แม่ผมเป็นผู้สูงอายุแล้ว เป็นคนเจ้าอารมณ์ อารมณ์ร้อน เดาใจไม่ถูก เวลาไม่ถูกใจใครมักแสดงอารมณ์สีหน้าและวาจาถ้วยคำรุณแรง เสียดสี ทำให้คนรอบข้างมักจะทนกับอารมณ์ของแม่ไม่ค่อยได้ แต่เวลาดี ก็ดีพูดดี คุยได้เรื่อยๆ แต่อย่าพูดหรือทำอะไรขัดใจ มักจะแสดงความไม่พอใจชัดเจน

ปัจจุบันปัญหาหลักคือพ่อและแม่อยู่บ้านเดียวกันแต่ไม่พูดคุยกัน ด้วยปัญหาส่วนตัวระหว่างเขา 2 คน แม่มักจะบ่นว่า พ่อให้ลูกฟังเสมอ บางครั้งถึงขั้นมาใส่อารมณ์กับลูกๆ พูดได้ว่า บ่นๆ อยู่ให้เรานั่งฟัง ถ้าเราทำสีหน้าหรือท่าทีไม่อยากฟัง ก็จะโดนด่าไปด้วยอีกคน พูดได้ว่าเดาอารมณ์ ไม่ถูกจริงๆ

ที่บ้านผมมีพี่น้อง 3 คน ผมคนเล็กสุด อายุใกล้จะ 30 แล้ว พี่ของผม 2 คนต่างแยกย้ายออกจากบ้านไปอยู่ที่อื่น ด้วยเรื่องการงานและครอบครัวด้วย แต่เมื่อเวลามาบ้านทีไรมักอยู่ได้ไม่นาน เพราะแม่มักคอยจะบ่นว่าไปเรื่อยตลอด มีแค่ผมที่อยู่บ้าน คอยดูแล พูดคุย ทำงานพิเศษหลังเลิกงานที่บ้าน ก็จะอยู่ใกล้ชิดตลอด

จนหลังๆมานี้ WFH ทำให้อยู่บ้านมากขึ้น ทำให้เจอแม่บ่อยขึ้นจากที่เลิกงานก็เข้าห้องนอน เช้าไปทำงาน ผมมักเป็นที่รองรับอารมณ์เเม่บ่อยครั้ง และทุกครั้งผมอยู่ของผมเฉยๆ จริงๆ ไม่ว่าเเม่จะหงุดหงิดอะไรมา พอพูดคุยกันก็จะทำสีหน้า วาจาไม่สู้ดีนัก ทำให้หลายครั้งผมเหนื่อยมากๆ ที่จะคอยเอาใจ

ผมได้ปรึกษาเพื่อนๆ ที่รู้จักถึงหลายๆครั้งที่เกิดปัญหากับแม่ เพราะตอนนี้สุขภาพจิตของผมเริ่มฟุ้งซ่าน แย่ งานพิเศษที่เคยรับทำ ผมเห็นว่าจะหยุดพัก เพราะตอนทำ ต้องทำชั้นล่างที่อยู่ใกล้กับแม่ซึ่งกลัวที่จะมีปัญหาอะไรขึ้น , ผมได้ลองคิดว่า จะรักษาระยะห่างผมกับแม่ คุยกันน้อยลง เจอกันน้อยลง ให้แม่ได้ลองอยู่กับตัวเองดู ผมจะคอยดูแลอย่างห่างๆ ผมไม่อยากให้แม่หงุดหงิด อารมเสียกับลูกๆ หลายๆครั้งที่แม่ก็มีปัญหากับพี่ๆ ก็พาลมาที่ผมก็มี ถ้าผมทำแบบนี้จะกลายเป็นลูกที่ไม่ดีไหม ... เพราะช่วงเดือนนี้ ผมมีปัญหากับแม่ไปแล้ว 3 ครั้ง ซึ่งผมยัง งงๆ ว่าปัญหาเหล่านั้นผมไม่เคยทำอะไรเลย บางครั้งผมเองอยากที่จะแยกไปอยู่ที่อื่นเหมือนกัน

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมว่าตัวผมเองดูแลพ่อ แม่ดีมาตลอดไม่เคยทำตัวเสื่อมเสียตั้งแต่เรียนจนผู้ใหญ่ ถึงแม้จะส่งเสียให้ไม่มาก แต่ก็ดูแลไม่เคยขาด ผมเองคิดว่าเขาน่าจะดีใจที่อย่างน้อยมีลูกอย่างผมคอยดูแล แต่กลับทำให้สภาพจิตใจผมย่ำแย่ เครียด เหนื่อยเหลือเกินครับ