เราคบกับแฟนมาเกือบจะ2ปีเรากับแฟนอยู่คนละจังหวัดแฟนอยู่กทมส่วนเราอยู่ระยองแล้วจนวัน1เมื่อปีที่แล้วเราเข้ากทมมาเผื่อมาดูคอนเสิร์ตbpแล้วก็มาหาแฟนแต่เรามาพักอยู่กับพี่ เช้าวันนั้นคือวันที่เราจะไปดูคอนเสิร์ตbpอยู่ๆแฟนเราก็ทักแชทมาบอกเลิกแล้วก็ขอโทษแล้วก็บอกว่าเราพลาดไปแล้วเราขอโทษ ซึ่งตอนนั้นในหัวคือคิดไปแล้วคือรู้ว่าเรื่องอะไร เเต่เราเเค่ไม่อยากให้มันเป็นจริงอยากให้มันเป็นเรื่องโกหกเรื่องแกล้ง เเต่มันกลับเป็นเรื่องจริงเราร้องไห้แบบไม่มีเสียงเพราะพี่เรานอนอยู่ข้างๆเราต้องร้องไห้แบบเก็บเสียงซึ่งมันทรมานมากเราก็เคลียกับแฟนว่าทำไมตั้งเเต่เมื่อไหร่แฟนเราบอกว่าก่อนหน้านี้ก่อนที่เราจะมากทมเขาไปกินเหล้าละก็เมาแล้วไปเอากับเพื่อนของเพื่อนไม่ได้ ป้องกันละปล่อยใน เขาไม่อยากให้เราต้องเสียใจเพราะเขาไม่รู้ว่าคนนั้นจะท้องหรือป่าวเราร้องไห้หนักมากเรารักเขามากเเต่ก็เจ็บมากเลยตัดสินใจเลิก เเต่เรานัดเขาให้มาเจอหลังคอนเสิร์ตจบคือวันนั้นเราดูคอนเสิร์ตแบบไม่มีความสุขเลยคือจะร้องไห้ตลอดจนคอนจบ เรารอเขาอยู่หน้าอิมแพคโทรตามก็ไม่รับเราเลย ขึ้นรถตู้กลับเราก็นั่งร้องไห้แบบเงียบๆละทักแชทไปหาเขาว่าทำไมไม่มา เขาก็ไม่ตอบพอถึงบ้านเราก็ทำตัวปกติไม่ให้ใครว่าเราเศร้า เราโกรธเขามากเเต่เราก็อยากเจอละเคลียกับเขาให้รู้เรื่องเราไม่ได้อยากเลิกกับเขาเลย จนเช้าของอีกวันเราต้องกลับระยอง่งครั้งนั้นเป็นครั้งเเรกที่เราเดินทางเข้ากทมคนเดียว ซึ่งเราไม่รู้อะไรเลยไม่รู้ว่าต้องขึ้นรถสายไหนอะไรยังไง วันนั้นต้องเราเดินทางไปหมอชิตเอง ซึ่งจากดาวคะนอง ไปหมอชิตก็ไกลมากซึ่งเเน่นอนเราลงผิด   ป้ายเราก็พยายามไม่หลับจนถึงหมอชิตซื้อตั๋วอะไรเรียบร้อย แฟนเราก็ทักมาว่าเราจะเลิกกันจริงๆหรอ ใจจริงเราไม่ได้อยากเลิกกับเขาเลยเพราะเรารักเขามาก เเต่เราก็ตอบไปว่าแล้วทำไมเมื่อคืนไม่มาตามนัดแฟนเราเลยบอกว่ามาแล้วเเต่เราไม่กล้าไปเจอเธอเราไม่อยากเห็นเธอร้องไห้เราทนไม่ได้ที่จะเห็นเธอร้องไห้เพราะเขาเเต่เขาไม่อยากเลิกกับเธอนะเราเลยตอบเขาไปว่าแล้วเธอจะให้ทำไงเรื่องมันเกิดแล้วแฟนเราก็บอกว่าไม่อยากเลิกกับเรา เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เราเลยบอกว่าละฝ่ายหญิงว่าไงแฟนเราเลยบอกว่า