๗๕ วัสสาอายุกัป
บุญบังคับบัญชาชีวาต่อ
๘๙ บุญหนักชักไม่พอ
สิ้นบุญหนอจำพรากจากชีวา
นายรพินทร์ ไพรวัลย์ท่านจอมพราน
ผู้อาจหาญเกินใครในโลกหล้า
ผู้ว่องไวแม้เสือยังเหลือระอา
ผืนพนาทั้งสิ้นรพินทร์ครอง
ด้วยอาชีพนายพรานงานต่ำศักดิ์
ผู้ดวงรักดวงกมลปนผยอง
หญิงดารินสิ้นท่ามาหมายปอง
จนทั้งสองตกปลักรักศักดา
ด้วยรำลึกถึงคุณพนมเทียน
วางไว้เป็นอนุสรณ์แด่
รพินทร์ ไพรวัลย์
ผู้ละโลกนี้ไปด้วยวัย ๘๙ ปี
นิราศเขาโล้น
๏ นิยายเด็ดเพชรพระอุมานั่น
บทกวีพนมเทียนเพียรประพันธ์
ยังตราตรึงใจฉันทุกวันวาร
๏ โอ้ขบวนจิ๊ปดอจ์ดเจ้ายอดรถ
ชะลอลดกำลังดั่งช้างสาร
ครางกระหึ่มกระดืบค่อยคืบคลาน
ทยอยผ่านประตูสู่ไวล์ดไลฟ์
๏ โกลาหลวุ่นวายเสียงทายทัก
คงคึกคักเช่นทุกครั้งดังไฉน
ทั้งเสียงสัตว์เสียงคนปะปนไป
ณ สถานภายในไวล์ดไลฟ์นั้น
๏ สถานีกักสัตว์จัดส่งออก
ยังเมืองนอกเมืองนาสารขัณฑ์
มีกรงสัตว์สารพัดสารพัน
ล้อมรั้วกั้นกำแพงแข็งแรงเทียว
๏ มีอาคารสำนักงานทันสมัย
อยู่กึ่งกลางศิวิไลซ์กับไพรเปลี่ยว
อันกรงสัตว์ล้อมอยู่ดูกลมเกลียว
ปานเขาเขียวเขาดินจะจินตนา
๏ ชายในรถชุดสีตุ่นโดดผลุนลง
เลี่ยงมายืนอยู่ตรงต้นฉำฉา
ถอดหมวกคาดหนังเสือดาววาวแวววา
ตบที่ขาฝุ่นกระจายสลายไป
๏ นั่นไงครับ นายพรานเราเขามาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วผู้ผ.อ. ,บ.'ไวล์ดไลฟ์'
อำพล พลากร รีบร้อนไร
คลายสงสัยแก่แขกแปลกเวลา
๏ แขกทั้งสามชายสองน้องหญิงหนึ่ง
เลยรีบบึ่งตามชะแง้เหลือบแลหา
ทั้งสามคนหมายมุ่งพุ่งสายตา
มองลงมาจากบนตึกทึกทักเอา
๏ ยืนอยู่ข้างประตูผู้นั่นหรือ
นั่นแหละคือผู้คุณชายหมายพบเขา
แขกคนแรกดูสูงศักดิ์ทักเบาเบา
ดูอำพลจะเคารพนบนอบนา
๏ อีกชายหนึ่งซึ่งยืนดูอยู่ข้างข้าง
ดูท่าทางระรื่นชื่นสุขา
ฉันชักชอบแม้เพิ่งเห็นเป็นขวัญตา
หลุดปากมาปากไวใจตรงกัน
๏ ส่วนหญิงสาวร่างโปร่งหน้าทรงไข่
พิมพ์ประไพคล้ายแขกคนแรกนั่น
หล่อนยกกล้องส่องทางไกลทันใดนั้น
พลางยิ้มหยันส่องกล้องจ้องมองไป
๏ กิตติศัพท์กับรูปร่างคัดง้างกัน
