ผมมักมีความคิดและอารมณ์ไม่เหมือนคนอื่น แล้วผมเบื่อมากเวลาพูดก็ไม่มีใครฟัง แล้วเวลาพิมพ์ยาวๆเยอะๆก็ไม่มีใครอ่าน 
ผมเลยมีความฝันตั้งแต่เด็กๆ ว่าอยากทำผลงานที่ใช้ภาพหรือวิดีโอในการสื่อความรู้สึก แต่ด้วยข้อจำกัดหลายเรื่อง ผมเลยไม่ได้เรียน
ผมอยู่พิจิตรมาตั้งแต่อนุบาล-จบปวส แล้วพิจิตรก็ไม่มีให้เรียน วิลัยต่างๆจะเน้นไปทางธุรกิจมากกว่า ผมก็จบคอมธุรกิจมา
พอต่อมหาลัยก็โดนบังคับให้ไปเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งในพิษณุโลก แล้วคือที่เทียบโอนได้แบบใกล้เคียงสุด คือ การจัดการ
แล้วจบมหาลัยผมก็ต้องรีบหางานทำ ผมเป็นลูกคนเดียวแล้วแม่ผมก็พึ่งเกษียณ ทั้งบ้านเลยไม่มีรายได้ และผมไม่มีพ่อ ผมเลยต้องรีบจบรีบทำงาน
ที่จะบอกก็คือ แม้จะไม่เต็มใจ ผมก็ต้องเดินหน้าต่อเพราะผมปี4แล้ว ที่เคยเรียนก็มีแค่ ขยับวัตถุโง่ๆด้วยFlash ตัดแปะรูปด้วยPs ทำเว็ปด้วยDW 
คงจะสงสัยว่าทำไมผมไม่ไปเรียนคอสออนไลน์ หรือดูเอาจากในYoutube ผมเรื่องวาดรูปเนี้ย ต้องมีคนมายืนคุมแล้วคอยบอกอ่ะ ถึงจะทำได้
หรือถ้าเป็นเรื่องโปรแกรมตัดต่อ บางศัพท์ผมก็ไม่รู้ เวลากดคีย์ลัดก็ไม่บอก พอไปดูของอีกคน ก็ใช้คนละเวอร์ชั่น มันเป็นอะไรที่วุ่นวายมาก
มีคนถามว่าโง่ขนาดนี้ทำไมยังพยายาม ก็ผมโง่ไงแล้วเป็นสิ่งที่ผมอยากเป็นเลยต้องพยายาม ผมเคยซื้อเม้าปากกามาเพื่อเรียนวาดรูปจากYoutube
แล้วก็ไปไม่รอด คือมันกดคีย์ลัดกันรัวๆ แล้วพวกPsผมก็เรียนมาไม่มาก อีกอย่างผมก็วาดรูปไม่สวยด้วย คือวาดได้แค่รูปร่าง แต่รายละเอียดไม่ได้เลย
ที่เรียนทุกวันนี้นะ ไม่เคยเข้าหัวเลย ก็ผมไม่ได้อยากรู้อ่ะ 5M 7M import export demand supply สำหรับผมเรื่องพวกนี้มันไร้สาระ
ที่จะบอกก็คือเวลาวัยเรียนผมมีน้อย ผมควรใช้วัยเรียนในการเรียนรู้สิ่งที่ต้องการและไล่ตามความฝันไม่ใช่หรอ