ตลอดชีวิตที่เกิดมาเป็นคนที่อยู่ในกรอบเสมอครับ ครอบครัวตีกรอบให้ยังไงเราก็ทำตาม จนปีนี้พึ่งเรียนจบครับ เริ่มทำงานได้ยังไม่ถึงเดือน กรอบที่ครอบครัวตีให้แคบลงเรื่อย ๆ จนนั่งร้องไห้กับตัวเองทุกวัน 

ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่ผมทำตามกรอบที่ครอบครัวตั้งให้ กรอบที่เขาตีจะแคบขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจากเรียนมหาลัยผมโดนถูกตีกรอบว่า "ต้องเป็น Top 5 ของรุ่นนะจะได้มีงานทำ" ซึ่งผมมองในมุมเขาโอเคครับ เข้าใจแต่เป็นความหวังดีที่ Toxic มากเลยครับเป้าหมายที่เขาตั้งมาทำให้เรากดดันตัวเองมาก ถ้าเราทำไม่ได้เราจะถูกเรียกว่า "เนรคุณ" ไหมเขาจะผิดหวังกับเราหรือเปล่า โชคดีครับที่ผมเลือกคณะที่เหมาะกับตัวเอง ทำให้ช่วงชีวิตตลอดรั้วมหาลัยไม่ได้แย่มาก แต่ไม่อยากกลับบ้านเลยครับ (กลับบ้าน 2 - 3 เดือนครั้ง)

เกริ่นมามากแล้ว ตอนนี้ทำงานแล้วเขายังตีกรอบอยู่ ห้ามมีแฟนทำงานไปก่อน 3 ปี อย่าย้ายงาน ต้องส่งเงินให้ ยังไม่ทันได้เริ่มสร้างชีวิตของตัวเองเลยครับโดนขโมยไปแล้ว ช่วงนี้เป็น WFH อีกผมหนีจากตรงนี้ไม่ได้เลยครับ ทำยังไงดี ปรึกษากับใครก็บอกว่าอย่าคิดมาก โดนแบบนี้ย้ำๆทุกวัน ครอบครัวคิดว่าผมเป็นชีวิตที่ 2 ของเขาหรือครับ

บางที่เราจะเลือกชีวิตของตัวเอง เลือกแฟน เขาก็บอกจะมีไปทำไมฟงแฟน ทำงานให้มันดีก่อน เพราะผมเกิดมาในครอบครัวนี้เขาจะทำร้ายผมด้วยคำพูดยังไงก็ได้หรือครับ เหมือนโดน List รายการมาเลยครับว่าต้องทำอะไรบ้าง 1 2 3 4 ห้ามคิดต่างนะไม่งั้นเป็นคน "เนรคุณ"

ผมควรทำยังไงต่อไปดี ผมจะออกจากตรงนี้ยังไง ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