ขอเล่าสั้นๆนะคะ พี่เราอารมณ์ร้ายบ้างดีบ้าง บางครั้งเครียดก็ทำร้ายตัวเอง กรี๊ด ไม่มีสติเหม่อลอย แต่พออารมณ์ดีก็ปกติดีค่ะ แต่พอเป็นแบบนั้นทีไรเราค่อยข้างเครียดค่ะ ส่วนแม่เราก็เชื่อเรื่องเทพเรื่องเจ้ามากเกินลิมิตบางทีแม่ก็เหมือนองค์ลงบ้าง คือเราไม่ได้ลบหลู่นะคะ แต่บางครั้งเราอายคนค่ะ สมัยก่อนเป็นกว่านี้อีกค่ะ ตอนนี้เบาๆแล้ว  เรากลายเป็นเรารู้สึกปกติไปคนเดียว แล้วเราเองเรียนสายแพทย์เราค่อยข้างไม่ได้ปักใจกับสิ่งเหล่านี้ แต่เราไม่กล้าบอกให้พวกเขาไปหาหมอค่ะ เรารู้สึกเครียดทุกครั้งเวลาเกิดเหตุการณ์นี้ และย้ายบ้านหลายครั้งเนื่องจากเศรษฐกิจจึงต้องย้ายที่ประกอบธุรกิจและเป็นทุกที่ จนเราไม่อยากกลับบ้านช่วงเรียนก็จะอยู่หอ ตอนนี้ต้องอยู่บ้านเราเลยเครียดมากแล้วก็ต้องสอบ เราไม่รู่จะทำไงเลยค่ะ