก็เลยไม่ได้ซีเรียสเท่าไหร่

แล้วพอขึ้นม.ต้นก็เป็นแบบเดียวกันเลยครับแต่ทีนี้ก็เริ่มมีโซเชี่ยลเข้ามาเกี่ยวมากขึ้นผมก็มีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงเหมือนเดิมแต่ก็คุยกันที่โรงเรียนอย่างเดียวเหมือนกัน ไม่มีเพื่อนสนิทซักคนที่คุยกันบ่อยๆเลยพอปิดเทอมผมก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนพวกนั้นเลยได้คุยกันอีกทีก็เปิดเทอมแล้ว อยู่บ้านก็เล่นแค่มือถือแล้วก็รู้สึกเหงาๆด้วยเพื่อนคนอื่นในกลุ่มเขาก็ชวนกันไปนู้นนี่แต่ไม่ได้ชวนผมแล้วผมก็พึ่งจะมารู้ทีหลังจากที่เขามาคุยกันตอนอยู่รร

พอขึ้นม.ปลายมาผมกับเพื่อนกลุ่มตอนม.ต้นก็เลือกเรียนคนละสายกันทำให้แต่เดิมที่ไม่ค่อยคุยกันก็คุยกันน้อยลงแต่ว่าผมก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ตอนม.ปลายแต่ก็เป็นเพื่อนในห้องเรียนพวกเขาก็มีกลุ่มเพื่อนเก่าที่สนิทกันอยู่เเล้วผมเลยไม่ได้สนิทกับใครเลยแต่ก็มีกลุ่มเเชทไว้คุยกันนิดๆหน่อยพอปิดเทอมกลุ่มก็ล้างไปเลยเพราะเพื่อนในกลุ่มนั้นก็มีเพื่อนกันอยู่เเล้วปิดเทอมผมเลยอยู่บ้านอย่างเดียวแต่เพื่อนๆที่ผมเห็นก็เห็นไปเที่ยวกันออกไปนู่นนี่กันโดยไม่มีใครชวนผมหรือบอกว่าไปทำอะไรที่ไหนกันเลย

มันเลยทำให้ผมตระหนักได้ว่าตัวเองไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยจริงๆ ก็เริ่มรู้ตัวมาตั้งแต่ช่วงม.ต้นแล้วแต่ก็ไม่อะไรมากเพราะเป็นด้วยความเด็กมั้งนะครับแต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกว่าโดดเดี่ยว แล้วก็เหงาๆอยู่ แต่ด้วยความที่ผมใช้ชีวิตแบบนั้นมาตลอดหรือป่าวผมก็เลยชินกับมันไปแล้วแต่ก็เริ่มกังวลว่าถ้าเกิดมีคนมาถามผมควรจะตอบยังไง ผมควรทำยังไงต่อดี