คือไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตมันเหนื่อยมันท้อมันหมดหวังไปหมด ทั้งเรื่องงานเรื่องส่วนตัวเรื่องครอบครัว เรื่องงานทำงานเงินก็ได้ไม่ครบภาระก็ต้องจ่ายหมุนไม่ทัน อยู่บ้านแฟนทำงานบ้านคนเดียวซึ่งน้องแฟนก็ไม่เอาอะไรเลยสักอย่างไม่หยิบไม่จับเราเลิกงานมาก็ต้องมาตามเก็บตามล้างบางทียืมล้างจานอยู่น้องเขากินข้าวเสร็จก็จะเอาจานมาวางให้ล้าง ซึ่งเราก็พูดไม่ได้เพราะเราอยู่บ้านเขาหรอต้องทำเคยคุยเรื่องนี้กับแฟนแล้วคุยทีไรก็ทะเลาะกันทุกทีแต่บอกว่าก็ไม่ต้องทำเดี๋ยวทำเองแต่เรามองว่ามันไม่ใช่ไม่รู้จะทำยังไงมันเหนื่อยใจไปหมด เข้าใจคำว่าไม่เอาอะไรสักอย่างไหมคือไม่เอาอะไรเลยกินนอนลำพังแค่น้องของแฟน ก็ปวดหัวจะแย่นี่มีหลานแฟนมาอีก 2 คนโรงเรียนปิดไม่ทำอะไรกันเลยสักอย่างกินขนมก็ยัดถุงไว้ใต้ที่นอนจานก็ไม่ล้าง เคยลองคุยกับแม่แฟนแม่แฟนก็บอกว่าแม่ก็พูดไม่ได้เหมือนกันไม่รู้จะทำยังไง เราเหนื่อยใจมากเลยอึดอัดใจเหนื่อยอยากร้องไห้บางทีเลิกงานมาเที่ยงคืนก็ต้องมาทำงานบ้าน ซึ้งเราก็เหนื่อยงานมาอยู่แล้ว บางทีเลิกงาน 8โมงเช้า ก็ต้องมาไล่ทำไล่เก็บแทนที่จะได้พักกลายเปนว่าทำงานบ้านเหนื่อยกว่างานนอกบ้าน แย่ไปหมดทำยังไงดีคะ เวลาพูดกับแฟนๆก็จะบอกไม่ให้ทำเด่วทำเองเราก็อดทำไม่ได้เพราะมันสกปรกทั้งเศษอาหาร ทั้งจาน ทั้งบ้านรกไปหมด