คือตลอดเวลาที่ผ่านมาตลอดเวลา5ปียิ่งกว่าผูกพันธ์อีกแหละเริ่มต้นเลย คือเราได้รู้จักพี่คนหนึ่งที่สนิทกับเพื่อนเราแต่ไม่ค่อยสนิทกันมากสักเท่าไร อยู่ไปอยู่มาก็ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกันดันไปแอบชอบพี่เค้า.แต่พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้วนะ.มาวันหนึ่งได้ฉีกกระดาษใบเล็กๆมาก็เขียนความในใจไม่กี่บรรทัดเสร็จก็เอาให้เพื่อนละก็บอกเพื่อนให้เอาไปให้พี่เค้าหน่อย พอเพื่อนเอาไปให้ระหว่างทางเราไปนั่งซ่อนอยู่ที่ข้างโต๊ะมองดูอยู่ห่างๆคือนาทีที่เพื่อนยื่นให้พี่เค้าคือยิ้มทั้งเขิลมากก หลังจากนั้นมาก็ยิ่งชอบเอาใหญ่เลยคือความรู้สึกหลังจากนั้นมาไม่ต้องการใครอีกเลยก็ว่าได้ปิดกั้นทุกคนที่เข้ามาต่อจากนั้นชอบมาเรื่อยๆชอบจนหลงแบบหัวปักหัวปัมจากชอบก็กลายเป็นรัก รักมาก ชีวิตนี้ให้เค้าแล้วเป็นเพราะพี่เค้าน่ารักอยู่แล้วยิ่งมองมองเท่าไรก็หลงเลยเออมองแบบไม่เบื่อเลยนั้นอ่ะจากที่ชอบในความน่ารักของพี่เค้าแล้วพอได้คุยก็ชอบในทัศนคติของพี่เค้าคือส่วนตัวก็ชอบแบบนี้แหละเลยทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวพี่เค้าทำให้เรารักใครไม่ได้เลยแต่ก็นั้นแหละสุดท้ายเค้าก็คิดกับเราแค่น้องที่น่ารักคนหนึ่ง.ถามว่าเจ็บมั๊ยก็เจ็บแหละใครบ้างจะไม่เจ็บรักขนาดที่ว่ายอมทุกอย่างอ่ะเออ แต่เราก็ยังไม่ไปไหนแหละไม่เปิดรับใครด้วยเพราะจมปลักอยู่กับพี่คนนี้แหละตัดก็ไม่ขาดทำยังไงก็ไม่ลืมหรอกมีแต่โหยหาแต่พี่เค้าเลยเลือกอยู่อยู่แบบนั้นแหละแบบที่พี่เค้าไม่ได้สนใจเราอะไรสักอย่างเลย เพ้อถึงเค้าตลอดร้องไปไม่รู้ต่อกี่ครั้งกับความรู้สึกเดิมๆที่แย่รอแชทเค้าตอบนอนรอจนไม่หลับเลยคืนนั้นมาหลับตอนเช้าแล้วความที่อยากคุยมากถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าไม่มีค่าสำหรับเค้าไม่มีสิทไม่มีอะไรสักอย่างที่พี่เค้าจะมาสนใจเรา แต่ทำไรได้ละเนาะคนรักไปแล้ว ก็อยู่แบบนั้นมาตลอดเวลาเห็นพี่เค้าเศร้าก็ทักถามตลอดเลยเป็นห่วงมากจนมีวันหนึ่งพี่เค้าได้ถามว่าทำไมเลือกที่จะไม่ไปไหนอยู่ข้างพี่ตลอดเวลา เราก็บอกไปต่างๆนาๆ จน เค้าตอบกลับว่าขอบคุณนะน้องอยู่แบบนี้ไปนานๆนะ เราก็เออยิ้มได้เลยแหละถึงแม้จะเป็นข้อความที่ไม่น่าจะยิ้มควรเศร้ามากกว่า จนเราก็เป็นที่ระบายของเค้าเวลาเค้าเศร้ามีปัณหาทุกข์อะไรแต่เราก็ยอมตั้งแต่แรกอยู่แล้วแหละยังไงก็ได้ที่ได้คุยกับเค้าจนผ่านไประยะหนึ่ง( แต่ลืมบอกไปในเวลาที่เราเริ่มชอบพี่เค้า เค้าก็คบเลิกกับแฟนมาตั้ง4คนได้แต่ละคนคือคบเป็นปีๆแต่ที่เราเริ่มชอบพี่เค้าหลังจากเค้าเลิกกับคนแรกเราก็ปลอบทักไปเลยเห็นเค้าเศร้าไม่ได้เหมือนที่บอกเพราะความเป็นห่วงมากๆจนเค้าก็คบกับอีกคนต่อเหมือนที่บอกใว้4คนนั้นแหละ.)