ตกงานจะ3เดือนละ ก่อนจะตกงานเราทำงานร้านอาหารตามสั่งเก็บจานล้างจานทำความสะอาดได้วันละ350ต่อวัน ตั้งแต่มีการสั่งให้ซื้อข้าวกับไปกินที่บ้าน นายจ้างก็ให้เราหยุดงานเพราะไม่มีเงินจ้างเราจากนั้นเราก็ตกงาน เงินที่เก็บไว้ก็เริ่มไม่มีไว้ให้กินไว้ให้หางานทำ เนื่องจ่ายค่ากินจ่ายค่านั่งรถไปหางานทำทุกวัน แต่ไม่มีงานเลย เพราะเราไม่มีวุฒิ สมัครไว้ที่ไหนก็ยังไม่มีที่ไหนติดต่อกลับมาเลย เราสมัครงานทุกวัน หมดค่ารถไปทุกวัน ค่ากินด้วย เราไม่ได้เงินเยียวยา5000นะเนื่องจากเราเป็นเกษตรแม่ทำไว้ให้นานแล้ว ตอนนี้งานไม่มีทำ หางานก็ไม่มี สมัครไว้ก็ไม่มีติดต่อกลับมา เงินก็เหลือ50บาท โทรไปขอพ่อกะแม่ ท่านก็ไม่มีให้ โทรไปยืมญาติ ก็ไม่มีให้ยืม ค่าห้องก็ติดเจ้าของห้องมา2เดือนละ เงินก็เริ่มหมด เงินกินก็ไม่มี เงินค่ารถไว้ไปหางานก็ไม่มี เจ้าของห้องก็ทวงเงินค่าห้อง ไปต่อแถวรับข้าวฟรี ก็หมดก่อนที่จะถึงเรา ตู้แบ่งปันไปทีไรก็หมดทุกที ชีวิตเราอุปสรรคเยอะเหลือเกิน บางทีเคียดจนปวดหัวทุกวัน จนตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงต่อ เราก็แค่คิดว่าถ้าเราทำงานอยู่คงไม่เป็นแบบนี้ งานไรก็ได้ขอแค่ให้ได้เงินมาต่อชีวิตไปวันๆ มาในกรุงเทพก็มาทำงานคนเดียวญาติก็ไม่มี ไม่รู้จะไปพึ้งใครปรึกษาใครได้ คิดหาทางออกทุกวัน  แต่ก็ไม่มีทางออกเลย ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ ตอนแรกก็คิดว่าสมัครทุกงานเลยต้องมีสักงานที่เรียกเราไปทำงานแหละแต่สุดท้ายก็ไม่มี  เราตัวคนเดียว จะพึ้งใครก็ไม่ได้ พึ้งตัวเองก็แย่เลย มีใครเป็นเหมือนเราไหม แล้วจะดำรงชีวิตต่อยังไง แต่ก็ยังมีเรื่องดีอยู่ก็คือที่หอมีไวไฟร์ฟรี เห้ยยยยย