เราชอบ(?)คนๆนึงมา3ปีแล้ว เราชอบเขาเพราะมีโอกาสได้ปรึกษาเรื่องต่างๆกับเขาตลอด เขาเข้าใจเราแบบที่ไม่เคยมีใครเข้าใจเรามาตลอด เขาทำดีกับเรามาก มันทำให้เราเริ่มรู้สึกดีกับเขา แล้วเราก็เริ่มที่อยากจะมอบสิ่งดีๆให้กับเขา เราก็พยายามทำมาตลอดเลย เราก็อยากจะทำหลายๆสิ่งเพื่อให้เขามีความสุข แล้วเราก็บอกชอบไปแล้ว แต่เขาก็แค่บอกว่าคุยๆกันไปก่อน ที่จริงแล้วเขาก็ยังไม่ลืมแฟนเก่าเขา เราไม่รู้ว่าเขายังรักอยู่รึเปล่า หรือ พวกเขายังคุยกันอยู่รึเปล่า แต่บางทีมันก็ทำให้เรารู้สึกท้อ และ เสยใจอยู่เหมือนกัน แล้วบางทีเขาก็เหมือนไม่ค่อยดีใจที่เราทำอะไรสักอย่างให้ชักเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้สึกท้อ แต่เราก็อยากจะรักเขา เราอยากจะดูแลเขาไปเรื่อยๆ เราก็เลยยังพยายามอยู่ถึงทุกวันนี้ แต่เราก็เฝ้าถามตัวเองอยู่ว่าจริงๆแล้วเราหวังอะไร เราทำไปทำไม รักมันไม่ใช่การครอบครอง รักไม่ใช่การต้องการให้เขามาตอบแทนเรา แต่ทำไมเราถึงเสยใจทุกครั้งที่เขาไม่เห็นเราในสายตา แต่เราก็ยังอยากจะรักเขาให้มากๆ เรามีความสุขที่ได้ทำอะไรดีๆให้เขา ได้ทำอะไรที่ทำให้เขามีความสุข เราเสยใจเวลาที่เขาเศร้า แล้วเราก็ไม่ได้หวังให้เขารักเรากลับ ไม่ได้หวังให้เขามาทำแบบเดียวกับที่เราทำ แต่ทำไมเราต้องเสยใจที่เขาไม่สนกันล่ะ จริงๆแล้วเราก็ไม่อยากเสยเขาไป เราอยากจะอยู่ข้างๆคอยดูแลเขาไปตลอด แต่ถ้าเขาเป็นคนบอกให้ไปเราก็จะไป แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะรับได้ไหม

เราเคยถามเพื่อน ว่ามันคืออะไร เพื่อนบอกว่ามันคือหลง มันทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ เราไม่อยากหลง เราอยากรัก ถ้ามันคือหลงจริงๆ เราก็ไม่อยากทำให้เขาเสยเวลา ไม่อยากทำให้เขาต้องรู้สึกว่าเราแค่มาทำเป็นเล่นๆ เราอยากจะรัก อยากจะทำให้เขารู้ว่ามีคนรักเขา แต่พอเอาเข้าจริงเรากลับสับสนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แล้วเราหวังอะไร หรือ จริงๆรู้สึกยังไงกันแน่

วอนกูรู ช่วยที เพราะตอนนี้ กูไม่รู จริงๆ😂😭😂😭