สวัสดีครับผมขอเเนะนำตัวเเบบไม่เป็นทางการนะครับ 
ผมชื่ือเอ นะครับ คือตั้งขึ้นม.ปลายผมมีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนครับเราเป็นเด็กใหม่ทั้งคู่ เเล้วเป็นเพื่อนที่สนิทเเค่คนเดียวตั้งเเต่ขึ้นม.ปลายมา คือตอนเเรกผมก็ไม่รู้สึกอะไรกับเค้าหรอกครับเพราะเค้าไม่ใช่สเปคผมเลยทั้งหน้าตาเเละนิสัย ก่อนอื่นเลยคือเค้าเป็นคนที่เฟรนลี่อะครับมีเพื่อนเยอะเเต่ตอนที่เปิดเทอมเเรกๆผมก็สนิทกะเค้าสองคน เเต่พอหลังๆเค้าเริ่มมีเพื่อนเเล้วเริ่มไปสนิทกะอีกกลุ่ม
เเล้วพออยู่อีกกลุ่มเค้าไม่ค่อยจะคุยกะผม ไม่ค่อยสนใจ ผมก็เริ่มน้อยใจเค้า (คือผมนิสัยเหมือนผญอะครับ)
เเล้วก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นทะเลาะกันเรื่องเล็กเรื่องน้อยคือ1อาทิตย์ต้องทะเลาะกันเซัก1เรื่องอ่ะครับ55555 พอทะเลาะกันครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดเทอม1เสร็จ เราก็มานั่งคุยกัน อะไรที่เราไม่ชอบ เค้าไม่ชอบเราก็ตกลงว่าจะค่อยๆปรับกัน

  พอเปิดเทอมสองมา เค้าก็ดีขึ้นเราก็ไม่ค่อยทะเลาะกัน เเล้วมีอยู่วันหนึ่งผมกะเค้ากำลังนั่งรถสองเเถวกลับบ้านเค้านั้งเเล้วผมยืนอยู่หน้าเค้าเเล้วอยู่ดีๆเค้าก็มาจัดเสื้อให้ผม ผมก็เอ๊ะร้อยวันพันปีไม่เคยจะมาทำให้ ไอ้เราก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา
นั่นเเหละครับโมเมนต์นั้นโมเมนต์เดียวผมเลยเริ่มรู้สึกกะเค้ามากกว่าเพื่อน รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่น่าจะชอบผมอะไรหลายๆอย่าง+เค้ามีคนที่ชอบอยู่เเล้ว หลังจากนั้นผมก็เริ่มเเสดงออกชัดขึ้น คอยดูเเลเค้าเป็นหูเป็นตาให้

    เเล้วพระเจ้าก็ส่งโมเมนต์ที่สองมาให้ผม คือตอนนั้นผมกำลังเดินไปโรงอาหารครังเเล้วอยู่ดีๆเค้าก็ยื่นเเขนให้ผมสอดเข้าไปควง นะตอนนั้นคือเกร็งทั้งตัว เเล้วผมก็เริ่มรู้สึกมากขึ้น เริ่มมองว่าเค้าน่ารัก เริ่มรู้สึกหวงเค้า เริ่มรู้สึกเอ็นดูเค้า ไอ้เราก็เเสดงออกชัดเจนนะเเต่ไม่มีถ้าทีว่าเค้าจะรู้เลย เเต่ถ้าจะบอกตรงๆ ไอ้เราก็มีเพื่อนที่สนิทเเค่คนเดียวกลัวบอกเค้าไป เราก็กลัวต้องอยู่คนเดียว เอาไงดีกะชีวิต