วันนี้เรามีเรื่องมาระบายอีกแล้ว เราอยากรู้ว่าเราเอาแต่คิดมากอยู่คนเดียว เพราะไม่สามารถเล่าให้ใครฟังแล้วเข้าใจเราได้
หรือเป็นเพราะเราปิดกั้นตัวเองไปอย่างงั้นหรือ?
เดิมแล้วกลุ่มเพื่อนเรามีกันอยู่ 6 คน ซึ่งก็มี เรา ออม ส้ม ปุ้ย ฟาง และเค้ก (ขออนุญาติตั้งนามสมมติ)
เราคบกันมาตั้งแต่ม.4 ในกลุ่มเราสนิทกับออมที่สุด ไปไหนก็จะไปด้วยกันตลอด แล้วพอปิดเทอมช่วงนั้นเพื่อนก็ไปติวกันต่างจังหวัดมีเราคนเดียวที่ไม่ไป
เพราะทางบ้านไม่อนุญาติ พวกเพื่อนก็เข้าใจดี ไปเป็นเดือนเลยทำให้พวกมันสนิทกันมากขึ้น แล้วพอกลับมามันก็เล่าให้ฟังว่าเป็นไงบ้าง
เรียนสนุกมั้ยไรอย่างงี้
จนกระทั่งม.5 พวกเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น จนโดดเรียนทำวีรกรรมแสบด้วยกันหลายครั้ง ช่วยเพื่อนคนนู้นนี้แก้ปัญผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย
แต่กลายเป็นว่ามีคนหนึ่งโกหกเพื่อนมาเป็นปี โกหกไม่ธรรมดาแต่มันทำให้เพื่อนต้องมาทะเลาะกันเพราะมันคนเดียวซึ่งคนนั้นก็คือ...เค้ก
ตอนแรกเค้กอะนั่งคู่กับฟาง แต่มันยังไงไม่รู้ถึงมาสนิทกับออมได้ คงตอนไปติวปิดเทอมละมั้ง
เค้กมันเข้ามาสนิทกับออม ดังนั้นมันเลยกลายเป็นคนที่ไปไหนมาไหนกับออม เพราะบ้านดันใกล้กันด้วย ไปนอนค้างบ้านออมเลยก็มี
แต่พอถึงจุดหนึ่ง จุดที่ออมจับได้ว่ามันโกหกหลายเรื่อง เรื่องผู้ชาย เรื่องเพื่อนในกลุ่มที่มันไม่จริงเอามาเล่าแล้วทำให้เข้าใจผิด ออมเลยมีปัญหากับเค้ก
และสุดท้ายพวกเราที่เหลือก็รู้กันว่ามันก็โกหกทุกคนในกลุ่มด้วย คือทุกคนโดนมันหลอกหมด แล้วเกือบจะแตกกัน สุดท้ายก้มาเคลียร์กันทั้งกลุ่ม
มัน
ไม่ยอมพูดความจริงว่าทำไปเพื่อไร? เอาแต่ร้องไห้อยู่นั่นแหละ พวกเราเองก็ไม่รู้จะทำไงแล้ว ความเชื่อใจก็ไม่เหมือนเดิมต่อไป
เลยขอเวลาให้มันไปปรับปรุงนิสัยของมัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยากคบมันแล้ว เพราะกลัวจะโดนหลอกอีก
ดังนั้นมันเลยเป็นเหตุทำให้กลุ่มเราเหลือกัน 5 คน ทำให้ใครคนนึงก็กลายเป็นเศษ ก็คงเรานี่แหละมั้ง!
มาเข้าเรื่องของเราเลย จากที่ท้าวความไว้ตอนบรรทักแรก ....
ตอนนี้เป็นเราเองที่กลายเป็นส่วนเกินของกลุ่ม ทั้งที่จริงแล้วเราควรสนิทกับออมไม่ใช่หรอ?