ฝ่ายหญิงให้เขาไปคบด้วย เเต่แฟนเราไม่คบเพราะเขามีเราแล้วเขาไม่ได้รักผู้หญิงค้นเขาไม่อยากเิกกับเราเขาเคลียกับฝ่ายหญิงจนฝ่ายหญิงยอม ละเขาก็ขอโทษเขาขอโอกาสตอนนั้นเรารักเขามากเราเลยให้อภัยเขาจนเราคนคบกันจนถึงตอนนี้ แต่มารู้เมื่อไม่นานมานี้อยู่แฟนเราก็บอกว่าเขามีลูกแล้วนะ เราก็คิดละว่าแกล้งอะไรอีกเเต่เขาก็บอกว่าจริงพร้อมกับส่งรูปลูกกับรูปเขาตอนเด็กมาซึ่งหน้าคล้ายกันมากตอนนั้นเราร้องไห้ หนักมากเราเลยถามตั้งแต่เมื่อไหร่เขาก็บอกตั้งเเต่ครั้งนั้น จนตอนนี้ลูกเขาคลอดจนจะได้5เดือนแล้วเขารู้มาตลอดเขาปิดบังมาตลอด เเต่ไม่อยากบอกเราก็รู้ว่าเราต้องเสียใจมากแน่ๆ ซึ่งจริง เเต่เขาก็บอกทางผู้ใหญ่เขาคุยกันแล้ว แล้วเขาก็บอกว่าเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้เเต่งงานเขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นเเต่เขารักลูกเขาเเค่ขอทำหน้าที่ส่งค่านมค่าอะไรให้ลูกเเต่ฝ่ายหญิงก็มีแฟนใหม่อยู่แล้ว เขาถามเราว่ารับได้มั้ยที่เขามีลูกแล้ว เอาจริงเป็นใครใครก็รับไม่ได้ตอนนั้นเราร้องหนักมากๆเราเลยบอกกับเขาว่าขออยู่คนเดียวสักเขาเลยบอกว่าจะเลิกหรอซึ่งตอนนั้นเราไม่อยากเลิกกับเขาเลย ผ่านไป3ชม. เขาก็ถามอีกว่าถ้ารับไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวพี่ไปเอง ซึ่งตอนนั้นเราไม่อยากเสียเขาไปเรารักเขามากอะ เราเลยถามเขาว่าเเค่ส่งเงินให้ลูกใช่มั้ย ทางเขาตกลงแล้วใช่มั้ย แฟนเราก็บอกว่าใช่ เราตกลงเเค่ว่าเป็นพ่อเป็นแม่ของลูก ส่วนฝ่ายหญิงเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งในหัวตอนนั้นไม่รู้จะทำไงดี เราไม่อยากเสียเขาไปเราเลยเลือกที่จะยอมรับ ละพยายามรับได้ เราก็เลยบอกว่าเรารับได้นะเเต่เราขอเวลาสักหน่อย แฟนเราก็บอกโอเคถ้าไม่ไหวบอกละก็ขอบคุณเราที่รับได้ละไม่เลิกกับเขา เราเลยบอกว่าอยากมีลูกไม่ใช่หรอมีสมใจละหนอ เเฟนเราเลยบอกว่าใช่อยากมีลูกก็จริงเเต่อยากมีกับเราไม่ใช่คนนี้คนที่เขาไม่ได้รัก เขาอยากมีแม่ของลูกเขาคือเราไม่ใช่คนนี้ จนปัจจุบันเราก็พยายามรับได้กับเหตุการณ์นี้ พยายามไม่ให้ร้องไห้ พยายาททำทุกอย่างเพื่อที่จะลืม เเต่ก็ยาก ที่เป็นแบบนี้เพราะรักกเขามาก