คือถึงแม้จขกทจะอาศัยอยู่กับแม่ของจขกทหลังจากเลิกหรือหย่ากับพ่อแล้วแต่หลักๆจขกทจะผูกพันกับย่าของจขกทมากกว่าเพราะด้วยความที่ไลฟ์สไตล์วิถีชีวิต โอกาสมันจูนเข้าหากันได้มากกว่า ซึ่งตรงกันข้ามคุณยายจขกทจะเป็นห่วงแต่ธุรกิจไม่ได้ใส่ใจให้ความสำคัญเรื่องความผูกพันมากมาแต่ต้นบวกกับยายเป็นคนถือยศถืออย่างถือตัวเว้นระยะห่างเมื่อก่อนเลยเข้าหายากหรือจะเรียกได้ว่าโอกาสคลุกคลีสนิทสนมกันน้อย บวกกับคุณยายเป็นคนชอบครอบงำชีวิตคนอื่นเผด็จการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางชี้นำคนอื่นแม้แต่คนในบ้านก็ไม่ค่อยอยากสนิทกับแกมากนัก
แต่ทีนี้พอแกแก่ตัวมาก็ดันอยากได้ความรักจากหลาน แต่มาตอนแกอายุมากแล้วบวกกับปรับนิสัยไม่ได้ แต่จขกทก็เห็นว่าเป็นยายก็เคารพแต่บวกกับการวางตัวของแกมาแต่ต้นมันเลยผูกพันไม่ได้จริงๆพูดตรงๆคือแกเอาชนะใจจขกทไม่ได้ แต่ตาจขกทจะเป็นคนอบอุ่นมีคุณธรรมมีเมตตารักลูกหลานอ่อนโยนเรียกได้ว่าเป็นperfect family man ถึงจะไม่ได้คลุกคลีมามากแต่คุณตาก็เอาชนะใจจขกทได้ไม่ยากที นี้ประเด็นมาตั้งแต่เรื่องให้แกย้ายมาอยู่บ้านจขกทชั่วคราวหนีไวรัสจขกทก็อนุมัติเพราะเป็นบ้านแม่ด้วยแล้วบวกกับเป็นแม่ของแม่ด้วย ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหามาจากนิสัยแกที่ไม่เคยแก้ได้ทั้งเรื่องแกจับผิดควบคุมการกินแบบสุดโต่งแบบห้ามกินนอกบ้านต้องทำกินแกขี้งกกลัวเงินหดเงินละลายอันนี้ก็พอได้
แต่ประเด็นที่จขกทรับไม่ได้แล้วหลุดใช้คำหนักๆคือจขกทเป็นคนสนใจอนุรักษ์วัฒนธรรมแต่ด้วยนิสัยแกเป็นคนชอบหยามชอบดูถูกความคิดที่แตกต่าง แกท้าท้ายเยาะเย้ยไม่มีใครเชื่อจขกทหรอก้าจะรณรงค์ทั้งที่จขกทยังไม่ได้พูดประเด็นรณรงค์ซักคำแกก็มาสวนหักหน้าจขกทแบบนี้จขกทเลยหมดความอดทนเลยพูดกับแม่ว่า แม่เห็นคุณยายแกว่าแกอยากกลับบ้านส่วนตัวแกเนี่ยให้แกกลับสมใจแดดีไหม จขกทอารมณ์ร้อนเลยพูดประชดไปแม่ก็ร้องไห้ฟูมฟายว่าจขกทไล่ผู้มีพระคุณช่วยแม่ยามลำบาก
จขกทก็ขอโทษแล้วบอกว่าอันนั้นไม่ได้ตั้งใจแค่อารมณ์ชั่ววูบแต่ไม่มีเจตนาแบบนั้น แต่พูดตรงๆคุณยายไม่เคยทำให้จขกทรักจากใจหรือเอาชนะใจจขกทได้เลย จขกทเห็นแก่ที่มีบุญคุณกับแ่ก็ให้เกียรติในฐานะที่เป็นยายแต่จะให้รักเทิดทูนฟัวดูอาจใจร้ายแต่มันทำใจให้รู้สึกแบบนั้นไม่ได้จริงๆ แม่ฟูมฟายที่จขกทยกยายไปเปรียบเทียบกับย่าไม่ให้ค่ายาย