^{เขาเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนนึง นิสัยและทัศนคติดีมากๆ และเขาเป็นแฟนคนเเรกของผมเอง ผมอายุ 17 ส่วนเขา 19 
เราสองคนคบกันมา 1 ปีเขา ช่วงแรกๆเรามีความรักที่ดีต่อกันมาก จนผมหลงรักเขามากๆ} กระทั่งตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าผมจะทำใจได้ยังไงถ้าไม่มีเขาอยู่ในชีวิตด้วย

เขาเป็นคนที่สอนผมในหลายๆอย่าง หลายๆเรื่องทั้งด้านความคิดการเรียน และอีกหลายอย่างมากจริงๆ
ตอนนี้ก็ ผ่านมา 5 เดือนแล้วตั้งแต่เราเลิกกันมา
สาเหตุที่เลิกกันเพราะผม ทำให้เขาอึดอัดมากเกินไป เขาเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง ชอบความเป็นส่วนตัว
และผมน่าจะล้ำมากเกินไป อีกอย่างผมเป็นคนที่ขี้หึงมาก  หึงแม้กระทั่งคำพูดที่เขาใช้กับคนอื่น 
เขาเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงก็จริงแต่ก็เป็นคนที่เฟรนลี่มากๆใจดีกับหลายๆคน บางทีเขาก็ใช้น้ำเสียงน่ารักๆกับคนอื่น บางทีมันอาจจะเป็นปกติสำหรับเค้าแต่ส่วนนั้นผมก็ไปหึงเค้า เค้าก็คงอึดอัดจริงๆ ที่จะทำอะไรหลายๆอย่างแต่ก็กลัวผมไม่สบายใจ พวกนั้นน่าจะเป็นสาเหตุ 60% ที่เค้าจากผมไป ที่เหลือก็น่าจะเพราะว่าเขาโฟกัสกับการเรียน และสุขภาพจิตของเค้าเอง สุดท้ายเขาก็หมดรักและบอกเลิกผมไป
ต่อมาอีก 3-4 เดือนเขาก็มีแฟนใหม่ ที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าผมยังมีโอกาสที่จะปรับตัวเองและ กลับไปหาเขาอยู่ตลอด แต่ตอนนี้ผม หมดแรงไปหมด ไม่อยากทำอะไร ผมรู้สึกแย่มากที่เค้าไปมีคนใหม่แล้ว ผมรักเค้ามากๆ  ผมรู้สึกว่าคนดีๆแบบเขาคนที่มีทัศนคติแบบนั้นใจดีแบบนั้น จะไม่สามารถหาที่ไหนได้อีกแล้ว

และตอนนี้เขา อยู่ในทุกๆที่ในความรู้สึกและในชีวิตของผม ไม่ว่าจะทำอะไร หรือเห็นอะไร ก็มีหน้าตาของเขามาให้ผมเห็นตลอดเขาอยู่ในใจในความรู้สึกแทบตัดไม่ขาด ขนาดเสียงของผมเองที่ใช้พูดเขาเคยชมว่าเสียงของผมเป็นเสียงที่หล่อมากเท่าที่เค้าเคยได้ยินมาเขาบอกว่าไม่ได้อวยเพราะเป็นแฟนนะแต่มันคือเรื่องจริงเขาทำให้ผมมั่นใจในตัวเองกับการพูดเวลาได้ยินเสียงตัวเองผมยังนึกถึงเขาเลย ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ผมจะต้องทำอย่างไรถ้าเขาไม่สามารถกลับมาหาผมได้อีก
ผมอยากอยู่กับเขาในชีวิตนี้ 
ถ้าไม่มีเค้าผมรู้สึกว่าชีวิตนี้มันไม่มีความสุขเลย

ผมควรจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทำชีวิตให้ดีขึ้นมากกว่านี้และรอเค้าได้ไหม หรือผมควรจะพยายามทำอะไรดีตอนนี้ผมเศร้ามากๆแบบอธิบายไม่ถูกเลย
เขากับแฟนใหม่รักกันดีมากๆๆๆ  
ผมควรจะรออะไรอีกรึเปล่า ผมควรจะรอและแสดงความจริงใจต่อเขาไหม ว่าผมรักเค้ามาก เลย