ขอมาตั้งกระทู้ระบายความโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ของตัวเองหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราได้ทำงานร่วมกับพี่คนนึง เจอกันวันแรก เขามองหน้าเราเหยียดๆและบอกว่า คนนี้เหรอที่คุยในไลน์ ไม่เหมือนที่คิดเลย คือก็งงว่าหมายถึงอะไร แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก เราก็ยกมือไหว้ตามมารยาทรุ่นน้อง พอเริ่มสนิทกันเขาก็ชอบมาหยิกเรา มากัดเรา มาตีบ้าง และบอกว่าแกล้งนิดเดียวเอง  และที่เลวร้ายที่สุดคือ เขาแอบเข้าไปอ่านไลน์เรา และไปคุยกับคนอื่นให้เลี้ยงข้าว เราตกใจมาก เขาก็บอกว่าล้อเล่น!! เรื่องแบบนี้เราเซนซิทีฟมาก โกรธมากด้วย ยังไม่พอ เขามาไล่เปิดอีเมลที่มีงานส่งถึงเราทุกอันเลย จนบางครั้งเราตามงานไม่ทันต้องมาเสียหน้าทุกครั้งตอนมีประชุม เพราะไม่รู้ว่าใครส่งเมลมาหาบ้าง  มันเหนื่อยมาก เราพยายามจะอธิบายดีๆ เขาก็บอกแค่ว่า เขาเป็นโรคซึมเศร้า ต้องกินยาให้ร่าเริง คือตอนนี้สับสนว่าสิ่งที่เขากำลังทำมันคือโรคที่กำเริบ หรือเป็นโรคไร้มารยาทจากสายเลือดที่มันแก้ไม่ได้  อยากจะโมโหใส่เขา แต่ดันติดคำว่าพี่เป็นโรคซึมเศร้า เราต้องทำยังไงหรอคะ ทำงานกับเขาลำบากมากเลย ย้ายงานก็ไม่ใช่เรื่อง เขามานั่งทำงานโต๊ะเราทุกวัน เพราะเขาไม่มีคอม ไอทียังไม่ได้ติดตั้ง จนเราแทบไม่ได้ทำงาน พอเราพูดอะไรนิดหน่อยที่ไปทิ่มแทงใจอันบอบบางของเขา เขาก็จะเดินหนี ไม่มองหน้า ไม่คุยกับเรา และไปคุยกับหัวหน้าของเราสองต่อสอง เรารู้สึกแย่มาก พี่บางคนก็บอกว่าไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่เจอแบบนี้ คนอื่นก็โดนเขาด่าในไลน์ส่วนตัว เราไม่รู้จะทำยังไงที่ต้องทำงานกับเขาไปทุกวัน เขาบอกเราเสมอว่า เขาเป็นโรคซึมเศร้า เคยคิดเล่นๆ ว่าถ้าเราหัวเราะดังๆ และบอกว่า เราก็เป็นไบโพลาร์  มาประสาทแด_ ด้วยกันมั้ย และทำนิสัยแย่ๆ ที่เราเจอใส่เขาบ้าง โรคเขาจะกำเริบมั้ยคะ

เหนื่อยงานยังพอทน เหนื่อยกับคนไม่ปกตินี่สุดจะทนจริงๆ 🙄