ช่วงมัธยมที่เรายังมีแฟน เราสนิทกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกันค่ะเราสองคนมักจะมาปรึกษากันเวลาที่มีปัญหากับแฟน คล้ายๆระบายให้กันฟังค่ะ ซึ่งช่วงนั้นต่างคนก็ต่างมีแฟนนะ มันก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนวันหนึ่งเขาก็พูดขึ้นเล่นๆว่า เขาชอบเรามานานละ งั้นต่างคนต่างเลิกกับแฟนแล้วมาคบกันมั้ย(ขออธิบายก่อนว่าเราสองคนสนิทกันมาก่อนต่างคนต่างจะมีแฟนนะ) ตอนนั้นก็ตลกๆกันไป แต่หลังจากนั้นไม่นานตัวเราเองกลับเป็นคนที่คิดจิงจัง แล้ววันหนึ่งเขาเลิกกับแฟน เขามาเล่ามาระบายทุกอย่าง เราก็เข้าใจนะเขาคงเหงาแหละแต่เราก็กลับไปคิดจิงจังเอง เราคุยกันบ่อยขึ้น คุยทุกวันก่อนนอนก็โทคุยกัน  ซึ่งเขาก็รู้นะว่าเรารู้สึกยังไง จนเรามีปัญหากับแฟนเลยขอเลิกไปเลยเพราะอยากโสดให้เหมือนเขาเผื่อเราจะพัฒนากันได้ แต่พอเราเลิกกับแฟนได้ไม่ถึงอาทิตย์ เขาก็กลับไปคืนดีกับแฟน แล้วหายจากเราไปเลย หายไปนานช่วงหนึ่งจนได้กลับมาคุยกันอีกซึ่งเขาก็ยังคบกับแฟนเขาอยู่นะ แต่เราสองคนเริ่มเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน แล้วเราก็เข้าใจและยอมคุยกับเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก่อนจะนอนเราก็จะโทคุยกันปกติแต่ต้องรอให้เขาคุยกับแฟนเขาเสร็จก่อน เพราะรักมั่งเราเลยทนให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาก็บอกให้เรารอ เราก็รอนะ รอนานมาก แต่สุดท้ายก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เขาทิ้งแฟนเขาไม่ได้ เขาเลยบอกให้เราพอแค่นี้ไม่ต้องรอเขา ให้ไปหาคนใหม่ที่เค้ารักและดูแลเราซึ่งมาบอกเอาตอนที่มันไม่ทันแล้วอ่ะ เคยถามเขานะ(ตอนที่ไม่ได้คุยกันแล้ว)ว่าที่ผ่านมาเป็นความรู้สึกจากใจจิงๆมั้ยรักกันจิงมั้ย เขาก็ตอบว่าจิง มันก็ผ่านมานานแล้วค่ะปัจจุบันเขาก็ยังคบกับแฟนเขา ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็จะลืมนะคะ ไม่รอแล้วหาคนใหม่ดีกว่า5555ก็มีคนคุยค่ะ แต่พอเวลาเขากลับมาคุย ทุกอย่างก็พังหมดเลยวนๆอยู่แบบนี้อยากให้มันจบๆไปค่ะควรทำยังไงดี