จขกทก็บอกว่าตั้งใจพูดให้คิดเฉยๆว่ายายวางตัวกับลูกหลานยังไงควรดูตัวอย่าง ก็พูดด้วยอารมณ์ชั่ววูบจขกทก็ยอมรับว่าพูดไม่ถูกทำไม่ถูกนะครับ แม่ก็จะพูดให้ยายดูดียกเรื่องย่าโกงเงินแม่ตอนแต่งกับพ่อบ้างเอยเพื่อให้ยายดูไม่เสียเครดิต แต่ตามเหตุผลที่ยกมาบวกกับนิสัยแกเข้ากับจขกทไม่ได้(จริงๆเข้ากับใครก็ไม่ได้)มันจะแปลกอะไรที่เอาชนะใจไม่ได้ล่ะครับแค่เห็นว่าเป็นยายทำหน้าที่หลานก็บุญแล้วครับ
ปล.แต่ก็อย่างที่จขกทบอกแหละครับว่าด้วนการวางตัวของคุณยายมาตั้งแต่ต้นไม่คิดจะสร้างความผูกพันใกล้ชิดแต่ต้น บวกการวางตัวของแกที่ดูรักตัวเองมากกว่าลูกหลานตั้งแต่ก่อนจะแก่จนแก่ จขกทรู้สึกว่าไม่แปลกที่หลานจะไม่อินอะไรแกมาก ถึงปากแกจะว่ารักทำเหมือนรักแต่มันแค่20เปอร์เซ็นต์นอกจากนั้นคือความรักตัวเองเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางมาจนถึงตอนแก่ มันก็เลยทำให้หลานอย่างจขกทกับน้องไม่ผูกพันไม่อิน ถึงพยายามมาใกล้ชิดตอนแก่แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ปรับปรุงคือปรับไม่ได้ก็โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง นิสัยแกลูกเขยลูกสะใภ้ไม่ปลีมซักคน นิสัยชอบเหยียบซ้ำดูถูกคนจน แต่ถึงพูดแบบนั้นแต่จขกทก็ยังทำหน้าที่หลานแกป่วยหรือเป็นอะไรก็ต้องดูแลตามหน้าที่ถึงจะชนะใจไม่ได้ก็เถอะ ถึงแม่จะอ้างว่ายายมีบุญคุณกับแม่แต่ความรู้สึกมันก็บังคับกันไม่ได้อ่ะนะครับ ตามนั้นแหละ
อยากถามว่าจขกทผิดไหมที่ไม่ได้รู้สึกรักหรือผูกพันอะไรกับยายตัวเองมากถึงแม้จขกทจะอาศัยอยู่กับแม่ก็เถอะ???
แต่ทีนี้พอแกแก่ตัวมาก็ดันอยากได้ความรักจากหลาน แต่มาตอนแกอายุมากแล้วบวกกับปรับนิสัยไม่ได้ แต่จขกทก็เห็นว่าเป็นยายก็เคารพแต่บวกกับการวางตัวของแกมาแต่ต้นมันเลยผูกพันไม่ได้จริงๆพูดตรงๆคือแกเอาชนะใจจขกทไม่ได้ แต่ตาจขกทจะเป็นคนอบอุ่นมีคุณธรรมมีเมตตารักลูกหลานอ่อนโยนเรียกได้ว่าเป็นperfect family man ถึงจะไม่ได้คลุกคลีมามากแต่คุณตาก็เอาชนะใจจขกทได้ไม่ยากที นี้ประเด็นมาตั้งแต่เรื่องให้แกย้ายมาอยู่บ้านจขกทชั่วคราวหนีไวรัสจขกทก็อนุมัติเพราะเป็นบ้านแม่ด้วยแล้วบวกกับเป็นแม่ของแม่ด้วย ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหามาจากนิสัยแกที่ไม่เคยแก้ได้ทั้งเรื่องแกจับผิดควบคุมการกินแบบสุดโต่งแบบห้ามกินนอกบ้านต้องทำกินแกขี้งกกลัวเงินหดเงินละลายอันนี้ก็พอได้
