ไม่ต้องกังวลเลยค่ะ สมัยนี้วัยไหนก็พบรักได้ ส่วนตัวเชื่อว่าเป็นเรื่องของบุญกรรมส่วนหนึ่ง ก่อนเจอสามีเพื่อนก็เคยพูดว่าเดี๋ยวถ้าจะเจอคนที่มันใช่ก็จะใช่เลย แล้วทุกอย่างมันจะลงตัวไปหมด ไอ้เราก็คิดนะว่าอะไรมันจะง่ายขนาดนั้น แต่แล้วมันก็เกิดขึ้นค่ะ อย่างเราเจอสามีก็สามสิบกว่าแล้ว สามสิบสองมั้ง แต่งงานสามสิบกลาง เกือบปลายค่ะ และมันเป็นแบบที่เพื่อนบอกจริงๆนะ ไอ้ที่เคยอกหักรักคุด รู้สึกคบใครยากเย็น เออ พอมาเจอคนนี้มันคือใช่อ่ะ ผู้ชายในวัยสามสิบก็มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วย เค้าเรียนรู้ความผิดในอดีตมาพอสมควร ไม่ได้คบเล่นๆเหมือนตอนหนุ่มๆ มีคนรู้จักแต่งงานตอนเกือบเกษียณ แฟนอายุสามสิบห้า เพิ่งจะมาคบกันปีสองปีแล้วแต่ง แบบนี้ก็มีค่ะ อีกคนก็เพิ่งเจอแฟนคนใหม่ตอนสามปลายแล้ว ตื่นเต้นไปกับนางด้วย แต่ที่บอกว่าบุญกรรมเพราะอย่างสามี แปลกมากที่พ่อแม่เราและพ่อแม่เขามีเพื่อนสนิทเป็นคนเดียวกันเลยทั้งๆที่อยู่คนละวงการ วงสังคมหรืออาชีพ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย เราเลยรู้สึกว่ามันมีอะไรที่กำหนดให้เรามาเกี่ยวดองกัน และมีอีกหลายอย่างที่บังเอิญแบบนี้

ดีแล้วที่ จขกท คิดเรื่องนี้ ไม่ได้ผิดเลยที่อยากรีบมีคู่ ดูแลตัวเองดีๆและออกไปพบปะผู้คน เปิดโอกาสให้ตัวเองนะคะ แต่ถ้าไม่มีก็อย่าไปคิดมาก อย่าไปคิดน้อยใจว่าเราไม่สวยไม่ดีหรืออะไรถึงไม่มีแฟนเพราะบางครั้งมันเป็นดวงชะตาจริงๆนะ เอ็นจอยไลฟ์กับเพื่อนๆไป คนมีคู่ก็มีทุกข์มีสุขแบบคนมีคู่ ไม่ใช่จะดีไปหมดหรอกค่ะ อิจฉาคนโสดในบางมุมเหมือนกันที่มีอิสระและไม่มีภาระมากมาย อยากทำอะไรก็ไม่ต้องขออนุญาตใคร ไม่ต้องคอยปรับตัวทะเลาะจุ๊กจิ๊กๆไปทุกเรื่อง เหมือนบ่นแต่มันก็มีความสุขค่ะ ทุกครั้งที่เรากลับบ้านแล้วมีคนรออยู่ ดีไปคนละแบบค่ะ