หล่อนจำนรรจ์ยิ้มพลางครางเสียงใส
ฉันนึกภาพหลับตาคิดว่าไว้
สี่สิบขึ้นร่างใหญ่อะไรนี้
๏ แต่ที่เห็นเป็นตรงข้ามกับความคิด
ตัวเล็กนิดหน้าเหี้ยมเทียมยักษี
ฉันไม่ชอบใบหน้าและท่าที
ใช่หรือนี่ รพินทร์ ไพรวัลย์ นั้น
๏ ตัวเขาเล็กก็จริงคุณหญิงครับ
แต่สำหรับน้ำใจจริงยิ่งมหันต์
อีกฝีมือขึ้นชื่อเลื่องลือกัน
แถมเข้าขั้นสุภาพที่ทราบนา
๏ อันรพินทร์ ไพรวัลย์ ครั้นกล่าวถึง
ดีดลงซึ่งก้นบุหรี่ที่พื้นหวา
รถบรรทุกคันท้ายสุดก็รุดมา
จึงซับหน้าซับเหงื่อร้อนเหลือซิ
๏ นายประเสริฐ ผู้จัดการสถานที่
เดินเร็วรี่ดั้นด้นบนดำริ
จะเชื้อเชิญรพินทร์ ไพรวัลย์นิ
ตั้งสติฝ่ากลุ่มชนคนงานมา
๏ ยืนอยู่นี่นั่นเองเกรงใจครับ
ผมได้รับข้อความให้ตามหา
คุณอำพลคนลั่นจำนรรจา
คุณรพินทร์จงมาอย่าช้านอ
๏ ครับเดี๋ยวดูอะไรหน่อยค่อยขึ้นไป
ร้อนบรรลัยพักหน่อยค่อยดีหนอ
แรดตัวกลั่นนั่นไงใคร่คอยรอ
พลาดละก็วุ่นวายได้ตายกัน
๏ เสียงนั้นเล่าเบาต่ำตามนิสัย
ตาก็จ้องมองไปใคร่กวดขัน
พวกคนงานเอะอะพัลวัน
พาเฮโลดังลั่นมันอันตราย
๏ มาเที่ยวนี้รู้สึกจะคึกคัก
ได้มาหนักนะครับคงรับหลาย
ครบออเดอร์เสมอต้นเสมอปลาย
คงสบายไปนานครับงานนี้
๏ นายประเสริฐคุยเล่นเช่นมิตรรัก
รพินทร์ยักไหล่ตอบชอบครับพี่
ผมลงทุนทุกครั้งทั้งชีวี
หมดไปเยอะทุกทีที่รับงาน
๏ ก็แต่คุณอำพลที่บนตึก
ไม่รู้นึกอะไรให้เรียกขาน
ผมมาถึงหยกหยกสะทกสะท้าน
รีบไหว้วานคุณประเสริฐเตลิดมา
๏ แขกไปมาหาสู่ดูศักดิ์ใหญ่
ที่เคารพรักใคร่ไฉนหนา
ผมก็เพิ่งจะเห็นเป็นขวัญตา
ให้เรียกหาคุณรพินทร์ด้วยยินดี
๏ เป็นอันว่าประเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวขึ้นไป
จะจัดการงานอะไรให้เข้าที่
อันตรายหลายหลากก็มากมี
งานตรงนี้ก็สำคัญคั่นรายการ
๏ พวกคนงานเฮโลเสียงโบ๊เบ๊
เสียงฮาเฮเสียงสัตว์ดิรัจฉาน
ยามลำเลียงสัตว์ส่งลงยังลาน
สนุกสนานกันไปไม่ระวัง
๏ พอถึงคิวสัตว์ใหญ่ในกรงทึบ
เสียงอุบอึบลั่นเลื่อนเคลื่อนกรงขัง
เสียงโฮกแฮกแหกกรงทรงพลัง
กรงจะพังสัตว์จะตื่นเป็นฟืนไฟ
๏ ไม้สะพานคลาเคลื่อนเขยื้อนเย้
