อยากแชร์ประสบการณ์
เรื่องคือ เราเป็นผู้ชาย(ที่คบกับผู้ชาย) ปีนี้เป็นปีที่ 4 แล้ว ถ้ายังคบกันอยู่ ก่อนจะเลิกกันได้ยินประโยคหนึ่งเข้ามาในหู ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากคนที่เรารัก ด้วยคำพูดที่ว่า "ก็นอนตายอยู่บ้านั่นแหละ" ออกตัวก่อนเลยว่าตัวเองก็เป็นคนขี้หวงขี้หึงมาก ตอนคบกันก็เลิกกันกันหลายครั้งแต่ก็กลับมาคบกันทุกที ด้วยความที่ว่าปกติเราอยู่กับครอบครัวซึ่งไม่ใช่พ่อแม่ การจะทำอะไร หรือจะออกไปไหนเป็นเรื่องยากมาก โกหกบ่อยมากเวลาที่จะไปหาเขาแทบทุกครั้งต้องโกหก ก็ทำแบบนี้มาตลอด 3 ปี ทุกครั้งเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดเราก็อยากไปกับเขาอยู่นะ แต่เพราะอยู่กับญาติและยังเรียนอยู่เราไม่อยากรบกวนเขา เพราะแค่มาอาศัยอยู่ ค่าไปมหาวิทยาลัย กินอยู่แทบจะขอญาติทั้งหมด ถ้าไปเที่ยว เปิดตัวแรง เขาอาจจะยอมรับ แต่เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องทำเพราะเเค่อยากไปเที่ยวด้วยกันกับแฟน ก็ไม่ได้ไปตลอด แต่เคยมีอยู่ครั้งนึง ไปดูหมอกด้วยกัน สถานที่แห่งนึง โกหกครอบครัวไป เพราะไม่อยากให้รู้ว่าไปกับเเฟนผู้ชาย เพราะทางบ้านยังไม่โอเคมาก ๆ ถึงจะรู้ว่าเราไม่ได้ชอบผู้หญิง(คิดว่ารู้แต่ไม่พูด) ก็อัพรูปลงไปใน facebook สุดท้ายโดนจับได้ โดนว่าอาจจะเพราะว่าโกหกนั่นแหละ หลังจากนั้นมาก็ไม่กล้าไปเที่ยวแล้วอัพรูปคู่สวีตอีกเลย พอปี 4 เราก็ไปฝึกงาน เรียนจบมาก็ยังคบกันอยู่ ได้ประมาณ 2 เดือนหลังจากเรียนจบ เขาคนเดิมก็ยังเหมือนเดิม การเที่ยวคือชีวิตจิตใจ ด้วยความที่เวลาเที่ยวเขาไม่เคย ระวังตัวเลย บวกกับโพสต์บางทีก็อ่อยบ้างอะไรบ้าง(แต่ใครจะทำใจชินลง) ในเมื่อเราถูกเลี้ยงมาแบบไม่ได้ออกไปไหนเลย จนกลายเป็นความชอบไปแล้ว วันนั้นก็ทะเลาะกันด้วยคำเดิม ผมพูดว่า "ก็เอาแต่เที่ยว ตั้งแต่จบมาแทนที่จะอยู่บ้านบ้าง" เขาตอบ "อยู่บ้านแล้วไม่มีอะไรทำ" ผมคิดในใจ "แล้วจะทำอะไรล่ะก็อยู่บ้านไง" ก็ทะเลาะกันไปมาผมก็จำไม่ได้เเล้ว แต่จบประโยคที่ว่า ผมพูด"ชีวิตก็มีแต่เที่ยว เรียนจบมาหัดอยู่บ้านบ้าง " (ตอนเรียนเขาก็เที่ยวบ่อย) เขาตอบว่า ก็เที่ยวบ้างสิ (ถามจริงใครจะไม่อยากเที่ยว ผมอยากเที่ยวด้วยเงินตัวเอง) กูชวนไปไหนก็ไม่ไป งั้นก็ตายอยู่บ้านนั้นแหละ ด้วยคำนี้แหละทำให้ผมหมดไปเลย ความรู้สึกดีที่เคยมีมันหมดไปตั้งแต่วันนั้น เหมือนตัวเองกำลังฝืนคบอยู่ ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายแล้วผมแค่อยากเป็นตัวเอง ไม่ต้องฝืนคบกับคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง เราจะอยู่กับคำว่ารัก แต่ไม่ใช้ตัวตนเราไปทำไม
มีใครเคยเป็นบ้างไหมครับ แล้วด้วยเหตุผลอะไร