จนเค้าโสดจริงจังสักทีเค้าก็ทักมาหาเราเออว่าโสดไรแบบนี้ก็คุยกันแบบสถานะพี่น้องคุยไปคุยมาความรู้สึกมันไม่โอเคตั้งแต่พี่เค้าบอกใว้แล้วแหละแต่มันมีความสุขมากกว่าที่ได้คุยกับพี่เค้าจนสนิทกันพี่เค้าก็ได้มีแฟนอีกครั้งจากโสดมาหลายเดือนพอเค้าจะไปหาแฟนเราก็พาไปคือช่วงนั้นอะไรก็ได้ยอมหมดแค่ได้อยู่กับพี่เค้ายอมไม่โอเคกับความรู้สึกแต่เก็บมันใว้ในใจนั้นแหละดีแล้วเพราะทำไรไม่ได้เป็นตัวเราเองที่ไปชอบไปรักเลือกทางนี้แล้วเค้าจะทำไรใส่ก็ได้เราต้องโอเคกับทุกสถานการ(หลังที่สนิทกันมาเค้าก็คบกับแฟนเลิกกันมา1-2คนแต่ตอนที่เค้าโสดคือเราก็อยู่กับเค้าจนเค้าคุยกับใครเราก็รู้หมดแหละรู้ทุกอย่าง)ยอมจนพ่อแม่พูดไรเพื่อนพูดเตือนบ้างไรบ้างแล้วคือเราก็ไม่ฟังแล้วคือช่วงปิดเทอมอยู่ด้วยเราก็ไปบ้านเค้าเกือบทุกวันเลยก็คนมันรักมันหลงอะพอจะกลับบ้านคือไปเที่ยงกลับค่ำอ่ะเออบางวันก็กลับดึกมากระยะทางคือไกลนะแถมมีป่าตลอดทางมืดสุดเลยไฟก็ไม่มีตามทาง พอรร.เปิดเทอมปกติขึ้นรดรับส่งนะคือเทอม1นั้นแบบว่าขึ้นไม่กี่วันอ่ะยอมพารดไปรับเค้าไปรร.คือเค้าให้ทำไรเรายอมหมดแล้วแหละพอกลับมาแต่รร.มาส่งเค้าที่บ้านเราก็ไม่กลับบเานก่อนนะก็อยู่บ้านเค้าถามว่สอยู่แล้วได้อะไรมันมีความสุขมากถึงจะอยู่แบบนั้นก็เถอะอยู่แต่ทำไรไม่ได้สักอย่างแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกวนไปวนมาอยู่แบบนั้นแหละจนเทลาะกับพ่อแม่บ้างเค้าด่าแต่ก็สมควรที่เค้าด่าพูดได้เลยช่วงนั้นดื้อมากดื้อจริงๆดื้อจนไม่รู้เค้าจะบ่นจะพูดอย่างไรแล้วเพื่อนไรเตือนอย่ากลับบ้านดึกแต่นั้นแหละใจคนเรามันบังคับกันไม่ได้เลือกที่อยู่แบบนั้นมาจนวันปัจฉิมพี่เค้าจบเราก็แสดงความยินดีแถมกับร้องออกมาหน้าเสาธงเลยคือผูกพันไปแล้วอ่ะตั้งแต่ม.1เทอม2อยู่มาตลอดพบเค้าตลอดเลยในรร.พอพักเที่ยงก็หาแต่เค้าทุกสถานการคือหาเค้าตลอดยอมออกจากห้องเพื่อไปเดินเจอเค้าเป็นกำลังใจการเรียนทุกอย่างคือเค้าหมดแหละไม่ว่าจะทำอะไรแต่ตอนที่เค้าจบม.3เราก็ซื้อของให้แหละตลอดวันพิเศษเราก็ซื้อของให้มาเรื่อยๆจนเค้าจบจริงๆเราก็เออทำสิ่งที่มาจากใจเราจริงๆให้เค้าเป็นที่ระลึก5555พอนั้นก็ผ่านไปปิดเทอมก็ยังอยู่กับเค้าตลอดติดงอมแงมเลยจะบอกให้หลงไปสะทุกอย่าง( แต่ก็สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดมันก็ต้องเกิดแล้วแหละเราต้องยอมรับความจริงให้ได้ คือน้อยใจตลอดแต่เราชินทุกอย่างแล้วละเค้าจะยังไงเราก็ไม่อะไรกับเค้ารักคำเดียวทำร้ายใจเรายังไงก็รักเหมือนเดิมจนมันชินจริงๆชินจนไม่รู้สึกอะไรแล้วมันไม่เจ็บอะไรแล้วมันมาไกลกว่าจะเจ็บแล้วกว่าผ่านมาได้สาหัสได้ที่เลยจะตัดอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ได้เลย แต่เรายอมเค้าชนิดที่ว่ายอมเจ็บตัวแทนเค้าได้เลยยอมหาศัตรูให้ตัวเองเพราะเรื่องของเค้าก็ยังได้ไม่รักมากไม่ทำแบบนี้หรอกเนอะ พอนั้นเราคิดมากจากสิ่งรอบตัวมันทำให้เราคิดสิ่งที่คิดมันระแวงอะไม่รู้ทำไมจนได้เทลาะกันกับพี่เค้าเทลาะหนักสิ่งที่เราหาเรื่องเทลาะพูดแต่ละทีเหมือนเราทำกับคนที่เราเกลียดเลยนั้นแหละแต่ตอนนั้นนาทีนั้นที่เราได้เทลาะกับพี่เค้าคือเราอยากทำให้เค้าเกลียดเราไปเลยแต่เค้าเลือกที่ตะเฉยกับเรามากกว่าจนเทลาะไปมาจนเราต้องขอโทษที่ไปทำไปว่าแบบนั้นตบหัวแล้วลูบหลังเลยอ่ะง้อเค้าตลอดกับสิ่งที่ตัวเองทำไปแบบไม่คิดให้ดีๆจนเค้าเปลี่ยนไปแบบไม่หวนกลับมาเสียใจหนักมากร้องอยู่2วันเจ็บจนจุกชาไปเลยแบบที่ผ่านมานั้นแหละแต่ต่อนนี้เหมือนรู้แล้วว่าเรื่องของเรากับเค้าคงจบลงจริงๆแล้วแหละเราก็ทำใจไม่ได้หรอกนะร้องจนฟุ่มเฟือยเหมือนคนเห็นคนที่เรารักตายไปเลยอ่ะเออเป็นหนักมากจนเราคิดได้อยู่กับปัจจุบันยอมรับกับทางที่เค้าเลือกเราก็อยู่แต่เราไปให้ได้ถุงจะไม่มีเค้าอีกแล้วก็ตามทำใจได้น่ะแต่เค่าจะอยู่ในใจในความทรงจำที่แสนดีกับเราตลอดไปแต่ก่อนจะคิดได้เรายอมเหมือนที่เคยๆยอมมาตลอดคิดว่าเราพยายามมาทุกทางแล้วนิก็มาไกลมากแล้วจากคนๆหนึ่งที่ได้รู้จักกันแบบผ่านๆมาจนรู้จักสนิทมากพยายามทุกทางเลยจริงๆกว่าจะมาถึงตอนนี่ก็คิดนะถึงจะได้เป็นพี่น้องแต่ก็อยากให้อยู่แบบนี่ตลอดไปคุยไรกันได้มีเค้าอยู่ข้างๆตลอดไปแต่ก็ได้แค่คิดแหละแต่ก่อนหน้านั้นเค้าเคยยบอกเราว่าเค้ารักเราเหมือนเพื่อนเหมือสน้องแท้ๆคนนึงเลยสิ่งที่เราทำให้เค้าทึกอย่างมันไม่มีใครทำให้เค้าเลย.เออเค้าก็พูดมาแบบนี้แต่สิ่งที่เค้าพยายามบอกมาเหมือนมันกลับกลายเป็นคำบอกลาให้เราเลยอ่ะจนทุกอย่างจบ.รักครั้งหนึ่งรักแรกของเราเลยแหละถึงจะรักมาตลอด5ปีอยู่ฝ่ายเดียวก็ตามยอมได้ทุกอย่างทำให้ได้ทุกอย่างเพราะถึงไม่ได้ครอบครองเราก็ทำมาให้เค้าเต็มที่สมบูรณ์แบบแล้วแหละจนเค้ามีแต่เดินไปข้างหน้ากับชีวิตที่พร้อมไปทุกอย่างขอบคุณมากที่ให้เราไปเรียนรู้ชีวิตเค้าว่าเป็นคนยังไงขอบคุณน่ะกับทุกสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากกกกถึงมากๆถึงจะผ่านความเจ็บบปวดแสนสาหัสผ่านทุกต่างๆที่เจอมาจนมันแย่ไปหมดเราเขเาใจทางที่พี่เลือกแล้วนะพี่คิดดีมากแล้วแหละที่เลือกจะเงียบๆไปรักมากรักเสมอพี่สาวของน้อง🎊❣🐢🤘