โดนบูลลี่ตั้งแต่ประถมจนจบม.3 เพราะโลกส่วนตัวสูง ชอบอ่านหนังสือ พูดไม่เก่ง ชวนคุยก่อนไม่เป็น เลยโดนบูลลี่ วันนี้จะมาเล่าชีวิตในรั่วโรงเรียนตั้งแต่ป.1-ม.3 
ป.1 เรียนเก่งมากเลยโดนคนในห้องรุมต่อย,ตบ,ตี เป็นอะไรที่ฉันจำขึ้นใจ
ป.2โดนพลักเกือบตกบันได ดีที่มีราวเกาะไว้
ป.3 คนในห้องล็อกแขนขาพยายามถอดชุดนักเรียนเรา ดีที่เกิดมาแรงเยอะเลยรอดไม่โดนถอดชุด ครูก้มาทันเวลาพอดี ป.4 คนในห้อง ปาน้ำแข่งใส่หัว เลือดจมูกออกเลยจ้า ป.5 คนในห้องใส่ร้ายไปบอกรุ่นพี่มารุมตบ ป.6ก้พยามยามจะถอดเสื้อถ่ายคลิปลงโซเชียล ตอนนั้นเราเริ่มหมดความอดทนแล้วก้เลยกระชากคอเสื้อคนในห้องแล้วก้ต่อยเฉียวหน้านางลงไปที่ตู้เหล็กครู  ม.1 คนในห้องนัดกันโดดเรียนเพราะไม่อยากเรียนคาบนี้กันหมดยกเว้นเราครูเลยถามว่าเพื่อนไปไหนหมดก้บอกไปว่าเค้าไม่อยากมาเรียนคาบนี้ค่ะครูไปตามไม่นานครูกลับมา ครูด่าฉันจะ เอ้างงเลย ครูบอกเล่นละครไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ เพื่อนเธอบอกว่า ให้เธอมาตามครูไปสอนที่ห้อง
ม.2 โดนใส่ร้ายอีกแล้วรุ่นพี่ตบจ้า
เอาล่ะมันจะเริ่มยาวตอนนี้ ม.3 โดนล้อเล่นกะความรู้สึก บอกอยากเป็นเพื่อนด้วย เข้ามาคุยด้วย พูดดีด้วยใครจะไม่ดีใจวะอ่านหนังสือคนเดียว กินข้าวคนเดียวตั้งแต่ ป.1จนจะจบ ม.3 แล้วมีคนอยากเป็นเพื่อนด้วย ชวนคุย ชวนกินข้าว แต่สุดท้ายคนพวกนั้นก้เห็นแค่เราเป็นควายที่พูดง่าย เลี้ยงง่ายเท่านั้นแหละ
เพราะฉันไม่เคยมีเพื่อน ฉันเลยเชื่อใจคนอย่างพวกเค้า สุดท้ายพวกเค้าก้มาทำร้ายความรู้สึกฉัน แล้วก้แกล้งฉันอย่างรุนแรง ฉันไม่เคยชกต่อยกะใครหรอก แล้วก้ไม่เคยมีเรื่องกะใครเลย ไม่ตอบโต้เพราไม่อยากเป็นเรื่อง เป็นฝ่ายโดนกระทำฝ่ายเดียว จนวันนึงความอดทนมันได้หมดลง แกล้งได้แต่อย่าลามปามไปถึงพ่อแม่ เราไม่ชอบให้เอาพ่อแม่มาเล่นพอความอดทนมันไม่มีแล้วมันเลยทำให้ความโกธรมากขึ้นเลยตบคนนั้นไปหลายทีเลยล่ะ ทีนี้พ่อแม่เค้าก้มาร้องเรียนครูว่าลูกฉันโดนกระทำค่ะ เราอยากจะบอกออกไปว่า ที่ลูกคุณมาแกล้งเราล่ะเราเคยเรียกร้องอะไรจากครอบครัวคุณมั้ย ฉันไม่เคยบอกพ่อหรือแม่ของฉันในเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนเลยแต่ก้ไม่พูดอะไรพวกนั้น แค่พูดไปว่าเข้าใจความเจ็บปวดหรือยัง วันต่อมาเราถูกเรียกไปพูดขอโทษคนๆนั้นที่หน้าเสาธง เราก็เลยพูดออกไปว่าทำไมเราต้องขอโทษด้วยฝ่ายเริ่มก่อนก้ไม่ใช่เรา คนที่โดนกระทำเป็นเราต่างหาก เราแค่อยากอยู่เงียบๆ ในแบบของเราก้เท่านั้น ถ้าไม่ชอบก้ไม่ต้องมายุ่งกะเรา ถ้าคิดว่าเราทำตัวเด่น ทำตัวเป็นจุดสนใจ แล้วคุณจะมองทำไมล่ะ เลิกสนใจฉันไปสิ ไม่ต้องมาวุ่นวายในเรื่องของฉันสิ ฉันไม่สำคัญอะไรแล้วคุณจะแคร์ทำไม ก้ทำเป็นมองไม่เห็นไปสิ ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตนก้ได้ จะบูลลี่ยังไงก้ไม่ว่า เพราะในสายตาเราตัวของเธอก้ไม่ต่างจากหมาที่เห่าช้างหรอก แต่อย่าถึงขั้นด่าพ่อแม่ได้มั้ยถ้าเราด่าพ่อแม่คุณ คุณอาจจะทำมากกว่าต่อย ตบ ตี เราก้ได้ นั่นแหละคือความรู้สึกของเราไหนๆก้ใกล้จบแล้ว อยู่ใครอยู่มันเถอะ ฉันไม่มีปัญหากะใครอีกแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่ฉันจะพูดให้เธอได้ยิน ถึงความรู้สึกของฉัน 8ปีกว่าจะผ่านการบูลลี่มาได้ ทีนี้ก็จบม.3แล้วก็สบายใจขึ้นแล้วล่ะ อยากให้ครูที่บอกว่าหนูเล่นละครไม่เก่งในวันนั้นมาเห็นชีวิตก่อนจบของหนูจัง ค่ะหนูเล่นละครไม่เก่งเพราะหนูไม่ใช่นักแสดง แต่หนูอดทนเก่งนะคะ