จนหมิ่นเหม่ทลายลงมิสงสัย
หากขยันดันทุรังมิยั้งไว้
จะตกไปพังพินาศมิคลาดคลา
๏ ครั้นรพินทร์เหลียวกลับสดับเสียง
ศัพท์สำเนียงเสือดำขย้ำฝา
เห็นกรงเสือถลันไปในไม่ช้า
ถล่มมาจากรถก็หมดกัน
๏ จึงตะโกนกู่กระโชกโบกมือห้าม
อย่าผลีผลามดันดุนโดยผลุนผลัน
ไม้สะพานหมิ่นเหม่จะเพพลัน
จะสะบั้นรอนรอนหยุดก่อนโว้ย
๏ อันเด็กน้อยเพลิดเพลินเดินเปะปะ
คนเซอะซะบริหารงานโหลยโท่ย
ต้องประสบทุกข์โทษร้องโอดโอย
เป็นผลโพยพึงเห็นเป็นอันตราย
๏ เสียงรพินทร์ก้องประกาศไม่ขาดคำ
กรงเสือดำล่วงหล่นจนฉิปหาย
แค่กรงไม้ตีแปะปะตามสบาย
ไม่แน่นหนามากมายมักง่ายนา
๏ เจ้าเสือดำตกใจไฉนนั่น
รีบถลันจากกรงตรงแตกอ้า
โจนทะยานปะทะคนละล้า
ตบซะตาปลิ้นซะคนลนลานไป
๏ โกลาหลวี้ดว้ายท้ายที่สุด
เฮ้ยเสือหลุด โจษขานขนานใหญ่
กระโดดหลบอุตลุดสุดแต่ใคร
จะว่องไวเหลือเชื่อหลบเสือดำ
๏ รพินทร์นั้นไวว่องคล่องสุดสุด
พอเสือหลุดก็พุ่งปรูดไม่พูดพร่ำ
เสือโจนมายังช้ากว่าด้วยซ้ำ
ไวเกินก้ำขณะกระพริบตา
ด้วยรำลึกถึงคุณพนมเทียน
บุญบังคับบัญชาชีวาต่อ
๘๙ บุญหนักชักไม่พอ
สิ้นบุญหนอจำพรากจากชีวา
นายรพินทร์ ไพรวัลย์ท่านจอมพราน
ผู้อาจหาญเกินใครในโลกหล้า
ผู้ว่องไวแม้เสือยังเหลือระอา
ผืนพนาทั้งสิ้นรพินทร์ครอง
ด้วยอาชีพนายพรานงานต่ำศักดิ์
ผู้ดวงรักดวงกมลปนผยอง
หญิงดารินสิ้นท่ามาหมายปอง
จนทั้งสองตกปลักรักศักดา
ด้วยรำลึกถึงคุณพนมเทียน
วางไว้เป็นอนุสรณ์แด่
รพินทร์ ไพรวัลย์
ผู้ละโลกนี้ไปด้วยวัย ๘๙ ปี
นิราศเขาโล้น
๏ นิยายเด็ดเพชรพระอุมานั่น
บทกวีพนมเทียนเพียรประพันธ์
ยังตราตรึงใจฉันทุกวันวาร
๏ โอ้ขบวนจิ๊ปดอจ์ดเจ้ายอดรถ
ชะลอลดกำลังดั่งช้างสาร
ครางกระหึ่มกระดืบค่อยคืบคลาน
ทยอยผ่านประตูสู่ไวล์ดไลฟ์
๏ โกลาหลวุ่นวายเสียงทายทัก
คงคึกคักเช่นทุกครั้งดังไฉน
ทั้งเสียงสัตว์เสียงคนปะปนไป
ณ สถานภายในไวล์ดไลฟ์นั้น
๏ สถานีกักสัตว์จัดส่งออก
ยังเมืองนอกเมืองนาสารขัณฑ์
มีกรงสัตว์สารพัดสารพัน
ล้อมรั้วกั้นกำแพงแข็งแรงเทียว
๏ มีอาคารสำนักงานทันสมัย