เคยไหม อยู่ ๆ ก็หมดรักไปเลยแค่คำพูดคำเดียว
เรื่องคือ เราเป็นผู้ชาย(ที่คบกับผู้ชาย) ปีนี้เป็นปีที่ 4 แล้ว ถ้ายังคบกันอยู่ ก่อนจะเลิกกันได้ยินประโยคหนึ่งเข้ามาในหู ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากคนที่เรารัก ด้วยคำพูดที่ว่า "ก็นอนตายอยู่บ้านั่นแหละ" ออกตัวก่อนเลยว่าตัวเองก็เป็นคนขี้หวงขี้หึงมาก ตอนคบกันก็เลิกกันกันหลายครั้งแต่ก็กลับมาคบกันทุกที ด้วยความที่ว่าปกติเราอยู่กับครอบครัวซึ่งไม่ใช่พ่อแม่ การจะทำอะไร หรือจะออกไปไหนเป็นเรื่องยากมาก โกหกบ่อยมากเวลาที่จะไปหาเขาแทบทุกครั้งต้องโกหก ก็ทำแบบนี้มาตลอด 3 ปี ทุกครั้งเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดเราก็อยากไปกับเขาอยู่นะ แต่เพราะอยู่กับญาติและยังเรียนอยู่เราไม่อยากรบกวนเขา เพราะแค่มาอาศัยอยู่ ค่าไปมหาวิทยาลัย กินอยู่แทบจะขอญาติทั้งหมด ถ้าไปเที่ยว เปิดตัวแรง เขาอาจจะยอมรับ แต่เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องทำเพราะเเค่อยากไปเที่ยวด้วยกันกับแฟน ก็ไม่ได้ไปตลอด แต่เคยมีอยู่ครั้งนึง ไปดูหมอกด้วยกัน สถานที่แห่งนึง โกหกครอบครัวไป เพราะไม่อยากให้รู้ว่าไปกับเเฟนผู้ชาย เพราะทางบ้านยังไม่โอเคมาก ๆ ถึงจะรู้ว่าเราไม่ได้ชอบผู้หญิง(คิดว่ารู้แต่ไม่พูด) ก็อัพรูปลงไปใน facebook สุดท้ายโดนจับได้ โดนว่าอาจจะเพราะว่าโกหกนั่นแหละ หลังจากนั้นมาก็ไม่กล้าไปเที่ยวแล้วอัพรูปคู่สวีตอีกเลย พอปี 4 เราก็ไปฝึกงาน เรียนจบมาก็ยังคบกันอยู่ ได้ประมาณ 2 เดือนหลังจากเรียนจบ เขาคนเดิมก็ยังเหมือนเดิม การเที่ยวคือชีวิตจิตใจ ด้วยความที่เวลาเที่ยวเขาไม่เคย ระวังตัวเลย บวกกับโพสต์บางทีก็อ่อยบ้างอะไรบ้าง(แต่ใครจะทำใจชินลง) ในเมื่อเราถูกเลี้ยงมาแบบไม่ได้ออกไปไหนเลย จนกลายเป็นความชอบไปแล้ว วันนั้นก็ทะเลาะกันด้วยคำเดิม ผมพูดว่า "ก็เอาแต่เที่ยว ตั้งแต่จบมาแทนที่จะอยู่บ้านบ้าง" เขาตอบ "อยู่บ้านแล้วไม่มีอะไรทำ" ผมคิดในใจ "แล้วจะทำอะไรล่ะก็อยู่บ้านไง" ก็ทะเลาะกันไปมาผมก็จำไม่ได้เเล้ว แต่จบประโยคที่ว่า ผมพูด"ชีวิตก็มีแต่เที่ยว เรียนจบมาหัดอยู่บ้านบ้าง " (ตอนเรียนเขาก็เที่ยวบ่อย) เขาตอบว่า ก็เที่ยวบ้างสิ (ถามจริงใครจะไม่อยากเที่ยว ผมอยากเที่ยวด้วยเงินตัวเอง) กูชวนไปไหนก็ไม่ไป งั้นก็ตายอยู่บ้านนั้นแหละ ด้วยคำนี้แหละทำให้ผมหมดไปเลย ความรู้สึกดีที่เคยมีมันหมดไปตั้งแต่วันนั้น เหมือนตัวเองกำลังฝืนคบอยู่ ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายแล้วผมแค่อยากเป็นตัวเอง ไม่ต้องฝืนคบกับคนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง เราจะอยู่กับคำว่ารัก แต่ไม่ใช้ตัวตนเราไปทำไม
มีใครเคยเป็นบ้างไหมครับ แล้วด้วยเหตุผลอะไร