แต่ตอนนี้ม.5 ที่นั่งก็เปลี่ยน จัดนั่งแบบ 4 คน ซึ่งมี ออม ส้ม ปุ้ย แล้วก็เรา กลุ่มเราสี่คนมันมีตั้งแต่ม.4แล้วแหละ
ที่จริงเราสนิทกับออมมากและสามารถเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง แต่ออมกลับไปสนิทกับส้มไง เพราะเรียนพิเศษที่เดียวกัน
แล้วอีกอย่างส้มก็เคยสนิทกับปุ้ย แต่ปุ้ยยไปสนิทกับฟาง มันเลยกลายเป็นสลับคู่กันวุ่นวายไปหมด - -
เออ มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอก เพราะว่าสนิทกันทุกคนอยู่แล้ว แต่เพื่อนสนิทที่สุดมันต้องมีสักคนดิ
แต่เรากลับรู้สึกว่าตอนนี้ไม่เหลือใคร มองไปมันนก็อ้างว้างเหลือเกิน
ออมสนิทกับส้ม ปุ้ยสนิทกับฟาง แล้วเราล่ะ....?
เวลาเดินไปไหนเราก็ต้องไปเดินสามคนด้วย มันรู้สึกเป็นส่วนเกินอะ ทั้งที่ตอนแรกมันไม่ได้เป็นอย่างงี้เลย
เรากลายเป็นเพื่อนที่พวกมันนึกถึงเป็นคนสุดท้าย คุยไรกันเราก็ไม่รู้เรื่องด้วย
จะเล่าอะไรให้ฟังพวกมันก็ไม่อิน ไม่เกท เราจึงแยกออกมาคนเดียวเป็นบางครั้ง
จะไปไหนบางทีก็ต้องไปคนเดียว เพราะขี้เกียจรอ แล้วพวกมันก็ไม่เคยรอเหมือนกัน
เป็นแบบนี้เราควรทำไงดี? เราไม่มีความสุขเลย ไปรร.ก็ต้องฝืน แกล้งทำเป็นเหมือนเดิม ทั้งที่ในใจมันโคตรอึดอัด
ม.5 แล้ว ปีหน้าก็ม.6 อยากให้ช่วงเวลามัธยมมีค่าที่สุดกับการมีเพื่อนที่จริงใจสักคน
มัธยมปลายกับปัญหาเรื่องเพื่อน
หรือเป็นเพราะเราปิดกั้นตัวเองไปอย่างงั้นหรือ?
เดิมแล้วกลุ่มเพื่อนเรามีกันอยู่ 6 คน ซึ่งก็มี เรา ออม ส้ม ปุ้ย ฟาง และเค้ก (ขออนุญาติตั้งนามสมมติ)
เราคบกันมาตั้งแต่ม.4 ในกลุ่มเราสนิทกับออมที่สุด ไปไหนก็จะไปด้วยกันตลอด แล้วพอปิดเทอมช่วงนั้นเพื่อนก็ไปติวกันต่างจังหวัดมีเราคนเดียวที่ไม่ไป
เพราะทางบ้านไม่อนุญาติ พวกเพื่อนก็เข้าใจดี ไปเป็นเดือนเลยทำให้พวกมันสนิทกันมากขึ้น แล้วพอกลับมามันก็เล่าให้ฟังว่าเป็นไงบ้าง
เรียนสนุกมั้ยไรอย่างงี้
จนกระทั่งม.5 พวกเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น จนโดดเรียนทำวีรกรรมแสบด้วยกันหลายครั้ง ช่วยเพื่อนคนนู้นนี้แก้ปัญผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย
แต่กลายเป็นว่ามีคนหนึ่งโกหกเพื่อนมาเป็นปี โกหกไม่ธรรมดาแต่มันทำให้เพื่อนต้องมาทะเลาะกันเพราะมันคนเดียวซึ่งคนนั้นก็คือ...เค้ก