แต่ประเด็นที่จขกทรับไม่ได้แล้วหลุดใช้คำหนักๆคือจขกทเป็นคนสนใจอนุรักษ์วัฒนธรรมแต่ด้วยนิสัยแกเป็นคนชอบหยามชอบดูถูกความคิดที่แตกต่าง แกท้าท้ายเยาะเย้ยไม่มีใครเชื่อจขกทหรอก้าจะรณรงค์ทั้งที่จขกทยังไม่ได้พูดประเด็นรณรงค์ซักคำแกก็มาสวนหักหน้าจขกทแบบนี้จขกทเลยหมดความอดทนเลยพูดกับแม่ว่า แม่เห็นคุณยายแกว่าแกอยากกลับบ้านส่วนตัวแกเนี่ยให้แกกลับสมใจแดดีไหม จขกทอารมณ์ร้อนเลยพูดประชดไปแม่ก็ร้องไห้ฟูมฟายว่าจขกทไล่ผู้มีพระคุณช่วยแม่ยามลำบาก
จขกทก็ขอโทษแล้วบอกว่าอันนั้นไม่ได้ตั้งใจแค่อารมณ์ชั่ววูบแต่ไม่มีเจตนาแบบนั้น แต่พูดตรงๆคุณยายไม่เคยทำให้จขกทรักจากใจหรือเอาชนะใจจขกทได้เลย จขกทเห็นแก่ที่มีบุญคุณกับแ่ก็ให้เกียรติในฐานะที่เป็นยายแต่จะให้รักเทิดทูนฟัวดูอาจใจร้ายแต่มันทำใจให้รู้สึกแบบนั้นไม่ได้จริงๆ แม่ฟูมฟายที่จขกทยกยายไปเปรียบเทียบกับย่าไม่ให้ค่ายาย จขกทก็บอกว่าตั้งใจพูดให้คิดเฉยๆว่ายายวางตัวกับลูกหลานยังไงควรดูตัวอย่าง ก็พูดด้วยอารมณ์ชั่ววูบจขกทก็ยอมรับว่าพูดไม่ถูกทำไม่ถูกนะครับ แม่ก็จะพูดให้ยายดูดียกเรื่องย่าโกงเงินแม่ตอนแต่งกับพ่อบ้างเอยเพื่อให้ยายดูไม่เสียเครดิต แต่ตามเหตุผลที่ยกมาบวกกับนิสัยแกเข้ากับจขกทไม่ได้(จริงๆเข้ากับใครก็ไม่ได้)มันจะแปลกอะไรที่เอาชนะใจไม่ได้ล่ะครับแค่เห็นว่าเป็นยายทำหน้าที่หลานก็บุญแล้วครับ
ปล.แต่ก็อย่างที่จขกทบอกแหละครับว่าด้วนการวางตัวของคุณยายมาตั้งแต่ต้นไม่คิดจะสร้างความผูกพันใกล้ชิดแต่ต้น บวกการวางตัวของแกที่ดูรักตัวเองมากกว่าลูกหลานตั้งแต่ก่อนจะแก่จนแก่ จขกทรู้สึกว่าไม่แปลกที่หลานจะไม่อินอะไรแกมาก ถึงปากแกจะว่ารักทำเหมือนรักแต่มันแค่20เปอร์เซ็นต์นอกจากนั้นคือความรักตัวเองเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางมาจนถึงตอนแก่ มันก็เลยทำให้หลานอย่างจขกทกับน้องไม่ผูกพันไม่อิน ถึงพยายามมาใกล้ชิดตอนแก่แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ปรับปรุงคือปรับไม่ได้ก็โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง นิสัยแกลูกเขยลูกสะใภ้ไม่ปลีมซักคน นิสัยชอบเหยียบซ้ำดูถูกคนจน แต่ถึงพูดแบบนั้นแต่จขกทก็ยังทำหน้าที่หลานแกป่วยหรือเป็นอะไรก็ต้องดูแลตามหน้าที่ถึงจะชนะใจไม่ได้ก็เถอะ ถึงแม่จะอ้างว่ายายมีบุญคุณกับแม่แต่ความรู้สึกมันก็บังคับกันไม่ได้อ่ะนะครับ ตามนั้นแหละ