เราอยากถามว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหมเวลาทำอะไรแค่นิดเดียวเเม่ก็จะบ่นจะด่า พอเราทำหน้านิ่งก็หาว่าเราไม่พอใจ พอเราเงียบก็หาว่าเราไม่ฟังที่พูด เราเก็บกดกับเรื่องนี้มานานแล้วเป็นปีที่เราทน เราชอบเก็บมาคิดเสมอว่าเรื่องที่เราทำมันผิดขนาดนั้นเลยหรอ เรามันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ เเม่พูดไม่เคยนึกถึงจิตใจคนที่รับฟังเลย ไม่เคยสนว่าเราจะรู้สึกยังไง เราต้องเก็บมาคิดแล้วมานั่งร้องไห้คนเดียวเสมอ บางทีเราก็คิดว่าเราเกิดมาทำไม เกิดมาเเล้วไม่มีอะไรดีในสายตาเขาเลย เราพยายามไม่ฟังในสิ่งที่เขาพูดเเต่บางคำพูดมันเเทงใจเราเกินไป เราไม่รู้จะทำยังไง  เเล้วเวลาที่เราร้องไห้หรือคิดที่จะฆ่าตัวตายเราจะคิดถึงหน้าพ่อเสมอ เพราะพ่อคือคนที่เข้าใจเราที่สุด รู้ดีที่สุดว่าเราเป็นคนยังไง
เราจะพูดกับตัวเองเสมอว่า ถ้าเราตายพ่อจะอยู่ยังไง จะต้องทำงานหนักขึ้นไหม ใครจะช่วยพ่อ เวลาเเม่ด่าเราบนเรา เราเลือกที่จะไม่พูด เราเลือกที่จะเงียบ ใครเงียบเหมือนเราบ้างเวลาเเม่บ่น



ใครเป็นเหมือนเราบ้าง ถ้าใครเป็นเหมือนเราบอกทีเราควรทำยังไงT_T