ตอนแรกเค้กอะนั่งคู่กับฟาง แต่มันยังไงไม่รู้ถึงมาสนิทกับออมได้ คงตอนไปติวปิดเทอมละมั้ง
เค้กมันเข้ามาสนิทกับออม ดังนั้นมันเลยกลายเป็นคนที่ไปไหนมาไหนกับออม เพราะบ้านดันใกล้กันด้วย ไปนอนค้างบ้านออมเลยก็มี
แต่พอถึงจุดหนึ่ง จุดที่ออมจับได้ว่ามันโกหกหลายเรื่อง เรื่องผู้ชาย เรื่องเพื่อนในกลุ่มที่มันไม่จริงเอามาเล่าแล้วทำให้เข้าใจผิด ออมเลยมีปัญหากับเค้ก
และสุดท้ายพวกเราที่เหลือก็รู้กันว่ามันก็โกหกทุกคนในกลุ่มด้วย คือทุกคนโดนมันหลอกหมด แล้วเกือบจะแตกกัน สุดท้ายก้มาเคลียร์กันทั้งกลุ่ม
มัน
เลยขอเวลาให้มันไปปรับปรุงนิสัยของมัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยากคบมันแล้ว เพราะกลัวจะโดนหลอกอีก
ดังนั้นมันเลยเป็นเหตุทำให้กลุ่มเราเหลือกัน 5 คน ทำให้ใครคนนึงก็กลายเป็นเศษ ก็คงเรานี่แหละมั้ง!
มาเข้าเรื่องของเราเลย จากที่ท้าวความไว้ตอนบรรทักแรก ....
ตอนนี้เป็นเราเองที่กลายเป็นส่วนเกินของกลุ่ม ทั้งที่จริงแล้วเราควรสนิทกับออมไม่ใช่หรอ?
แต่ตอนนี้ม.5 ที่นั่งก็เปลี่ยน จัดนั่งแบบ 4 คน ซึ่งมี ออม ส้ม ปุ้ย แล้วก็เรา กลุ่มเราสี่คนมันมีตั้งแต่ม.4แล้วแหละ
ที่จริงเราสนิทกับออมมากและสามารถเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง แต่ออมกลับไปสนิทกับส้มไง เพราะเรียนพิเศษที่เดียวกัน
แล้วอีกอย่างส้มก็เคยสนิทกับปุ้ย แต่ปุ้ยยไปสนิทกับฟาง มันเลยกลายเป็นสลับคู่กันวุ่นวายไปหมด - -
เออ มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอก เพราะว่าสนิทกันทุกคนอยู่แล้ว แต่เพื่อนสนิทที่สุดมันต้องมีสักคนดิ
แต่เรากลับรู้สึกว่าตอนนี้ไม่เหลือใคร มองไปมันนก็อ้างว้างเหลือเกิน
ออมสนิทกับส้ม ปุ้ยสนิทกับฟาง แล้วเราล่ะ....?
เวลาเดินไปไหนเราก็ต้องไปเดินสามคนด้วย มันรู้สึกเป็นส่วนเกินอะ ทั้งที่ตอนแรกมันไม่ได้เป็นอย่างงี้เลย
เรากลายเป็นเพื่อนที่พวกมันนึกถึงเป็นคนสุดท้าย คุยไรกันเราก็ไม่รู้เรื่องด้วย
จะเล่าอะไรให้ฟังพวกมันก็ไม่อิน ไม่เกท เราจึงแยกออกมาคนเดียวเป็นบางครั้ง
จะไปไหนบางทีก็ต้องไปคนเดียว เพราะขี้เกียจรอ แล้วพวกมันก็ไม่เคยรอเหมือนกัน
เป็นแบบนี้เราควรทำไงดี? เราไม่มีความสุขเลย ไปรร.ก็ต้องฝืน แกล้งทำเป็นเหมือนเดิม ทั้งที่ในใจมันโคตรอึดอัด
ม.5 แล้ว ปีหน้าก็ม.6 อยากให้ช่วงเวลามัธยมมีค่าที่สุดกับการมีเพื่อนที่จริงใจสักคน