●f
○
คือเรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่สนิทมากกกตอนม.4เขาเป็นเพื่อนผู้ชายห้องเดียวกัน เรียนด้วยกัน นั่งข้างกันทุกวันสนิทกันทีเดียวค่ะ ทำอะไรไม่เคยอายกันเลย กินนั้นกินนี่แบ่งกันตลอด ไปไหนด้วยกันกินขนมตอนเลิกเรียน เขาก็เดินไปส่งที่หอพัก ทำแบบนี้ได้ประมาณเกือบปีเลยค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นถ้าให้เขามาเป็นแฟนหนูว่าไม่เอาดีกว่าค่ะขอสนิทแบบเพื่อนที่สนิทแบบนี้ไปนานๆดีกว่าค่ะ. ต่อมา ม.5 กลับกลายเป็นว่าเขาก็ได้เเฟนค่ะ ความรู้สึกหนูแบบว่า
เอ้าหรอ😁ก็ใจเราแบบตกตาตุ่มเลยค่ะ
แน่นอนล่ะถ้าเขามีแฟน เขาก็ต้องดูแลแฟนไปไหนกับแฟน ส่วนเรากะไปไหนคนเดียว กลับหอคนเดียวก็น้อยใจน่ะค่ะ แต่เราไม่มีสิทธิ์เรียกร้องเราเป็นเเค่เพื่อนสนิท แต่เขากะพยายามสนิทกับเราเเบบเดิม. แต่เราก็บังคับใจตัวเองไม่อยากสนิทกับเขาแบบเดิม กลัวแฟนเขาคิดมาก ถ้าหากเขาทะเลาะกับเเฟน เราคงอดโทษตัวเองไม่ได้เเน่ พอปิดเทอมเรากะเเชทส่วนตัวพูดคุยกันตามเเบบที่สนิทกันค่ะ บางครั้งคุยจนเขาทะเลาะกับแฟน แต่พอเราบอกเขาจะไม่คุยกับเขาอิกเดะเขาจะทะเลาะกะแฟน เขาก็บอกว่าแฟนก็ไม่ค่อยสนใจ กะเลยมาคุยกะเรา คุยกะเราเขาบอกสบายใจมีปัญหามาคุยกะเราก็สบายใจ...แต่เราคุยกะเขาทีไรก็รู้สึกผิด คิดถึงแต่ใจแฟนเขาค่ะว่าจะรู้สึกยังไง อีกใจหนึ่งเรากะบอกตัวเองว่าเราสนิทกับเขาก่อนหน้ามีแฟน
เหออ...ควรทำยังไงดีค่ะ จะไม่ยุ่งกับเขา..รึควรทำยังไงดี??🙇‍♀🙇‍♀🤦‍♀🤦‍♀