อยู่กึ่งกลางศิวิไลซ์กับไพรเปลี่ยว
อันกรงสัตว์ล้อมอยู่ดูกลมเกลียว
ปานเขาเขียวเขาดินจะจินตนา
๏ ชายในรถชุดสีตุ่นโดดผลุนลง
เลี่ยงมายืนอยู่ตรงต้นฉำฉา
ถอดหมวกคาดหนังเสือดาววาวแวววา
ตบที่ขาฝุ่นกระจายสลายไป
๏ นั่นไงครับ นายพรานเราเขามาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วผู้ผ.อ. ,บ.'ไวล์ดไลฟ์'
อำพล พลากร รีบร้อนไร
คลายสงสัยแก่แขกแปลกเวลา
๏ แขกทั้งสามชายสองน้องหญิงหนึ่ง
เลยรีบบึ่งตามชะแง้เหลือบแลหา
ทั้งสามคนหมายมุ่งพุ่งสายตา
มองลงมาจากบนตึกทึกทักเอา
๏ ยืนอยู่ข้างประตูผู้นั่นหรือ
นั่นแหละคือผู้คุณชายหมายพบเขา
แขกคนแรกดูสูงศักดิ์ทักเบาเบา
ดูอำพลจะเคารพนบนอบนา
๏ อีกชายหนึ่งซึ่งยืนดูอยู่ข้างข้าง
ดูท่าทางระรื่นชื่นสุขา
ฉันชักชอบแม้เพิ่งเห็นเป็นขวัญตา
หลุดปากมาปากไวใจตรงกัน
๏ ส่วนหญิงสาวร่างโปร่งหน้าทรงไข่
พิมพ์ประไพคล้ายแขกคนแรกนั่น
หล่อนยกกล้องส่องทางไกลทันใดนั้น
พลางยิ้มหยันส่องกล้องจ้องมองไป
๏ กิตติศัพท์กับรูปร่างคัดง้างกัน
หล่อนจำนรรจ์ยิ้มพลางครางเสียงใส
ฉันนึกภาพหลับตาคิดว่าไว้
สี่สิบขึ้นร่างใหญ่อะไรนี้
๏ แต่ที่เห็นเป็นตรงข้ามกับความคิด
ตัวเล็กนิดหน้าเหี้ยมเทียมยักษี
ฉันไม่ชอบใบหน้าและท่าที
ใช่หรือนี่ รพินทร์ ไพรวัลย์ นั้น
๏ ตัวเขาเล็กก็จริงคุณหญิงครับ
แต่สำหรับน้ำใจจริงยิ่งมหันต์
อีกฝีมือขึ้นชื่อเลื่องลือกัน
แถมเข้าขั้นสุภาพที่ทราบนา
๏ อันรพินทร์ ไพรวัลย์ ครั้นกล่าวถึง
ดีดลงซึ่งก้นบุหรี่ที่พื้นหวา
รถบรรทุกคันท้ายสุดก็รุดมา
จึงซับหน้าซับเหงื่อร้อนเหลือซิ
๏ นายประเสริฐ ผู้จัดการสถานที่
เดินเร็วรี่ดั้นด้นบนดำริ
จะเชื้อเชิญรพินทร์ ไพรวัลย์นิ
ตั้งสติฝ่ากลุ่มชนคนงานมา
๏ ยืนอยู่นี่นั่นเองเกรงใจครับ
ผมได้รับข้อความให้ตามหา
คุณอำพลคนลั่นจำนรรจา
คุณรพินทร์จงมาอย่าช้านอ
๏ ครับเดี๋ยวดูอะไรหน่อยค่อยขึ้นไป
ร้อนบรรลัยพักหน่อยค่อยดีหนอ
แรดตัวกลั่นนั่นไงใคร่คอยรอ
พลาดละก็วุ่นวายได้ตายกัน
๏ เสียงนั้นเล่าเบาต่ำตามนิสัย
ตาก็จ้องมองไปใคร่กวดขัน
พวกคนงานเอะอะพัลวัน
