แม่ผมก็ลักษณะเดียวกัน ยามดี ก็ดี ยามร้ายก็ร้าย แต่ก็จะร้ายมากกว่า เหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราเป็นลูก ทางที่ดีคือ ควรเว้นระยะห่าง คุณกับแม่ ห่างในที่นี้คือ ไม่เจาะแจ๊ะ พูดคุยน้อยลง ปัญหาก็จะน้อยลง พยายามไม่สน ในคำพูด ไม่ตอบโต้ แล้วฝ่ายหยุดจะคือแม่คุณเอง

บางทีการให้แม่คุณอยู่กับตัวเอง หรือ การที่เราได้อยู่กับตัวเองจะทำให้อารมณ์ เบาขึ้นได้บ้าง ความสุขจะเกิดขึ้นจากตัวเรา อยุ่ที่เราคิดครับ สู้ๆนะครับ