สวัสดีค่ะจะมาขอคำปรึกษาค่ะ
คือเราเริ่มรู้สึกว่ายายเราเริ่มเปลี่ยนไปค่ะเราเคย
ทเลาะกับยายหนักมากแล้วมีประโยคนึงที่ยายเคยพูดกับเราว่า"กูรักมากเท่าไหร่กูก็เกลียดมากเท่านั้น" เป็นประโยคที่เราจำไปจนตายพอมาวันนี้เราพึ่งออกมาจากห้องที่ไม่ได้กินอะไรเลยเลยมาหาไรกินที่มีคนทำผัดกระเพราะไว้เราเลยตักมากินพอสักพักลูกค้าจะซื้อเชือกฟางแล้วยายเราใช้ไปหยิบแต่เราไม่รู้ว่าของอยู่ไหนทั้งๆที่เราเดินไปดูแล้วมันก็ไม่มีจนสักพักเราก็เลยบอกยายว่าของอยู่ไหนยายบอกก็เดินดูสิอยูานิ่งแล้วจะรู้หรอ! เราก็เดินหลายรอบก็ไม่เจอคนงานก็เลยไปหยิบมาให้ยายก็เลยว่าเรา"คื่นมาก็หากินอย่างเดียวไม่คิดจะช่วยทำไรเลยรึไง อาศัยได้บ้างเหอะ" ความรู้สึกเราเลยดิ่งมากแทบจะร้องไห้
ทุกวันนี้ๆเราก็ต้องนอนกับยายทุกวัน รู้สึกอยู่กับยายหรือเห็นหน้ายายเราไม่มีความสุขเลย ไม่ใช่แค่รอบเดียวที่ยายเราเป็นแบบนี้มันเป็นหลานครั้งมาก เราเลยมีความรู้สึกอยากตายมากขึ้นแต่ยังมีแท่ที่ดีกับเราและเป็นห่วงเราตลอด เป็นเพราะยายคนเดียวที่เราไม่มีความสุขเราเลยอยากรีบทำงาน หาเงินแล้วรีบไปอยู่ที่อื่นค่ะ
รู้สึกไม่ชอบยายตัวเอง อยู่แล้วไม่มีความสุข
คือเราเริ่มรู้สึกว่ายายเราเริ่มเปลี่ยนไปค่ะเราเคย
ทเลาะกับยายหนักมากแล้วมีประโยคนึงที่ยายเคยพูดกับเราว่า"กูรักมากเท่าไหร่กูก็เกลียดมากเท่านั้น" เป็นประโยคที่เราจำไปจนตายพอมาวันนี้เราพึ่งออกมาจากห้องที่ไม่ได้กินอะไรเลยเลยมาหาไรกินที่มีคนทำผัดกระเพราะไว้เราเลยตักมากินพอสักพักลูกค้าจะซื้อเชือกฟางแล้วยายเราใช้ไปหยิบแต่เราไม่รู้ว่าของอยู่ไหนทั้งๆที่เราเดินไปดูแล้วมันก็ไม่มีจนสักพักเราก็เลยบอกยายว่าของอยู่ไหนยายบอกก็เดินดูสิอยูานิ่งแล้วจะรู้หรอ! เราก็เดินหลายรอบก็ไม่เจอคนงานก็เลยไปหยิบมาให้ยายก็เลยว่าเรา"คื่นมาก็หากินอย่างเดียวไม่คิดจะช่วยทำไรเลยรึไง อาศัยได้บ้างเหอะ" ความรู้สึกเราเลยดิ่งมากแทบจะร้องไห้
ทุกวันนี้ๆเราก็ต้องนอนกับยายทุกวัน รู้สึกอยู่กับยายหรือเห็นหน้ายายเราไม่มีความสุขเลย ไม่ใช่แค่รอบเดียวที่ยายเราเป็นแบบนี้มันเป็นหลานครั้งมาก เราเลยมีความรู้สึกอยากตายมากขึ้นแต่ยังมีแท่ที่ดีกับเราและเป็นห่วงเราตลอด เป็นเพราะยายคนเดียวที่เราไม่มีความสุขเราเลยอยากรีบทำงาน หาเงินแล้วรีบไปอยู่ที่อื่นค่ะ