พาเฮโลดังลั่นมันอันตราย
๏ มาเที่ยวนี้รู้สึกจะคึกคัก
ได้มาหนักนะครับคงรับหลาย
ครบออเดอร์เสมอต้นเสมอปลาย
คงสบายไปนานครับงานนี้
๏ นายประเสริฐคุยเล่นเช่นมิตรรัก
รพินทร์ยักไหล่ตอบชอบครับพี่
ผมลงทุนทุกครั้งทั้งชีวี
หมดไปเยอะทุกทีที่รับงาน
๏ ก็แต่คุณอำพลที่บนตึก
ไม่รู้นึกอะไรให้เรียกขาน
ผมมาถึงหยกหยกสะทกสะท้าน
รีบไหว้วานคุณประเสริฐเตลิดมา
๏ แขกไปมาหาสู่ดูศักดิ์ใหญ่
ที่เคารพรักใคร่ไฉนหนา
ผมก็เพิ่งจะเห็นเป็นขวัญตา
ให้เรียกหาคุณรพินทร์ด้วยยินดี
๏ เป็นอันว่าประเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวขึ้นไป
จะจัดการงานอะไรให้เข้าที่
อันตรายหลายหลากก็มากมี
งานตรงนี้ก็สำคัญคั่นรายการ
๏ พวกคนงานเฮโลเสียงโบ๊เบ๊
เสียงฮาเฮเสียงสัตว์ดิรัจฉาน
ยามลำเลียงสัตว์ส่งลงยังลาน
สนุกสนานกันไปไม่ระวัง
๏ พอถึงคิวสัตว์ใหญ่ในกรงทึบ
เสียงอุบอึบลั่นเลื่อนเคลื่อนกรงขัง
เสียงโฮกแฮกแหกกรงทรงพลัง
กรงจะพังสัตว์จะตื่นเป็นฟืนไฟ
๏ ไม้สะพานคลาเคลื่อนเขยื้อนเย้
จนหมิ่นเหม่ทลายลงมิสงสัย
หากขยันดันทุรังมิยั้งไว้
จะตกไปพังพินาศมิคลาดคลา
๏ ครั้นรพินทร์เหลียวกลับสดับเสียง
ศัพท์สำเนียงเสือดำขย้ำฝา
เห็นกรงเสือถลันไปในไม่ช้า
ถล่มมาจากรถก็หมดกัน
๏ จึงตะโกนกู่กระโชกโบกมือห้าม
อย่าผลีผลามดันดุนโดยผลุนผลัน
ไม้สะพานหมิ่นเหม่จะเพพลัน
จะสะบั้นรอนรอนหยุดก่อนโว้ย
๏ อันเด็กน้อยเพลิดเพลินเดินเปะปะ
คนเซอะซะบริหารงานโหลยโท่ย
ต้องประสบทุกข์โทษร้องโอดโอย
เป็นผลโพยพึงเห็นเป็นอันตราย
๏ เสียงรพินทร์ก้องประกาศไม่ขาดคำ
กรงเสือดำล่วงหล่นจนฉิปหาย
แค่กรงไม้ตีแปะปะตามสบาย
ไม่แน่นหนามากมายมักง่ายนา
๏ เจ้าเสือดำตกใจไฉนนั่น
รีบถลันจากกรงตรงแตกอ้า
โจนทะยานปะทะคนละล้า
ตบซะตาปลิ้นซะคนลนลานไป
๏ โกลาหลวี้ดว้ายท้ายที่สุด
เฮ้ยเสือหลุด โจษขานขนานใหญ่
กระโดดหลบอุตลุดสุดแต่ใคร
จะว่องไวเหลือเชื่อหลบเสือดำ
๏ รพินทร์นั้นไวว่องคล่องสุดสุด
พอเสือหลุดก็พุ่งปรูดไม่พูดพร่ำ
เสือโจนมายังช้ากว่าด้วยซ้ำ
ไวเกินก้ำขณะกระพริบตา