เรากับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถมค่ะบ้านก็พอใกล้กันที่บ้านก็รู้จักกันค่ะตอนประถมโคตรจะเกลียดแบบกัดกันจนลงไม้ลงมือหนักๆเลยค่ะ(บีบคอ)5555พอช่วงใกล้ๆจบมันก็ทักมาบ่อยๆค่ะจนก็คุยกันไปเรื่อยๆจากที่เคยเกลียดก็รู้สึกปกติละ หนีไม่พ้นจริงๆค่ะพอขึ้นม.1มันกับเราอยู่คนละรร.แต่ก็ขึ้นบัสคันเดียวกันตอนแรกก็ไม่พูดทักกันเท่าไหร่แต่พอหลังๆมันก็ทักจนนั่งด้วยกันทุกวันเลยค่ะ(แอบรู้สึกอบอุ่น)เพราะเราหลับใส่มันบนบัสทุกเช้าเย็นเลย เวลาคุยก็คุยตามประสาเราอ่ะค่ะเริ่มสนิทกันจนถึงเนื้อถึงตัวจนคนอื่นในรถคิดว่าเราเป็นแฟนกัน (เรารู้มาจากเพื่อนของคนในรถอีกทีอ่ะค่ะเขาฝากมาถาม)เรากับมันก็ขำอ่ะตลกดี พอม.4เทอมสุดท้ายคือว่าเราเริ่มรู้สึกแปลกๆต่อมันก็ช่วงหลังๆจากที่เราเลิกกับแฟนเก่าได้3-4เดือนอ่ะค่ะเราเป็นเด็กกิจกรรมละต้องไปเคลียร์ของที่ชมรมตอนปิดเทอมค่ะเลยกะว่าหลังเสร็จจะไปดูหนังต่อคนเดียว วันนั้นมันก็เลยทักมาชวนไปดูหนังพอดี มันเลยถามว่าให้ไปรับมั้ย เราบอกไปว่าไม่แน่ใจว่าเสร็จกี่โมง เราเลยพูดเล่นว่า งั้นกลับบ้านด้วย มันก็ถามว่าเสร็จกี่โมงเดี๋ยวไปรับ คือเราแบบไม่เคยกลับบ้านกับมันเลยรู้สึกทำตัวไม่ถูก แต่เลยก็กลับด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะมีรถสองแถวมั้ย ตอนที่มันมารับเราเกร็งมากในหัวคือคิดหลายอย่างจนวันนั้นเราเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับมันมันดูอบอุ่นมาก พอถึงหน้าบ้านเราถามไปหนึ่งคำถามมันไม่ตอบเราแต่มันมองหน้าเราจนเราต้องบอกว่าเข้าบ้านก่อนไม่งั้นเราคงคิดมากไปกว่านี้แน่ๆ อาจจะเป็นเพราะเป็นช่วงที่เราไม่มีใครเลยทำให้หวั่นไหวง่าย แต่จริงๆเราไม่อยากรู้สึกอย่างงี้ต่อไปเลยค่ะทำไงถึงจะเลิกคิดแบบนี้ได้คะเรากลัวครส.เรามากเลยแง แล้วมันจะพอเป็นไปได้มั้ยคะว่ามันก็เคยแอบคิดบ้างเพราะการกระทำมันแปลกขึ้นเรื่อยๆ