หนังสือที่ผมต้องใช้อ่านในการเรียนต่อไปท่านก็ทิ้งแล้วบอกแบบไร้ตรรกะว่าเพราะผมอ่านจบเล่มแล้วไม่จำเป็นต้องอ่านอีกรกบ้านด้วยทั้งๆที่มีหนังสือที่ผมไม่อ่านอีกเป็นกองใหญ่ๆหลายกองแต่ท่านก็ไม่ทิ้งพอผมพยายามไปคุ้ยหนังสือที่ท่านทิ้งไปกลับมาเพื่อใช้อ่านต่อท่านก็ด่าผม

   ไม้ปิงปองที่ผมใช้เล่นใช้ซ้อมไม่ว่าอย่างไรผมก็พยายามเก็บรักษาให้ดีอยู่แล้วเพราะผมต้องใช้ในการลงเป็นนักกีฬาในงานกีฬาของโรงเรียนในอนาคตแต่แม่ผมชอบเอาเศษผ้าขี้ริ้วเศษขยะมาหมกตรงไม้ปิงปองของผมจนปัจจุบันยางของไม้ปิงปองชำรุดหนักมากๆแล้วก็ด่าผมว่าไม่รู้จักรักษาไม้ให้ดี

   สุดท้ายเรื่องทั้งหมดผมพยายามเข้าไปถามพยายามขอร้องท่านหลายครั้งแล้วแต่ท่านก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วก็ด่าผมทุกครั้งจนสุดท้ายทุกเรื่องก็ต้องลงที่พ่อผมที่เข้ามาช่วยผม เข้ามาคุยทำความเข้าใจ มาช่วยปลอบผมอยู่ตลอด