เราเป็นผู้หญิง = คบกับเเฟนผู้ชายมาตั้งเเต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยไม่รู้ว่ากี่ปี่เเล้ว เเต่น่าจะเกิน 5 ปี จนถึงปัจจุบัน (ก็ยังคบกันอยู่)

ในหัวไม่รู้เป็นอะไรอยู่ดีดี๊ ก็คิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นมา ..หรือกูรู้สึกไปเอง.. ต่อๆๆๆๆ

เริ่มเเรก ---- คบกันใหม่ๆ จะซื้อของ กินข้าว ทานขนม เที่ยวไปเรื่อย เรียน การบ้าน พระเครื่อง ทำบุญ เกมส์ เสื้อผ้า คอมฯ โทรศัพท์ บลาๆๆๆๆ ก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันหรือช่วยกันออกคนละครึ่งเเฟร์ๆ เเต่พักหลังๆ จนถึงตอนนี้เรารับผิดชอบทุกอย่างคนเดียว หรือกูรู้สึกไปเอง เเต่ก็ชั่งเหอะ ตอนนี้มันเหนื่อยเเละท้อมาก ทำงานหาเงินคนเดียว พอเงินออกสิ้นเดือนมาถึงก็ใช้ ใช้ ใช้ เงินเก็บต่อเดือนเเทบจะไม่มีเลย บางครั้งเราก็อยากจะลองบอกเเฟนตรงๆ ว่าช่วยกูทำงานหาเงินเก็บกันได้ไหม จะได้สร้างอนาคตไวๆ อยู่ด้วยกันเร็วๆ เเต่ก็กลัวเขาเสียใจ เพราะเราเองที่เปย์จนทำให้เขาเสียนิสัย เเละเราก็กลัวหัวใจตัวเองว่าจะหมดรักเขาเพราะเราดิ้นรนอยู่คนเดียว เหมือนไส้เดือนโดนน้ำร้อนลวก ไม่เกี่ยวเเต่ก็มา 55++

มีท่านใดเป็นเหมือนเราบ้างเเละมีเเนวทางเเก้ไขเเบบนี้ยังไง เเชร์ได้เลยค่ะ อยากจะขอเรียนรู้จากประสบการณ์โดยตรงจากคนอื่นบ้างค่ะ
ขอบคุณค่ะ