เราเป็นผู้ชาย ที่ชอบผู้ชาย เรียกง่ายๆ ก็เกย์อ่ะแหละ แต่เราก็ไม่ได้แมน 100% นะ ตอนนี้เราเรียนปี1 ใกล้จะขึ้นปี 2ละ ตลอดทั้งชีวิตเราไม่เคยมีแฟนเลยสักคน อาจจะด้วยโชคชะตา หรือหน้าตาก็ไม่รู้นะ555 เข้าเรื่องเลยดีกว่า
สมัยก่อนเราเข้าปี1 เราก็ได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงก่อนเข้ามหาวิทยาลัย เพราะเราจะเข้าเรียนที่เดียวกันถึงได้รู้จักกันก่อน เขาเป็นคนน่ารักนะ ไม่ได้หล่อ ไม่ใช่สเป็คเราเลย เราสนิทกันมากช่วงนั้นเพราะเราเจอกันแทบทุกอาทิตย์ ยอมรับว่าช่วงนั้นก็แอบหวั่นไหวให้เขานิดๆนะ จนเปิดภาคเรียนเราก็ได้สนิทกันมากขึ้นไปอีก จนเราได้รู้นิสัย หลายๆอย่างของเขา ทั้งความเจ้าชู้ ความสำมะเลเทเมา ความขี้หงี่ เกือบทุกๆอย่างในตัวเขาเลยเว้ย ซึ่งเป็นสิ่งที่เราโครตเกลียดที่สุดในชีวิตเลย เราก็เลยแบบคิดในใจว่าเห้ย เราจะไม่หวั่นไหวให้กับคนแบบนี้ เพราะคนประเภทนี้คือคนที่เราเกลียดมากๆ แต่นี่มันเป็นเพื่อนเราเราเลยรับนิสัยมันได้ หลังจากนั้นเราก็ไม่หวั่นไหวอะไรกับมันอีก เพราะมันก็มีแฟนของมันอยู่แล้ว จนกระทั่งผ่านไปปีนึง ในช่วงเวลาเดียวกันกับปีที่แล้วที่เรารู้สึกหวั่นไหวกับมัน ความรู้สึกนั้นมันกลับมาอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เรากำลังเจ็บหนักจากรักที่ไม่สมหวังของเราด้วยแหละ ถึงทำให้เรานั้นกลับมาหวั่นไหว และคิดกับมันเกินเพื่อน ทุกครั้งที่เรานอนกอดมัน เรารู้สึกอบอุ่น แต่พอลืมตามาทุกครั้งมันจะมีบางอย่างคอยเตือนใจกับเราเสมอว่า เรามันไม่ซื่อสัตย์ คิดไม่ซื่อกับเพื่อนตัวเองได้ไง ทุกครั้งที่เจอหน้ามันมันยิ่งทำให้เรา เจ็บ อึดอัด ไม่รู้ทำไม เราอยากจะหนีหน้าเขาไปให้ไกลๆ เราควรทำไงดี ควรบอกเขา หรือหยุดความรู้สึกทุกอย่างไว้แค่นี้ เราไม่อยากทำให้อะไรๆ ไม่เหมือนเดิม...
แอบรักเพื่อน รู้สึกอึดอัด ไม่อยากเจอหน้า
สมัยก่อนเราเข้าปี1 เราก็ได้รู้จักกับเพื่อนคนนึงก่อนเข้ามหาวิทยาลัย เพราะเราจะเข้าเรียนที่เดียวกันถึงได้รู้จักกันก่อน เขาเป็นคนน่ารักนะ ไม่ได้หล่อ ไม่ใช่สเป็คเราเลย เราสนิทกันมากช่วงนั้นเพราะเราเจอกันแทบทุกอาทิตย์ ยอมรับว่าช่วงนั้นก็แอบหวั่นไหวให้เขานิดๆนะ จนเปิดภาคเรียนเราก็ได้สนิทกันมากขึ้นไปอีก จนเราได้รู้นิสัย หลายๆอย่างของเขา ทั้งความเจ้าชู้ ความสำมะเลเทเมา ความขี้หงี่ เกือบทุกๆอย่างในตัวเขาเลยเว้ย ซึ่งเป็นสิ่งที่เราโครตเกลียดที่สุดในชีวิตเลย เราก็เลยแบบคิดในใจว่าเห้ย เราจะไม่หวั่นไหวให้กับคนแบบนี้ เพราะคนประเภทนี้คือคนที่เราเกลียดมากๆ แต่นี่มันเป็นเพื่อนเราเราเลยรับนิสัยมันได้ หลังจากนั้นเราก็ไม่หวั่นไหวอะไรกับมันอีก เพราะมันก็มีแฟนของมันอยู่แล้ว จนกระทั่งผ่านไปปีนึง ในช่วงเวลาเดียวกันกับปีที่แล้วที่เรารู้สึกหวั่นไหวกับมัน ความรู้สึกนั้นมันกลับมาอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เรากำลังเจ็บหนักจากรักที่ไม่สมหวังของเราด้วยแหละ ถึงทำให้เรานั้นกลับมาหวั่นไหว และคิดกับมันเกินเพื่อน ทุกครั้งที่เรานอนกอดมัน เรารู้สึกอบอุ่น แต่พอลืมตามาทุกครั้งมันจะมีบางอย่างคอยเตือนใจกับเราเสมอว่า เรามันไม่ซื่อสัตย์ คิดไม่ซื่อกับเพื่อนตัวเองได้ไง ทุกครั้งที่เจอหน้ามันมันยิ่งทำให้เรา เจ็บ อึดอัด ไม่รู้ทำไม เราอยากจะหนีหน้าเขาไปให้ไกลๆ เราควรทำไงดี ควรบอกเขา หรือหยุดความรู้สึกทุกอย่างไว้แค่นี้ เราไม่อยากทำให้อะไรๆ ไม่เหมือนเดิม...