โดนพ่อลวนลามตอนเด็กค่ะ มันฟังใจ ตอนนี้เราขยะแขยงตัวเองมาก รังเกียจตัวเอง เราไม่สนว่าเราจะบาปใหม เราเกลียดพ่อค่ะ คือไม่อยากเรียกพ่อด้วยซ้ำ ถึงเรื่องมันก็นานมาหลายปี แต่เราก็จำได้แม่นค่ะ ว่าเขาทำอะไรไว้ แม่เอาแต่บอกว่า ถ้าเรามีสามีคงหาดีเท่าแม่ไม่ได้ เราอยากจะตะโกนบอกแม่มากว่าคนดีของแม่มันจะเอาลูกตัวเอง ทุกวันนี้เราอดทนค่ะ เพราะเราคิดว่าถ้าเราทำงานมีเงินเราจะพูดทุกอย่างกับแม่ เราโครตเกลียดมันอะทุกคน เห็นหน้ามันทุกวัน โครตไม่อยากจะมอง แค่อยากระบายค่ะ ไม่ได้อยากถามอะไรหรอก